Een leeuw wordt niet voor niets de koning van de jungle genoemd. Deze grote dieren van de kattenfamilie zijn niet alleen exotische, prachtige beesten, maar ook een van de meest geduchte jagers in het wild en de grootste van de grote katten in Afrika. Ze leven in groepen die prides worden genoemd en er was ooit een legendarisch verbond van zes mannetjesleeuwen die tijdens hun bloeitijd terreur zaaiden in het land. De Mapogo leeuwen van Sabi Sands Reserve in Zuid-Afrika waren een terroriserende groep die andere leeuwen in de regio weghield van hun territorium. En om de concurrentie op afstand te houden, doodden deze dieren wel 100 leeuwen om aan de top te blijven.

Deze uiterst zeldzame coalitie van zes kannibalistische leeuwen heerste met ijzeren hand over terreur en roeide troepen uit die een bedreiging voor hen vormden. Hoewel het gebied in hun tijd door acht andere troepen werd geregeerd, had geen van hen een kans op dominantie, want ze hadden te maken met een agressief en wreed stel leeuwen dat nog nooit eerder in het wild was gezien en dat hun eigen broeders en zusters doodde en opat. Over deze groep van vijf broers en een halfbroer is een hele documentaire gemaakt getiteld 'Brothers in Blood: The Lions of Sabi Sand Mapogo', die bewijst hoe deze legendarische, majestueuze beesten ooit heersten in het wild.

Even voorstellen: de broers:

Vijf jonge leeuwen, die in de loop der tijd zijn geboren in de Sparta Pride, in Sabi Sand Reserve, grenzend aan het Kruger National Park, hadden net als hun andere soortgenoten een speelse jeugd. Volgens schriftelijke verslagen kwamen deze leeuwen het best tot hun recht in maart 2006, toen hun schrikbewind net was begonnen. Dierenwaarnemers noemden deze Mapogo leeuwen naar hun specifieke kenmerken. Kinky Tail werd zo genoemd omdat hij een strak gekrulde staart had. Satan, of Mr. T, de meest gewelddadige van het stel, had zijn manen in een natuurlijke Mohawk-stijl. Pretty Boy werd zo genoemd omdat hij er duidelijk knapper uitzag dan zijn broers. Rasta en Dreadlocks werden genoemd naar hun specifiek gestileerde, overvloedige manen. Nadat de troep een jong mannelijk welpje verloor, sloot Makulu (wat groot betekent in het Zulu), een vierjarige, zich aan zonder weerstand van de anderen. Er wordt gezegd dat deze groep van zes broers dicht bij hun troep bleef als welpen, maar toen ze hun jeugd bereikten, werden ze afgeschaft zodat ze een eigen leven konden beginnen. Maar wat veel biologen verbaasde, was dat deze jonge leeuwen elkaars gezelschap helemaal niet verlieten; integendeel, ze jaagden samen, leefden samen en heersten terreur tijdens hun bloeitijd.

Een schrikbewind

Geen enkele andere leeuwengroep mocht tijdens hun heerschappij hun territorium betreden en elk dier dat dat toch deed, werd onmiddellijk gedood. Deze zes leeuwen, die de reputatie hebben wreed en sadistisch te zijn, waren een geduchte kracht die hele troepen uitroeide om hun dominantie in het gebied te vestigen. Toen veldgidsen en rangers opmerkten dat deze leeuwen hun eigen welpen doodden om zich te ontdoen van potentiële concurrentie, kwam dit op hen over als ongewoon gedrag. Maar daar bleef het niet bij. Deze leeuwen aten ook het dode vlees van hun welpen! En dat waren nog maar de eerste van hun wrede daden.

Op een keer probeerde een jonge mannetjesleeuw van de Manjigilane troep zijn dominantie te tonen, maar Mr. T en Kinky Tail verscheurden de jonge leeuw uit trots, verbrijzelden zijn bekkenbeenderen en aten vervolgens het zachte vlees van zijn onderbuik op. Gewond en moe gingen de twee vreselijke broers door met hun kannibalistische gedrag en hetzelfde was het geval met de andere vier leeuwen die het zuidelijke territorium bewaakten. In slechts een jaar tijd doodden deze zes brute broers honderd anderen van hun eigen verwanten, waaronder vrouwtjes en jongen, om hun macht in het land te bewijzen.

Verdwenen maar niet vergeten

Ondanks hun intimiderende reputatie moeten deze broers gezien worden als het voorbeeld van wat een succesvolle coalitie zou moeten zijn in de leeuwenwereld. Hun heldendaden hebben gezorgd voor stabiele broedplaatsen en veiligheid in een regio met ongewoon veel concurrentie, ondanks de bijvoeglijke naamwoorden die ze hebben gekregen, zoals sadistisch en meedogenloos. Hun succes heeft de dynamiek van de leeuwenpopulatie in deze regio permanent veranderd, dus het verbaast me niets dat de nesten steeds meer mannelijke nakomelingen voortbrengen. Dit is het onvermijdelijke resultaat van de inspanningen van de natuur om het speelveld gelijk te maken en het evenwicht te herstellen.

In de afgelopen jaren zijn nieuwe en even geduchte coalities verantwoordelijk geweest voor het terugdringen van het aantal Mapogo's, doordat territoriale lijnen in het zand werden getrokken en overschreden en er herhaalde gevechten werden geleverd. De Majingilanes in het noorden en de Southern Pride mannetjes in het zuiden hebben allebei hun zegje gedaan in de vorming van het nieuwe regime en nu zijn er van de machtige Mapogo alleen nog twee ouder wordende exemplaren over, bekend als Makhulu en Pretty Boy.

Sinds ze zijn verdreven door de mannetjes van de Southern Pride, worden de laatste van deze legendes regelmatig gezien op Sabi Sabi terwijl ze op zoek zijn naar een nieuw territorium of misschien gewoon een toevluchtsoord om de rest van hun dagen door te brengen. Met hun 14 en 11 jaar hebben ze de levensverwachting van de meeste mannelijke leeuwen overtroffen en dragen ze de littekens van jarenlange conflicten in de frontlinie.

Door de woede die ze over de regio hebben gezaaid, is het moeilijk om de Mapogos niet af te schilderen als angstaanjagende, kwaadaardige beesten, maar ik hoop dat de geschiedenis hen zal herinneren als grote heersers en beschermers. Ze hebben de lat hoger gelegd voor wat er verwacht wordt van mannelijke coalities als het gaat om het veiligstellen van hun genetisch succes en het verdedigen van hun territorium. Ze zouden eerder gezien moeten worden als rolmodellen dan als moordenaars.

Ondanks de moeilijkheidsgraad om een legendarische status te bereiken, kan iedereen die de afgelopen zeven jaar in de Sabi Sands heeft gewerkt je verhalen vertellen over de Mapogo. Brutale dictators of toegewijde vaders? De leeuwenpopulatie in de Sabi Sands is met hun komst een nieuw tijdperk ingegaan, ondanks de mogelijkheid dat beide beweringen waar zijn. Of je ze nu mag of niet, hun prestaties zullen altijd herinnerd worden. Ongetwijfeld zullen er verfraaide en overdreven versies van deze verhalen bestaan, maar zo ontstaan grote iconen. Deze verhalen zullen uiteindelijk mythen worden en mythen zullen legendes worden - een passende erfenis voor de bekendste leeuwen van de moderne tijd.