Bir fotoğraf düşünün hiç insan yok. Ancak insanların kullandığı pek çok şey var. Bunlar burada bir insanın yaşamış olduğunu gösteren deliller. Ve insan aklının kendince senaryolar yazması için güçlü nedenler. Bu yüzden bir fotoğrafta insan görülmese dahi en azından insan ögesi bizim fotoğrafa yakınlık duymamız için yeterli. Hatta insan ögeleri insanın kendisinden daha fazla yakınlık duymamıza neden olabilecek kadar güçlü olabilmekte. Söz gelimi bir insan düşünün, kusursuz bir teknikle çekilmiş oldukça güçlü bir portre fotoğrafı. Ancak bu fotoğraftaki kişiye yakınlık duyma zorunluluğunu kimseye sağlayamazsınız. Bu tamamen kişinin yetiştiği şartlar ve kültürü ile ilgilidir. her hangi bir kişi bir insanın fotoğrafına eğer kendisi ile bir bağ kurmaz ise on saniyeden fazla bakmaz. "Bu fotoğraftaki de kimmiş? Ne kadar güzel bir fotoğraf..." ve bitti... Seyirci fotoğraftan koptu. Ancak bu durum fotoğraftaki kişinin duygularını tam anlamıyla içeren portreler için geçerli değildir. Fotoğrafçı fotoğrafı öyle bir anda çekmiştir ki kişinin duygularını esir almıştır. Sevinç, neşe, mutsuzluk, keder ve diğerlerini görebildiğimiz portre fotoğrafları çoğu zaman bu saydığım unsurların dışında bir kulvarda ilerlemektedir. Bu fotoğrafların son derece zor çekilmesi fotoğrafçıyı hiç şüphesiz insan ögesine fotoğraf karesinde yer vermesine neden olmaktadır. Çünkü insan ögesi herhangi bir insanın kendisiyle bağlantı kurabileceği bir materyal içerir. Örneğin bir tabak, her insan tabakta yemek yer. Bu yüzden iyi bir teknikle çekilmiş sıradan bir tabağın fotoğrafı bile fotoğrafa bakan kişi üzerinde etki uyandırır.

İnsan ögesi, fotoğrafa bakan kişinin kendinden bir eyler bulmasını kolaylaştırdığı için önemlidir. Tüm bunların yanında insan ögesinin kültürel farklılıklardan az etkilenmesi bir başka faydalı unsurdur. Sıradan bir tabağı Fransa'da da fotoğraflasanız İspanya'da da fotoğraflasanız Türkiye'de fotoğrafa bakan bir kişi için aynıdır.

Bir fotoğraf düşünün... Aklınıza bilgisayarda veya telefonda baktığınız bir fotoğraf geldi değil mi? Bu son derece normal. Benim de aynı şekilde bilgisayarda baktığım bir fotoğraf geldi zaten. Çünkü bu günümüz de böyle. Fotoğraf dijitalleşti. Ve aslında eski manada fotoğraf dediğimiz olay günümüzde fotoğraf olmaktan çıktı. Bunun felsefesini yapmayacağım sadece şunu yapmanızı istiyorum. Her hangi bir fotoğraf açın karşınıza, sonra da kendinize bir sorun "Bu bir fotoğraf mı?" Kendinize bir cevap verdikten sonra araştırmanız için bir de küçük ip ucu: "Bu bir pipo değildir" Konuyla az buçuk ilgisi olanlar ne demek istediğimi sanırım anladı. Yine de dijitalleşen dünya da öğrenilmesi gereken bir şey olarak araştırmanızı öneririm.

Fotoğrafın iki yüzü eskiden vardı. Bir fotoğrafı elinize aldığınızda arkasını çevirebilir ve beyaz yüzeyini görebilirdiniz. Bu beyaz yüzeyde fotoğraf kağıdının markası şeritler halinde bulunurdu. Artık fotoğraflar son derece az basılıyor. Ürettiğimiz fotoğrafların yüzde biri ancak basılıyordur diye düşünüyorum. Kendimden örnek verecek olursam uzun süredir baskı almadım. Çünkü gerek görmedim. Birine hediye etmeyeceksem veya sergiye çıkmayacak isem baskı almıyorum. Çünkü gerek yok. Sadece fotoğrafı felsefi olarak yaşatmak için bu kadar maddi bir yükün altına giremem maalesef. Durum herkes için böyle. Bu yüzden son derece az baskı alınıyor. Bu fotoğrafı öldürüyor mu diye soracak olursanız pek sayılmaz derdim. Çünkü insanlar abuk sabuk da olsa fotoğraf çekmeye devam ediyor.

