-Uyan! Hadi kalk, güneşe bir bak. Uyan!

Mutfakta taze kahve çekirdeklerinin
          sevişmesinden kalma kokular,
          yavaş yavaş tenini okşar
          gecenin tenini okşar
          buhuludur camlar, yalnızlığı kadar
          kötü bir rüyadır oysa akşamlar
          yeni gün bir kahve çekirdeğinde başlar...
Uyu,
   uyan,
      uyu bir sonraki güneşe kadar!

Pencerende görmesen de
Deniz hayaldir,
Sonunu bir sen bilirsin,
          kumsallar sende başlar.
Dalgalarının ardına ister Atlantis'i sığdır
                                istersen ufak balıklar.
Gemiler düdüklerini sen istersen çalmasın,
                                                          ayrılıklara
                                 ya da ayrılık olmasın sonbaharlarında.
Hadi kalk,
         güneşe bir bak
         kahven soğumadı daha
Dahası hiç yaşanmadı o ayrılıklar
                                       yalnızlıklar da!

Bulutlardan sana ne kadın!
Bir bulut, parmakta ojen kadar,
İçindeki kirde savaş var,
                                  savaş!
Kahve çekirdeğinde kaldı
                                    yaşamaktan
                                                    arda kalanlar.
Belki biraz da tütüne ihtiyaç var...

Gece ulaşmadı daha
Yaşanmadı ufuk çizgisinde doğanlar!
Hangi kara parçası hapsedebilir ki
           sevişmelerini kahvenin
           sınırlara gizlediğin perinin,
                                              teninin,
                                                sessizliğinin
           hükmü senin,
           senin büyük zaferlerin,
                                    zerafetin,
                                    bir insan kadar.

09:15 treni kalkmadı daha
Uyan kadın,
Denizler hala ıslakken,
Geceye daha 12 varken,
Uyan, kahve çekirdeklerini kızdırmadan,
Daha hiçbir savaşı kaybetmemişken
                    ojen dökülmemişken,
                                        uyan!
Tenimde sen,
Tırnağında ben varken,
Uyan!

28.10.2014
17:04
Kuşadası

+