Ακούγοντας τη λέξη συγχώρεση είτε χαμογελάμε είτε συνοφρυωνόμαστε. Δεν υπάρχει μέση αντίδραση. Γιατί ανάλογα με τις εμπειρίες που έχει ο καθένας μας, είτε θα είμαστε από την πλευρά εκείνου που του ζήτησαν συγχώρεση -οπότε και η ευχαρίστηση-, είτε από την πλευρά εκείνου που οφείλει συγνώμη -γι' αυτό και ο προβληματισμός ή η δυσανασχέτηση-.
Κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε την αλήθεια μας, όσο κι αν προσπαθούμε να την κρύψουμε από τους άλλους. Γνωρίζουμε καλά πότε έχουμε κάνει λάθος, κι όσο εγωιστές κι αν είμαστε κάποτε το ομολογούμε στον εαυτό μας. Συγνώμη όμως ζητά ο άνθρωπος που τολμά να ταπεινώσει τον εαυτό του και να παραδεχτεί ενώπιον άλλου το σφάλμα του, κι αυτό είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από την απλή παραδοχή.
Τι μας λέει όμως η Βίβλος για τη συγχώρεση; Μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη και να παραδεχτούμε λάθη και οφειλές μας μέσω των Αγίων λόγων;

Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να παραδεχτώ τα λάθη που έχω κάνει κι εγώ στη σχέση με τη μητέρα μου. Όταν η πιο δυσλειτουργική σχέση που θα μπορούσαμε να έχουμε αφορά έναν γονιό και δη τη μητέρα μας, τότε πολύ δύσκολα καταλήγουμε στα σωστά συμπεράσματα βάζοντας τη σχέση στις βάσεις εκείνες που θα αποδώσουν καρπούς αγάπης. Η συγχώρεση είναι απαραίτητο συστατικό εξέλιξης μίας υγιούς σχέσης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που εκτός από το ότι δεν είναι εκ των πραγμάτων συμβατοί, τους χωρίζει επίσης μία άβυσσος συμπεριφορών και άσχημων καταστάσεων που μοιράστηκαν στην έως τώρα ζωή τους.

Αυτό που διαπίστωσα μεγαλώνοντας είναι πως οι σχέσεις μας με τους γονείς μας αξίζουν την προσπάθεια βελτίωσης. Είναι ίσως οι μόνες σχέσεις μαζί με τη σχέση που έχουμε με τα παιδιά και με τον/την σύντροφό μας, που αξίζει να δώσουμε μάχες για να τις βελτιώσουμε αφού τα ψυχικά οφέλη είναι πολύ μεγαλύτερα από τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε στην προσπάθεια...

Καθώς τα χρόνια περνούσαν λοιπόν, διαπίστωσα πως η ψυχή μου γέμιζε πίκρα και προσβαλλόμουν όλο και πιο συχνά από κουβέντες ή πράξεις της μητέρας μου. Η κατάσταση δεν έδειχνε να βελτιώνεται αλλά μάλλον χειροτέρευε, έως ότου...

Ο Θεός μου έδειξε το δρόμο!

Τότε άρχισα να βλέπω καθαρά, ανακάλυψα και εστίασα στα δικά μου σφάλματα στη σχέση μας, άρχισα να βλέπω όλα αυτά που έχω κάνει εγώ σε κείνη και έπαψα να επικεντρώνομαι σε όσα έκανε εκείνη σε μένα!

Ξεκίνησα να ψάχνω στα ιερά κείμενα τι έλεγε Εκείνος για τη συγχώρεση και άλλαξε η οπτική μου. Ήμουν ο ίδιος ατελής άνθρωπος, όμως ξεκίνησα να βλέπω πέρα από τη μύτη μου, για την ακρίβεια κατάφερα να με δω μέσα από τα μάτια της μητέρας μου. Αυτό μου φούντωσε την ανάγκη για συγχώρεση, μια ανάγκη που όλοι νιώθουμε κατά περιόδους στη ζωή μας.
Είχα καταφέρει μέχρι τότε να συγχωρέσω (σχεδόν) όλους όσους μου είχαν φερθεί άδικα. Όμως σε ποια θέση ήταν ο εαυτός μου σε όλη αυτή την ιστορία, δεν έβλεπα. Μέχρι που άρχισα να διαβάζω...

