Verlieskunde.

Wat vaak zoek raakt zijn de dingen die je op een gegeven moment nodig blijkt te hebben.
Een schaar, empathie, een kwade wil, woorden.

Het zoeken naar, het zoekproces, gaat veelal als volgt. ( We gaan er vanuit dat een schaar zoek is. )

- Het jezelf bevragen.

Wat deed ik vaak met die schaar ? Wanneer gebruikte ik ze voor het laatst ? En waar ?

- Het te opportuun inschatten van de slaagkans van je gissingen, met als gevolg een blind geloof in een vaak abusievelijk juist gewaande aha-erlebnis.

Zou ik ze daar niet hebben gelaten ? Even kijken.

- De eerste lichte ontgoocheling door een confrontatie met het net geleverde foutieve giswerk, meteen gevolgd door een meer gedetailleerd ondervragen.

Gisteren, omstreeks vijf uur, net na het thuiskomen van het werk, heb ik de schaar nog gehad om het postpakket open te maken. Misschien heb ik ze toen wel op een niet reguliere plaats achtergelaten.Op het tapijt, de vensterbank, een stoel.

- Het controleren en verifiëren van het waarheidsgehalte van de laatste gedachten, met een weliswaar alreeds aanwezige bewustwording van een mogelijk toekomstig falen. Het ondervragen van het geheugen gaat gewoon door tijdens het checken.

Hmm. Tapijt niet. De tafel en de stoelen ook niet. Maar wacht eens even, heb ik de schaar niet gehad om een pakje speculaas open te maken, gisterenavond ? Dan moet ik de schaar toch terug in de keukenkast hebben gelegd, na gebruik ? Maar dat zou haar reguliere plaats zijn, daar keek ik al, bij aanvang van het zoeken.
Waar kan dat rotding nou gebleven zijn ?

- Het wanhopig pogen te schetsen van verrichte handelingen gepaard gaand met een diep zuchten en een onbeweeglijkheid van het lichaam dat er op wijzen moet dat de vrijgekomen energie enkel aangewend wordt voor het denkproces. Vaak neemt men dan plaats op een stoel en wordt het hoofd ondersteund door hand of beide handen. Het sluiten van de ogen moet het sterk focussen accentueren. Een vaak voorkomende variant op het ondersteunen van het hoofd met de hand of beide handen is het lichtjes knijpen van de bovenkant van de neus met duim en middelvinger. Ook hier worden de ogen gesloten, en bij voorbaat, het voorhoofd gefronst.

Schaar. Schaar. Schaar. Wat kan je allemaal Met Een Schaar ? Wat doe ik vaak met een schaar ?

Het denken verloopt meer en meer abstract. Men vertoeft in een spiraal van gedachten, een haast medidatief bewustzijn. Men probeert door middel van het herhalen van een tantra, opgesteld met woorden die verwijzen naar het zoekgeraakte voorwerp, tot een delirium te komen, waar aha-erlebnissen schijnbaar voor het plukken zijn. Meestal kent dit proces geen gunstige afloop.

- Uitstellen van de zoektocht.

Eerst de krant lezen. Televisie kijken. Het schiet me wel te binnen.

- Het vergeten van het zoekgeraakte.

- Het herinneren van de zoektocht op het moment dat men wat verloren is, nodig heeft.

- Terug naar een reeds vermelde stap in het zoekproces.