Tuwing umaga nakagawian na ni Seir na maglakad sa tabi ng Marikina River at sa bawat paglalakad Niya sa dalawampung taon, pabawas ng pabawas ang nakikita niyang mga tao na kasabay niya na nagbabanat ng kanilang tuhod at paa. Madalas na lang din makita ang pulang-dilaw na pagsikat ng araw na sumasalamin sa sumasayaw na alon ng ilog. Nagbago na ang kapaligiran pero nandiyan pa rin ang paborito