Fotoğrafın artık iki yüzü bu yüzden yok. Tek yüzlü bir fotoğraf anlayışı hakim ve o tek yüzde bilgisayar ekranları. Dijital bir ekrana baktığımızda insan ögesini nasıl görüyoruz önemli olan da aslında bu. Elimize aldığımız kağıttan fotoğraf ile bir ekranda veya projeksiyonda gördüğümüz fotoğrafın farkı ne? Fark çok bariz aslında biri sayılardan oluşurken biri realiteden oluşuyor. Biri sanal biri gerçek olmasına rağmen aynı şeyi görüyoruz. Bu hiç şüphesiz bir simülasyon. Simülasyon evreninde reel olan ile, yani gerçek olan ile sanal olan karışmış durumda ve bu hiç şüphesiz bize hız ve kolaylık sağlıyor. Kimse bundan şikayetçi değil. Benim de çok şikayetçi olduğum söylenemez. Ancak şikayetçi olmasak da neyin gerçek olduğunu bilmekte fayda vardır diye düşünüyorum. Bir şeyin gerçek olup olmadığını anlamak faaliyete geçtiğinizde, o faaliyeti daha nitelikli yapmanızı sağlayacaktır. Pek çok açıdan incelediğimizde simülasyon çağı bizi daha hızlı ve cesur yapmaktadır. Gerçek olmadığını bildiğiniz bir şey için neden korkak olasınız. Böyle bir durumda kaybedecek neyiniz olabilir ki? İşte günümüzde insanlığı çepeçevre saran düşüne sistemi budur. Bunun farkında olmak veya olmamak hiç önemli değil. Farkında olmak veya olmamakla değişen hiç bir şey yok.

For english

Understanding the Photo

What is your mind when you say that you understand the photo? Is it a simple citizen's Facebook profile picture? Or is it a news photograph? Or are you feeling it when you look at your own photograph? Photography is much more than that. This is the only information I have ever learned in my professional life. The photograph was far more meaningful than our views. I mentioned that in my previous writings. I have long talked about what photography is supposed to serve as a philosophy and what a photographer should do to create a subject matter. I have also explained for a long time when I look at a photograph I took.

The photo looks like a perfect shot. The thing we call photography is that everything else outside the frame disappears. This is the perfect murder. This basic philosophy is not only the main factor that creates the photograph, but also many photographs from Facebook profile pictures to other social media images are the best camouflage photographs, although this philosophical view is in harmony with it.

Unfortunately, the person we see is unaware that, while taking a look at his happy expression in a profile photo, it actually serves a much deeper philosophy. Those who do not come too late will cover up his good camouflage murder even more, and there is no taste for the pleasure of the man who comes to the joyous peaks. It does not matter to anyone who enters half-duped photographs and who is in the picture. Why do you matter anyway? Nobody cares. Why do you care about them anyway? They are strangers. And killing strangers is a must. Is it really permissive? Profile photos are of course personally specific. It allows the profile to be recognized by the acquaintances. However, it is not exactly the opposite of the philosophy and motive of the photograph. We've been taking photographs since we were all young. These are the actual profile pictures of us. These are the photographs that really reflected us. Facebook profile photo can not be as different as making a photograph. Do not you think that I misunderstand me and say "put your passport photo in every profile picture". That would be ridiculous. I mean, just do not think that facebook profile photos really reflect you.

Human Factor in a Photographic

There are no people who think of a photo. But there are many things that people use. These are proofs that a person lived here. And strong reasons for the human mind to write scripts for itself. So even if we do not see a person in a photo, at least the human thing is enough for us to be close to the photo. Even human beings can be strong enough to cause me to have more affinity than the person himself. Think of a promising person, a very strong portrait photograph taken with a perfect technique. However, you can not provide anyone with the obligation to be close to the person in this photo. This is all about the conditions and culture of the person. If a person does not have a connection with herself in a photograph of a person, she will not look for more than ten seconds. "Who is this photo? How beautiful is this photo ..." and it is over ... The audience has lost the photo. However, this does not apply to portraits that fully convey the feelings of the photographer. The photographer took the photograph so that it captured the feelings of someone. Portrait photographs where we can see joy, joy, unhappiness, grief, and so on, often go on a lane other than these elements. The extreme difficulty of photographing these photographers undoubtedly causes people to take part in the photograph. Because the human element contains a material that any person can connect with. For example, a plate, every human place on the plate. That's why even a photograph of an ordinary plate taken with a good technique will have an effect on the photographer.

The human thing is important because it makes it easier for the person looking at the photo to find a vacation from himself. In addition to all of these, human influence is less influenced by cultural differences. An ordinary plate is also photographed in France You are photographed in Spain The same is true for a person who looks at the photo in Turkey.

The Two Faces of the Photograph Was Used

Think of a photo ... Your mind did not get a picture that you looked at on a computer or on the phone? This is extremely normal. I have a picture that looks the same on a computer. Because this is the day. The photo was digitized. And the fact that we used photography in the old man's mind is now a photograph. I will not do this philosophy, I just want you to do it. Open any photo, face it, then ask yourself "Is this a photo?" After giving an answer to yourself, a little tip for your research: "This is not a pipe" I guess what I mean by those with little interest is that. Nevertheless, as a thing to be learned in the digitalizing world,