του zerVo (@moviesltd)

Είσαι πρώτα από όλα υγιής, εσύ και όλη σου η φαμίλια. Ακολουθείς ένα επάγγελμα που σε ικανοποιεί ανταποδοτικά, σε βαθμό που να μην λείπει τίποτα από την σύζυγο που σε υπεραγαπά και την θυγατέρα που σε λατρεύει. Διαβιώνεις σε μια πάνω του μέσου όρου κατάσταση, εύπορα, σε ένα ευρύχωρο δίπατο, κάτω από συνθήκες που σου προσφέρουν αν μη τι άλλο ποιότητα ζωής. Και τότε παίρνεις το ρίσκο, παρασυρμένος από την πλεονεξία, να διαβείς την κόκκινη γραμμή, επιζητώντας το κάτι παραπάνω, το πιο πολυτελές. Ρίσκο. Που ενδεχόμενα θα πληρωθεί ακριβά. Γιατί παίζει να μην είσαι εσύ στο φινάλε ο ανεπιθύμητος, αλλά ο ανύπαρκτος.

Φίλοι από τα πολύ νεαρά τους χρόνια, ο Ζοζέ και ο Μαξίμ, εργάζονται εδώ και καιρό σε κατασκευαστική φίρμα, στα παράλια του γαλλικού Νότου, με απολαβές ικανές να θρέψουν και με το παραπάνω τις απαιτήσεις των ιδίων και των οικογενειών τους. Μοναδική παραφωνία στην επαγγελματική τους σύμβαση, η υποχρέωση από το εκκεντρικό ως ζάπλουτο αφεντικό τους, να έρχονται σε επαφή με όσους κινούν τα νήματα των κρατικών διαγωνισμών, προκειμένου να τους χρηματίσουν και η εταιρία τους να κερδίσει την σύμβαση. γεγονός που σταδιακά θα μεταλλάξει τον τρόπο της σκέψης τους, οδηγώντας τους σε παραβατικές συλλογιστικές.

Όπως τώρα, που θα σκεφτούν να βγάλουν από την μέση το πομπώδες μπος, για να κάνουν σταδιακά δική τους την πελατεία, γνωρίζοντας άριστα το πως λειτουργεί η αγορά. Και πραγματικά το άρτια σκηνοθετημένο αυτοκινητιστικό δυστύχημα θα τους απαλλάξει από την παρουσία του Κύρη, ανοίγοντας τους την όρεξη να πραγματοποιήσουν τα δικά τους πλάνα. Μόνο που θα εισάγει μονομιάς στην ζωή τους τον Μοσέ, τον Εβραίο εκτελεστή του συμβολαίου θανάτου, που απειλώντας τους να αποκαλύψει σε όλον τον κόσμο την αλήθεια, θα επιχειρήσει να τους αποσπάσει ακόμη μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη.

Πως εντάσσεις λοιπόν κάποιον Persona Non Grata στην καθημερινότητα σου, το μετανιώνεις μονομιάς και ύστερα σου είναι αδύνατον να ξεφύγεις από την σκιά του? Αυτό ακριβώς συνέβη και με το δίδυμο των κολλητών συναδέλφων, που θα νιώσουν διαρκώς την καυτή ανάσα του ιδιότροπου μελαψού άντρα, να εισέρχεται ολημερίς στα γραφεία της επιχείρησης κι εκείνοι να είναι με τα χέρια δεμένα, αδύναμοι να αντιδράσουν. Και πλέον θα κληθούν να εντοπίσουν τον τρόπο για να βγάλουν τον Μαφιόζο από την μέση, προτού βγει στην επιφάνεια το φονικό σκάνδαλο. Ή μήπως η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική από ότι δείχνει?

Φυσικά και είναι, αλλιώς δεν θα παρακολουθούσαμε παρά ένα ακόμη κοινωνικών προεκτάσεων crime story του σωρού. Ο με καταγωγή από το Μαρόκο και γνήσιο τέκνο της σχολής Bouchareb, σκηνοθέτης Roschdy Zem δεν είναι τέτοιου είδους δημιουργός, να προσπερνά τις καταστάσεις που μελετά επιφανειακά, απλά η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του, δεν μοιάζει το ίδιο φιλόδοξη με περασμένες, όπως το Bodybuilder και (κυρίως) το Chocolat. Στην αφήγηση του, που ακολουθεί πιστά τα μονοπάτια του κλασικού νουάρ, φροντίζει να μοιράσει άνισα τον επί σκηνής χρόνο ανάμεσα στους δύο βασικούς ήρωες κι αυτό αποδεικνύεται εντέλει σημαντικά βοηθητικό στο να αποκαλύψει στο μυαλό του ευφυούς θεατή, το τι ακριβώς διαμείβεται στ' αλήθεια. Συνεπώς όταν καταφτάνουν οι ανατροπές του φινάλε, μάλλον το έμπειρο μάτι είναι προετοιμασμένο γι αυτές, δίχως να του προκαλούνται οι ανάλογες εκπλήξεις.

Άξονας της εξέλιξης της πλοκής είναι ο Ζοζέ, με την μορφή του μικρού το δέμας αλλά ιδιαίτερα αξιόλογου υποκριτικά, Nicolas Duvauchelle. Διεφθαρμένος, αν και δεν το έχει κατανοήσει απόλυτα, φθονεί την περιουσία και τον αρχοντικό βίο του αφεντικού του, σε βαθμό που να στήσει την συγκαλυμμένη δολοφονία του. Διατηρεί δε παράλληλο και παθιασμένο ερωτικό δεσμό με την καυτή Ιρίς (η Hafsia Herzi, Τυνήσιο λουκούμι), που πλέον δεν του επιτρέπει να σκεφτεί λογικά το παραμικρό. Εικόνα και ομοίωση του ο Διόσκουρος Μαξίμ, κοψιάς του Raphael Personnaz, που και πάλι εδώ Delonοφέρνει. Πολύ πιο ψύχραιμος, πολύ πιο κυνικός, θαρρεί τα ζόρια με πιο άνεση, δίχως να τον πνίγει το άγχος για την διαφαινόμενη αποκάλυψη. Που είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσει ο παρανοϊκής συμπεριφοράς Μοσέ, ο ίδιος ο ντιρέκτορας δηλαδή, Zem, που δεν καταδέχεται το μάθημα που έχουν πάρει οι εντολείς του κι εκείνος με την σειρά του είναι πανέτοιμος να ξεπεράσει τα εσκαμμένα. Φαύλος κύκλος...

Η ταινία είναι το λιγότερο αξιοπρεπής στην μέθοδο που ξετυλίγει το κουβάρι της δράσης, ανεβάζει εντάσεις χωρίς να το παρακάνει και οδηγείται στις ζητούμενες δραματικές εκρήξεις, ειδικά όσο πλησιάζουμε στο λυτρωτικό (?) τέλος. Με λίγο πιο προσοχή στην σεναριακή δομή, θα απέφευγε να δώσει χιντ στην πλατεία, για να προβλέψει ευκολότερα τα τουίστ, με την αποφυγή δε, κάποιων περιττού σουρεαλισμού σεκάνς, θα πρόσφερε μια πιο εύπεπτη ανάλυση, του πόσο μπορεί να τυφλώσει έναν όχι και τόσο δυναμικό χαρακτήρα η απληστία και η δίψα για κοινωνική αναρρίχηση.