Ότι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού και είναι ωφέλιμο για τη διδασκαλία της αλήθειας, για τον έλεγχο της πλάνης, για τη διόρθωση των λαθών, για τη διαπαιδαγώγηση σε μια ζωή όπως τη θέλει ο Θεός, ώστε ο άνθρωπος του Θεού να είναι τέλειος και καταρτισμένος για κάθε καλό έργο. - Προς Τιμόθεο β' 3,16-17

Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; - Κατά Ματθαίον 18,21

Αναρωτήθηκε ο Πέτρος έως πόσες φορές πρέπει να συγχωρήσει τον πλησίον του, για να λάβει την απάντηση του Ιησού: "Όχι επτά, αλλά εβδομήντα επτά", συμβολικά νούμερα που θέλουν να μας τονίσουν πως πρέπει να συγχωρούμε διαρκώς.

Μπόρεσα να έρθω στη θέση του Πέτρου. Ανθρώπινο είναι να σκεφτόμαστε "μα, καλά, εμείς θα συγχωρούμε συνέχεια και οι άλλοι θα συνεχίζουν να φέρονται άδικα σε βάρος μας, να μας προσβάλλουν και να μας συκοφαντούν;"
Όμως ο Κύριος αυτό μας λέει να κάνουμε. Να συγχωρούμε διαρκώς, να μην αφήνουμε ούτε λεπτό το σκοτάδι της ματαιοδοξίας, την εγωιστική αγάπη για τον Εαυτό, να γεμίζουν την ψυχή μας με αρνητικότητα και να τη δηλητηριάζουν.
Να συγχωρούμε διαρκώς σημαίνει πως θα είμαστε μέρος μίας προσπάθειας που δεν έχει τέλος, ενός ακόμη αγώνα για να κρατήσουμε την ψυχή μας καθαρή.

Ξέρετε τι ανακάλυψα από την προσωπική μου αυτή προσπάθεια; Πως όταν είμαστε εμείς συγχωρητικοί, τότε και όσοι εμπλέκονται σε αυτή την ανταλλαγή ενέργειας και συναισθημάτων, αλλάζουν!
Αλλάζουμε εμείς αντιμετώπιση και συμπεριφορά κι έτσι εμμέσως τους κατευθύνουμε στο να αλλάξουν κι εκείνοι! Οι τόνοι πέφτουν, οι αντίθετες δυνάμεις χαλαρώνουν και στο τέλος κυριαρχεί η ευγένεια κι η καλοσύνη. Όλοι νιώθουμε πολύ καλύτερα γιατί όλοι ωφελούμαστε!

μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι· - Ρωμ. 4,7

Είναι ευτυχισμένοι εκείνοι που τους  συγχωρέθηκαν οι ανομίες τους και έχουν σκεπαστεί έτσι ώστε να μην λογίζονται για αμαρτίες. Τα σφάλματα όταν εξομολογούνται και συγχωρούνται, σκεπάζονται με αγάπη και παύουν να έχουν τη χροιά του σφάλματος αλλά γίνονται μαθήματα ζωής που ο σοφός άνθρωπος τα εκμεταλλεύεται ώστε να μην τα επαναλάβει.

Η συγχώρεση λοιπόν, καταλήγοντας θα πω, είναι φάρμακο για την ψυχή μας. Με τον καιρό μάλιστα, γίνεται ασπίδα που μαζί με την καλοσύνη μας προστατεύει και μας ωθεί σε μία ζωή ενάρετη και μόνον θετική.