Titel: Alles wat ik Niet kan zeggen
Auteur: Emilie Pine
Uitgever: Nw. A’dam
ISBN: 978 90 468 2576 1

Verrassend openhartig. Of eigenlijk, met een titel als “Alles wat ik niet kan zeggen” is het niet verrassend dat Emilie Pine erg openhartig is. Dit boek van ongeveer 200 bladzijdes bestaat uit 6 essays, over onderwerpen die Pine bezig houden. Het gaat over de niet-geslaagde kinderwens, over de verschrikking van de menstruatie, over het gevoel dat je als vrouw klein gehouden wordt. Het gaat ook over haar jeugd, die een stuk wilder was dan je van een docent drama aan het University College in Dublin zou denken.

Vrouwen vinden dat ze niet moeten zeuren

Volgens Emilie Pine zijn dit de essays die ze zelf had willen kunnen lezen, zegt ze in een interview met The Guardian.

De uitgever zegt in een begeleidende brief over dit boek dat het haar diep heeft geraakt. Volgens haar is dit boek niet alleen mooi, maar ook belangrijk: “Emilie Pine vindt woorden voor wat nooit gezegd wordt, omdat vrouwen nu eenmaal vinden dat ze niet moeten zeuren, dat ze sterk moeten zijn, dat het erbij hoort”.

Mijn haren gaan overeind staan van dergelijke teksten. Is “Alles wat ik niet kan zeggen” weer zo een overtrokken feministisch manifest, waarin alles de schuld is van de man? Zo’n boek dat als impliciete boodschap heeft dat het tijd wordt om de genderdiscriminatie eens dunnetjes over te doen, maar dan in de omgekeerde richting? Ugh, ik haat zulke boeken.

Maar de uitgeefster heeft gelijk. Dit boek is inderdaad mooi. En het raakt. Ook mij.

Emilie Pine raakt de moeilijke thema’s

Emilie Pine doet de titel eer aan en schrijft over dingen waarover de meesten van ons liever niet zouden spreken. Hoewel ik, man, niet behoor tot het primaire publiek van deze Ierse Bestseller raakt het me. Veel van wat ze beschrijft is ook voor mij herkenbaar. Niet alles, want wat weet ik van menstruatie? Of van de wens om zwanger te worden?

Maar toch: ze vraagt zich af of ze niet vaker “nee” had moeten zeggen. De moeilijke band met haar ouders. De worsteling om er op school “bij te horen”. Het zijn geen thema’s die voorbehouden zijn aan vrouwen.

Soms maakt ze me boos. Zo beschrijft ze een lezing die ze hield over verkrachting. De eerste reactie kwam van de faculteitsdirecteur, die zich hardop afvroeg waarom iemand die er zo “schattig” uit ziet zo een felle mening zou hebben.

Iedereen gelijk

Nu ben ik iemand die heilig gelooft in de gelijkheid van de geslachten. En ook iemand die van mening is dat we er eigenlijk al zijn en dat feminisme “klaar” is. Dat er nog te weinig “vrouwen in de top” zitten? Het zal, maar dat komt vanzelf. De vrouwen die dat willen, komen er wel. En ze komen er op eigen kracht. Dat geloof ik, omdat ik vertrouwen heb in de kracht van eenieder.

En, ja…ik vind soms dat feministisch activisten soms doorslaan en altijd maar de slachtofferrol opzoeken. Maar de manier waarop Emilie Pine dit voorval beschrijft maakt me niet alleen boos, maar vervult me van plaatsvervangende schaamte. Zo erg, dat ik er over heb gedroomd. Het maakt dus grote indruk op me, en maakt dat ik begin te twijfelen aan mijn idee dat het doel van gelijkheid is behaald.

Twijfel

En ook nu, terwijl ik dit schrijf, zingen haar woorden door mijn hoofd. Ze betoogt dat als een man in de zaal tegen de faculteitsdirecteur was opgestaan, hij de feministische held was geweest. Had een vrouw dat gedaan, dan was ze neergezet als een bitch. Dus, vraag ik me af, moet ik dit wel schrijven? Voldoe ik hiermee dan niet precies aan dat beeld dat ze me toont?

Ongetwijfeld leiden mijn opmerkingen hiervoor tot boze reacties op social media. Dat is immers altijd zo wanneer je een moeilijk maatschappelijk thema bespreekt. Er zullen vast mensen zijn die me om de oren slaan met cijfers om hun gelijk te bewijzen. Dat maakt me niet uit, want ik kan het hebben.

Maar wat wel aan me knaagt: zouden de reacties identiek zijn geweest, als ik deze recensie onder een andere naam had geplaatst? Een vrouwennaam?

Emilie Pine zet me, het is duidelijk, keihard aan het denken.

Waardering: 7,5/10

Lees “Alles wat ik niet kan zeggen” zelf!

Het bericht Alles wat ik niet kan zeggen – Emilie Pine verscheen eerst op Lekker lezen.