Titel: Verraad
Auteur: Wouter Helders
Uitgever: Karakter
ISBN: 978 90 452 1313 2

Veel uit de tweede thriller van de hand van Wouter Helders (“Verraad“) doet een belletje bij me rinkelen. Zachtjes, op de achtergrond, heb ik het gevoel dat er iets is, iets wat ik weet, of behoor te weten. Het duurde een hele tijd voor ik doorhad wat. Dat begint al meteen, bij de introductie van Sofie LaFleur, journaliste, die in Mali aan een rapportage werkt. Ik ken die naam… In Mali ontmoet ze David Morgenster, een sergeant van wie haar hart iets sneller gaat kloppen.

Helaas, wanneer ze net thuis is, hoort ze dat David door een bermbom zwaar gewond is geraakt. Snel daarna ontvangt ze informatie over Chris Hurkman, de CEO van Hurkman & De Graaff. Weer zo een naam die me ergens aan doet denken.

Ze gaat op onderzoek uit en zoals te verwachten valt raakt ze verstrikt in een web van verraad, corruptie en geopolitiek. En dan gaat er ineens een lichtje branden. Bij mij, dan. Sofie Lefleur, daar heb ik eerder over gelezen. En inderdaad, in 2016 verscheen “Machtsstrijd”  waarin Sofie betrokken raakt in een strijd om de macht binnen, jawel, Hurkman & De Graaff.

In dat Boek slaat schrijver Helders ons om de oren met verrassende plotwendingen. In “Verraad” krijgen we eigenlijk een stuk minder plotwendingen. Wel veel verrassingen, maar die liggen allemaal in een mooie rechte lijn. De schimmige spelletjes uit Het Vorige Boek komen ook in “Verraad” ruimschoots bovendrijven.

Mogelijk de grootste verrassing is wel hoe de relaties tussen de hoofdpersonen sinds “Machtsstrijd” zijn veranderd. En veranderd zijn ze. Grote vijanden blijken nu aan dezelfde kant te strijden, maar het omgekeerde komt ook voor.

Hoewel de redenen achter deze verschuivingen gaande het boek helder worden, krijg ik het gevoel dat ik een boek gemist heb, dat “Verraad” het derde deel is in een serie. Maar nee, “Verraad” is toch echt pas het tweede boek. Best gewaagd eigenlijk, om het zo aan te pakken. Of Helders dit bewust zo heeft aangepakt weet ik niet, maar door deze aanpak had ik de hele tijd dat knagende gevoel dat er iets niet helemaal klopte. En eigenlijk draagt dat wel bij aan de spanning.

Net als in “Machtsstrijd” bevat “Verraad” een paar schoonheidsfoutjes. Maar deze fouten zijn minder erg. Ging het in het vorige boek nog om een inhoudelijke fout, hier lijkt het vooral om een incidentele spelfout te gaan.

“Verraad” is een mooie opvolger en nét even anders.

Waardering: 8,5/10

Lees “Verraad” zelf!

Het bericht Verraad – Wouter Helders verscheen eerst op Lekker lezen.