Η Φαίδρα, στην κινηματογραφική της απόδοση από τον Jules Dassin, με τη Μελίνα Μερκούρη είναι ίσως ένα από τα πιο όμορφα αλλά και συγκινητικά έργα του σινεμά, για τη δύναμη του έρωτα και του πάθους που καταρρίπτει κάθε εμπόδιο αλλά και κάθε σύμβαση.

Η ταινία ήταν η τέταρτη συνεργασία μεταξύ Ντασσέν και η Μερκούρη που πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η συγγραφέας Μαργαρίτα Λυμπεράκη προσάρμοσε τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη σε ένα μελόδραμα για το σινεμά, σχετικά με την πλούσια κοινωνία των πλοιοκτητών και των οικογενειών τους, με έντονα κάποια από τα τραγικά στοιχεία του αρχαίου δράματος.


Η ταινία διαδραματίζεται στο Παρίσι, το Λονδίνο, και κυρίως στην Ύδρα. Η Φαίδρα, δεύτερη σύζυγος του μεγιστάνα της ναυτιλίας Θάνου (Raf Vallone), ερωτεύεται τον γιο του συζύγου της από τον πρώτο γάμο του, τον Αλέξη (Anthony Perkins). Η αγάπη είναι καταδικασμένη από την αρχή, αλλά είναι ανίκανοι να ελέγξουν τα συναισθήματά τους. Η Φαίδρα έκανε μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη, αλλά είχε τραγικά μικρή απήχηση στην Αμερική.

Ωστόσο μας χάρισε την ωραιότερη - κατά την άποψη μας - ερωτική σκηνή του σινεμά: Μπροστά στο αναμμένο τζάκι, κάτω από μια σειρά βυζαντινών εικόνων, φυλαγμένοι από την καταρρακτώδη βροχή, υπό τον ήχο της πιο ερωτικής μουσικής που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης, και μέσα σε μια σκηνή θολή, ο Αλέξης ερωτεύεται οριστικά την Φαίδρα. Η Φαίδρα όμως μας χάρισε και δυο υπέροχα τραγούδια, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Το πρώτο ήταν το "Σε πότισα ροδόσταμο" σε στίχους Νίκου Γκάτσου, και το άλλο το μουσικό θέμα της Φαίδρας, ένα από τα πιο συγκλονιστικά κομμάτια της ελληνικής μουσικής.