Laatste maanden zijn druk geweest door de opstart van #BENURSE. #BENURSE is het eerste Vlaams twitter platform voor verpleegkundigen, samen met een team van 4 verpleegkundigen organiseren we elke maand een tweet chat en delen we dagelijks informatie over verpleegkunde.
#BENURSE heeft me persoonlijk ook de mogelijkheid geboden om in contact te komen met super interessante mensen die actief zijn in de Belgische Zorg. Eén sector waar ik niet zo veel van af wist is de geestelijke gezondheidszorg(GGZ).
Thomas D’hondt diensthoofd in de Sint-Jozef kliniek te Pittem, en verpleegkundige van opleiding, is altijd actief tijdens de tweet chats. Zijn passie voor de GGZ steekt hij niet onder stoelen of banken en dat vind ik geweldig. Er zouden meer mensen zoals Thomas moeten zijn. Hij is altijd bereid om bij te leren en gaat in gesprek over de zorg. Dit met zijn patiënten, personeel maar ook gewoon met iedereen die geïnteresseerd is. Dat laatste zorgde ervoor dat ik al veel heb mogen leren van Thomas over de GGZ.
Wat me als chronisch patiënt met diabetes zo warm maakt voor de GGZ is de manier waarop ze de term patient centeredness hebben kunnen vertalen naar de praktijk. Ik denk dat de Belgische zorg daar nog veel van kan leren, de GGZ loopt enorm voor als het gaat over patiënten actief te betrekken in de zorg. Ik denk dat Thomas boeken kan schrijven over hoe de GGZ in elkaar zit maar ik hou het bij 3 principes die wat mij betreft overgenomen mogen worden door het volledige Belgische zorgstelsel, chronisch en acuut, dit laatste op een creatieve manier ;-).
- Teamvergadering mét de patiënt ipv over de patiënt
Een open patiëntendossier waar de patiënt inzage heeft en aanpassingen kan doorvoeren is nog niet bestaand in België maar in de GGZ maakt de patiënt wel deel uit van de multidisciplenaire vergaderingen van de patiënt zelf. Ik denk in de allereerste plaats dat dit geweldig is om communicatieve fouten te verminderen in de zorg. Als patiënt ervaar ik vaak dat informatie niet (geheel) correct wordt overgedragen tussen de verschillende actoren in mijn zorg. Door de patiënt te betrekken op team vergaderingen hoort hij/zij wat gezegd wordt, foutieve informatie kan zo snel opgespoord worden maar wordt ook vermeden. Bovendien draagt de patiënt ook een bepaalde vorm van verantwoordelijkheid doordat hij actief deel uitmaakt van het team. Door mee in te stemmen en gehoord te worden in beslissingen zal de patiënt ook gemotiveerd zijn om het behandelplan goed uit te voeren. Dit laatste is waarschijnlijk het grootste voordeel van deze manier van werken.
- Ervaringsdeskundigen als formele functie
Als patient expert ga ik vaak spreken en neem ik deel aan debatten. Persoonlijk is mijn doel de zorg te verbeteren door ervaring uit te wisselen, langst beide kanten. Dit is echter iets dat onbetaald gebeurd en indien betaald is dit contractueel ad hoc. Het is dus niet een geplande aanpak. Per aanbod bekijk ik of het me ligt en of ik een meerwaarde kan betekenen. Ik vind het top dat het gebeurd en dat patiënten steeds meer gehoord worden maar spijtig genoeg wordt dit niet vanuit zorginstellingen georganiseerd op vaste basis en dien ik als patiënt zelf mijn netwerk uit te bouwen. Het actief betrekken van patiënten is ook iets waar ik me graag voor inzet, dit door te bloggen of de mogelijkheden en meerwaarden te delen met professionals.
In de GGZ heeft men ervaringsdeskundigen als formele functie erkend. Soms betaald, soms als erkend vrijwilligerswerk. Dit heeft voordelen voor de ervaringsdeskundige, de instelling waar hij/zij tewerkgesteld is maar ook voor de patiënt. Nieuwe inzichten worden gecreëerd en de patiënt ontvangt zorg op maat. In Nederland is het zelfs een bij wet bepaalde beroepscategorie binnen de GGZ.
GGZ Nederland heeft op een overzichtelijke manier ervaringsdeskundigheid samengevat.
- Positieve invalshoek
Een chronische behandeling is vaak een uitdaging maar in de GGZ heeft men daar een geweldige coping strategie voor gevonden: kijken naar de kansen en creatief omgaan met de minder leuke kanten. Ik denk dat de GGZ zich toch best wel onderscheid van andere zorgtakken door de manier waarop men kijkt naar zorg. Wat mij betreft zou iedereen in de zorg de kans moeten krijgen om mee te lopen in een GGZ instelling, en omgekeerd.
