[ Εικόνα: Dmitry Schemelev - Unsplash ]

"Τα έβλεπες όλα τα σημάδια, μη μου λες πως δεν ήταν έτσι στην αρχή!" είπα στη φίλη μου που μόλις χώρισε. Και συνέχισα "όλα σου έδειχναν με κάθε τρόπο πως δεν ταιριάζετε, δεν θα ταιριάξετε ποτέ! Ο ένας τραβούσε δεξιά και ο άλλος αριστερά. Εσύ είχες συγκεκριμένες δραστηριότητες που αγαπούσες να κάνεις κι εκείνος αρέσκονταν στο να σε ελέγχει και να σε προσβάλει με κάθε δυνατό τρόπο."
Κι ο διάλογος μεταξύ μας συνεχίστηκε για ώρες πάνω στο "καυτό" θέμα του διαζυγίου της...
Ένα διαζύγιο όμως -και αυτό σας το λέω με την πείρα της πρώην διαζευγμένης- μπορεί να γίνει το πιο μεγάλο της ζωής σας μάθημα.

...είναι πάρα πολύ σημαντικό να βλέπεις την αλήθεια. Το σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς είναι εύκολο να το λες, δύσκολο όμως να το ζεις. Εμείς μάθαμε ότι η αγάπη είναι σαρκωμένη. Κι αν δεν σαρκώνεται, δεν σταυρώνεται, τότε ακριβώς δεν προχωράει. - Μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος

Μου είχε πει κάποτε η μάνα μου μια φράση που με πλήγωσε πολύ: "ξέρεις εσύ ν' αγαπάς;" το είχε πει πάνω στα νεύρα της όταν της ανακοίνωσα πως θα ξαναπαντρευόμουν (για την ιστορία, χώρισα μετά από έναν δύσκολο γάμο πολλών ετών, όπου πήρα κάποτε εξίσου δύσκολα το διαζύγιο κι έπειτα άλλαξε η ζωή μου εντελώς καθώς με τη βοήθεια του Θεού γνώρισα τον πολυαγαπημένο μου τωρινό σύζυγο που είμαστε μαζί πια σχεδόν μία δεκαετία).

Ήξερα να αγαπώ. Τώρα πια καλύτερα από άλλοτε. Και σίγουρα δεν με είχε διδάξει τι θα πει αγάπη η μάνα μου, δυστυχώς. Γιατί η αγάπη διδάσκεται, αγαπημένοι μου φίλοι. Ο τρόπος του να αγαπάς και να δίνεσαι, μαθαίνεται πρώτα μέσα στην οικογένεια, εκφράζεται μέσα στο σπιτικό, κι έτσι μια μέρα τα παιδιά θα γίνουν ολοκληρωμένοι ενήλικες που θα ξέρουν τι θα πει αγάπη ανυπόκριτη...

Ένα διαζύγιο εκφράζει αυτήν ακριβώς την ανικανότητα να αγαπήσουμε. Να αφεθούμε στη δύναμη της αληθινής αγάπης, να κατατροπώσουμε το Εγώ και να ζήσουμε στο Εμείς. Είναι δύσκολο να πορεύεσαι στη ζωή δεμένος άρρηκτα με έναν άλλο άνθρωπο.
Δοκίμασε να δέσεις το ένα σου πόδι με το ένα πόδι του συντρόφου σου και να κάνετε μαζί τα πάντα έτσι δεμένοι για μία μέρα· θα μπορέσεις; Ή θα έρθει η στιγμή που θα αγανακτήσεις; Κι αν στην πορεία αυτή την κοινή ανακαλύψεις πράγματα για τον άνθρωπό σου που δεν σου αρέσουν και πολύ; Αν σου ξεφύγουν κουβέντες που δεν θα αρέσουν σε κείνον; Τότε, τι κάνετε; Σπάτε τα δεσμά και συνεχίζει ο καθένας τον δρόμο του;

Εγώ έτσι έκανα. Ήθελα να φύγω, ήθελα να πεθάνω, ήθελα να συμβεί οτιδήποτε θα μπορούσε να με πάρει μακριά από τον πρώην άντρα μου, καθώς δεν ανεχόμουν πλέον ούτε την ανάσα του στον ίδιο χώρο, πολύ περισσότερο δε την παρουσία του. Τόσο τον είχα σιχαθεί...

Πως φτάνουν όμως δύο άνθρωποι που αγαπιούνται υποτίθεται γι' αυτό και παντρεύονται, να μισούν ο ένας τον άλλο; Πολύ εύκολα, επειδή πολύ απλά δεν αγαπήθηκαν αληθινά ποτέ! Έζησαν μία πλάνη  "αγάπης", δημιούργησαν οι ίδιοι ένα ψεύτικο συναίσθημα από διαφορετικές ανάγκες (ή και κοινές) ορμώμενοι ο καθένας, κι όταν πια πέρασε ο καιρός, όλο αυτό το χάρτινο, ψεύτικο οικοδόμημα γκρεμίστηκε. Με πολλές αφορμές, αλλά μία αιτία: την έλλειψη αγάπης.

Έχοντας μία λάθος εντύπωση για το γάμο και φτάνοντας να τον τελέσουν για τους λάθος λόγους, οι νέοι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν στη σχέση τους. Γιατί μέσα σε έναν γάμο όλα γίνονται πιο δύσκολα όταν δεν υπάρχει επικοινωνία, κατανόηση, βαθιά αγάπη, σεβασμός. Όταν ο ένας δεν ζει για να υπηρετεί και να ευχαριστεί τον άλλο, σπάει το στεφάνι που τους ένωσε κι αρχίζουν τα όργανα πένθιμο σκοπό.

Καλό είναι κανένα ζευγάρι να μην χρειάζεται να χωρίσει. Όμως συμβαίνει. Και όταν φτάσει κάποτε το ζευγάρι στο διαζύγιο, πρέπει να έχει μάθει καλά το μάθημά του.
Ποιο είναι αυτό;

Πως το διαζύγιό σου θα γίνει ένα μάθημα ζωής