ఏళ్ళ తరబడి ఎన్నో తట్టుకుని నిలబడ్డ ఒక మఱ్ఱిచెట్టును,
ఓరోజు ఉదయం దారుణంగా నరికి చంపేశారు.
తన భుజాలపై పుట్టి పెరిగిన పక్షులు
ఏడ్చుకుంటూ ఎగిరెళ్ళిపోయాయి
తన ఊడలపై ఆడిన ఉడుతలు
తల్లడిల్లిపోయాయి
వందేళ్ళ జీవితం ఓ గొడ్డలిపెట్టుకు నేలకొరుగుతుంటే
నోరైనా మెదపక
ఎదురైనా చెప్పక
మౌనంగా  రోదిస్తూ కుప్పకూలిపోయింది.

కటిక చీకటి పండువెన్నెలతో రమిస్తోంది.కొలను ఒడ్డున కూర్చుని చూస్తున్నాన్నేను.
కలువ పువ్వొకటి దొంగచాటుగా విచ్చుకుంటోంది.
అలికిడి లేకుండా ఈదులాడుతోంది రాజహంసల గుంపు.
గాలికి అలలుగా కదిలిన కొలను నీరు తళ తళా మెరుస్తోంది.
కుతూహలంగా చేప పిల్లలు పైకివచ్చి చూస్తున్నాయి.
ఒడ్డున వున్న రావి చెట్టుపై గువ్వల జంట గుసగుసలాడుతోంది.
తెల్లని కుందేళ్ళు పచ్చగడ్డిలో ఆడుకుంటున్నాయి.
కొలను ఒడ్డున కూర్చుని చూస్తున్నాన్నేను.
ఈ అందమైన రాత్రిలో నిన్ను కలుసుకోవాలని
ఎదురుచూస్తున్నాన్నేను.

తీరాన్ని తాకి వెనక్కి వెళ్ళిన కడలి కెరటాలు,
పడమర దిక్కున వాలిపోయిన సూర్యుడు,
మబ్బుల చాటుకి వెళ్ళిన చందమామ,
తిరిగి వస్తుంటే ఎంత అందంగా వుంటుందో కదా...!
నువ్వుకూడా అలా రావా...!!!.