Titel: Leven en laten leven
Auteur: Hendrik Groen
Uitgever: Meulenhoff
ISBN: 978 90 290 9101 5

Lezers zeggen weleens dat ze een boek niet konden wegleggen. Meestal moet je dat met een korreltje zout nemen en hebben ze er een paar dagen over gedaan om het uit te lezen. Maar bij “Leven en laten leven”, de derde van Hendrik Groen, kan ik dit zeggen zonder te liegen.

Het heeft me wel een bijzonder korte nachtrust opgeleverd, want ik begon gisteren na het eten te lezen en las dit boek van kaft tot kaft in één ruk uit, slechts onderbroken om een drankje in te schenken. En zelfs dat nog met het boek opengeslagen in de hand en mijn ogen op de bladzijde.

“Leven en laten leven” gaat over Arthur Ophof, hij loopt tegen de 50. Hij had, in de woorden van Adca en de Munnik, “zijn leven overzien en schrok zich lam.”

“Ik wilde altijd groots en meeslepend leven, maar op de een of andere manier is het daar niet van gekomen op mijn woonerf in purmerend en bij de groothandel in wc-papier in Breukelen” (p.9).

Zijn leven zou vol zitten met prachtige reizen. Maar na twee vakanties met zijn vrouw was het gedaan. Ze wilde niet meer: “Ik wilde eigenlijk naar Patagonië en Lapland, naar Japan en China. Maar alleen al bij de gedachte aan het eten met stokjes krijgt Afra opvliegers.” (p.15) De enige reis die hij dus maakt is die van Purmerend naar Breukelen. En ‘s avonds weer terug. In de file.

Nieuwe kans

Als zijn bedrijf moet reorganiseren snapt Arthur al snel dat hij eruit zal moeten. Hij speelt het hart en sleept een riante ontslagvergoeding binnen. Intussen heeft hij twee vrienden al zover gekregen hem te helpen sterven. Zogenaamd dan. Want Arthur wil zijn oude leven begraven en een nieuw leven beginnen in Toscane.

Misschien is het gegeven van dit verhaal niet heel origineel. Het is immers hetzelfde thema als het eerder geciteerde lied. Het roept ook herinneringen op aan “De Laatkomer” van Dimitri Verhulst. Ook daar een man die zijn leven zat is en besluit om actie te ondernemen. Iets minder drastisch, maar toch.

En net zoals “De Laatkomer” is dit echt helemaal mijn humor. Soms subtiel, soms iets minder. Af en toe wisselt het vertelperspectief van Arthur naar Afra, die meer doorheeft dan Arthur denkt (maar niet alles).

Overpeinzing

Daarmee lijkt Hendrik Groen een beetje de draak te steken met koppels die elkaar door en door denken te kennen. In hoeverre is dat ook zo? In hoeverre zie je de ander écht zoals hij is, in plaats van een beeld dat je al jaren geleden van de persoon hebt gecreëerd. Mocht je nu denken dat dit best zwaar is voor een komisch boek, geen zorg. Die overpeinzing komt van mij, niet uit het boek.

“Leven en laten leven” is genieten

“Leven en laten leven” is simpelweg een heerlijk boek. Geniaal in zijn eenvoud, mooi in de humor, met personages die heerlijk met elkaar combineren. Een waar leesgenot! Ik heb misschien iets minder geschaterd dan bij “De Laatkomer”, maar daar staat tegenover dat de humor bij “Leven en laten leven” veel constanter aanwezig is.

Wat een prachtboek! Koop dit en stop het in de koffer als je op vakantie gaat. Tenminste, als je erin slaagt het niet al voor die tijd uitgelezen te hebben.

Waardering: 9/10

Lees “Leven en laten leven” zelf!

Het bericht Leven en laten leven – Hendrik Groen verscheen eerst op Lekker lezen.