Αν και με τον όρο 'Σκοτεινά χρόνια' έχει συνδεθεί (κακώς) ο Μεσαίωνας [βλ. εδώ για περισσότερα], η αλήθεια είναι πως σήμερα η εποχή μας είναι περισσότερο σκοτεινή.

Ζούμε στην εποχή των παγκοσμίων πολέμων, του κουμμουνισμού και των εκατομμυρίων θυμάτων του, της ευγονικής (πλέον κεκαλυμμένης κάτω από το πέπλο της "γενετικής"), της κατάθλιψης και της αποξένωσης, των ψυχολογικών διαταραχών, της απομάκρυνσης από τη φύση, της παράδοσης του ελέγχου της ζωής μας σε μηχανές (ναι, άνθρωποι έχουν πεθάνει επειδή άκουσαν το GPS τους), της λατρείας της ύλης, της απανθρωποποίησης μας γενικότερα.

Σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια, εμείς ακόμα πιστεύουμε πως ζούμε στο φως.
Η άρνηση είναι άλλωστε ένα βασικό σύμπτωμα μιας βαριάς ασθένειας.
Για να ξαναδούμε το φως πρέπει να ορίσουμε πάλι όλα όσα έχουμε ορίσει.

Δεν θέλουμε να πιστεύουμε τίποτα, εκτός από τα αξιώματα της επιστήμης.
Μας αρέσει να αμφισβητούμε τα πάντα, εκτός από τα θεμέλια των πεποιθήσεών μας.
Μας αρέσουν οι αποδείξεις, εκτός αν οδηγούν στο Θεό (βλ. Gödel).
Μας αρέσουν τα δεδομένα, εκτός αν διαφωνούν με αυτά που πιστεύουμε (βλ. στοιχεία για Θεό).
Μισούμε τη θρησκεία, εκτός αν είναι το Ισλάμ ή ο Βουδδισμός.
Λατρεύουμε τη λογική, εκτός αν διαφωνούμε μαζί της. (βλ. εδώ)
Φοβόμαστε το θάνατο, ωστόσο βλέπουμε τη ζωή σαν ένα τυχαίο ατύχημα.

Μας λείπει η συνέπεια.
Σε έναν κόσμο δειλών, αυτό είναι το πρώτο που χάνεται...
Είμαστε τα παιδιά των πατέρων μας. Και δεν μπορούμε καν να το δούμε.

Αυτό δεν είναι μία φιλοσοφική ανάρτηση.
Είναι ένα ξυπνητήρι.
Και σε κανέναν δεν αρέσουν τα ξυπνητήρια.

Ξυπνητήρι 1
Φοιτητές απαιτούν θρησκευτική ελευθερία για τους μουσουλμάνους, αλλά όχι για τους χριστιανούς.


~ Συνεχίζεται...