De Vijver.

Er was eens, in een tijd geleden, stilte
Als een vijversoppervlak, reflecterend en ongebroken,
Voordat ik wist wat liefde was,
Hoewel ik de emotie had gehad.

Het bonzende in je borst, in afwachting,
Van hete dorstige lippen die je huid strelen,
Harten ontmoeten, maar bang om te vertrekken,
Ik herken de liefde niet in dit alles.

Zelfs toen ik hem aankeek,
Zag ik alleen mijn eigen reflectie,
In de vijvers een gespiegelde blik.

Ik kuste het oppervlak,
Vragen ontvouwde zich met elke rimpeling,
Uitbreidend naar keuzes,
Leidend naar verschillende paden.

Durf lief te hebben of niet,
Achtervolg de droom of zit stil
Blijf of vertrek, doe iets of sterf zonder ooit geleefd te hebben.

Vele replica's van mij in parallelle werelden,
Ontdekken het antwoord anders
Ik kijk terug op de keuzes die ik heb gemaakt,
Nemen mij terug naar dit moment en deze weg.

Eén keuze is altijd in mijn hoofd gebleven,
Om mijn hart eraan te herinneren dat ik het gedurfd heb,
Het besluit is voorbij,
Vervangen door een nieuwe keuze

ik kies liefde

Schrijver: Isolde Kanikani