HİKAYENİN BAŞI İÇİN TIKLAYINIZ
“ Aman kızım o bardağı koymayalım oraya, o bizler için çok kıymetli.”
Eli havada kalmıştı. Böyle durumlarda oldu olası ne yapacağını bilemezdi. Yaşlı adam yavaş ama güçlü adımlarla masanın başına geçti. Kitabı torbasından çıkardı. Sürekli dudakları kıpırdanıyordu. Bir bebeği okşarcasına kabını sıvazladı bir süre. Gözleri yumuk sakince konuşmaya başladı.
“ Şu ana kadar hiç görmemiştim bunlardan birini. Bunu yazan mübarek zat dört en iyi öğrencisine kendi elleriyle yazmış. Yani dört taneler. Her biri farklıdır. Kişiye ve onun öğrencilerine yazılmıştır. Dedem bunlardan birini görmüş uzaktan. O babama anlatmış, babamda bana anlattıydı. Ne demek istediklerini anlayamamıştım. Çok zaman düşündüm üzerinde. Ama böyle bir şey hayal edememiştim. Bunun adı Gönlü Taht. Şeyhin halifesine yazılmıştı.”
Çok eskilere dalıp gitmişti. Bir süre kıpırtısız sakinliklerde bekledi. Konuşmaya başladığında sesi daha derinden, bambaşka tınılarda çıkmaya başlamıştı.
“ Bunun sahibine götürülmesi gerekiyor.”
Ona bakıyordu ama gören bir bakış değildi bu. Ardında ki çok uzak bir noktaya bakıyor gibiydi.
“ Neler yazıyor içinde bakmayacak mısınız. ?”
“ Okumak bizim harcımız değil kızım. Zaten okuyabil sekte anlayamayız ne ilmimiz yeter ne gönlümüz.”
“ Ama ben onun için bu kadar uğraştım sizi buldum.”
“ Daha aramanız yeni başladı. Ben sadece bir durağım. Sizi bunun sahibini buluncaya kadar durmamalısınız.”
“ Ben nerden bulurum sahibini ? hem bu kitap yazıldığından bu güne, ne kadar zaman geçti. Ölmüştür hepsi.”
“ Onun öğrencileri vardır kızım. Yer yüzü var olduğu sürece de olmaya devam edecek.”
“ Ya Allah aşkına beni öyle şeyhlerle, tarikatçı tayfasıyla falan uğraştırmayın.”
“ Cenne Şa-nühü. Dur evladım. Bilmediğin konularda öyle yüksek perdeden konuşma.”
“ Benim ki sadece meraktı. Ben böyle başıma iş olacağını nerden bileyim. Siz alın bunu sahibine götürün. Hem bu kadar değerli olduğuna göre iyi de para kaldırırsınız.”
“ Paramı ?”
yüzünde iğrenir bir ifade belirmişti.
“ Gönlü Taht çok özel bir kitaptır. Kendine has bir enerjisi vardır. Anlatabilmeyi isterdim ama anlatacak ilme sahip değilim. Sadece şu kadarını bilmelisin ki sen onu seçemezsin. O seni seçer ve seçmişte. Rüyaların başladı mı ?”
Tokat yemiş gibi olmuştu. Neye bulaşmıştı böyle. İçinden bir ses yalan söyle diye bağırsa da, söyleyemedi.
“ Akşam bir dede gördüm. Dev gibiydi. Çok iri yarı bir ağ….”
Adam susturdu elini kaldırarak,
“ Bana anlatma kızım. Boşuna yorma kendini. O gördüklerini yorumlayacak bir gönül ehli bulmak lazım. Yol göstersin sana.”
“ Ya ben size anlatamadım galiba benim bunlarla uğraşacak zamanım yok diyorum. Bana ne yahu. Bunca sene bi yerde atılıp kalmış. Biraz daha beklesin.”
Gözü bir an Gönlü Taht’a kaydı rengimi koyulaşmıştı ne. İhtiyarında o huzurlu hali kalmamıştı.
“ Bakın siz kime götürecekseniz götürün bu kitabı ben vaz geçtim para pulda istemiyorum merakta etmiyorum.”
“ Ben size anlatamadım kızım. Siz artık vazgeçemezsiniz. Eninde sonunda o yolu arıyacaksınız. İnanınki başka bir şansınız yok.”
“ Ne demek bu yahu. Kim beni zorlayacakmış.”
Adam çaresiz gözlerle kitaba bakıyordu. Anlatamadığı ve anlatamayacağı çok şey var gibiydi. Kadın kapıdan çıkarken son kez dönüp baktı. Kitabı alıp almamak arasında kararsızdı. Son anda dönüp kitabı aldı. Bir kişinin demesiyle korkacak değildi. Elbet başka birileri bulunurdu… HİKAYENİN DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
Eli havada kalmıştı. Böyle durumlarda oldu olası ne yapacağını bilemezdi. Yaşlı adam yavaş ama güçlü adımlarla masanın başına geçti. Kitabı torbasından çıkardı. Sürekli dudakları kıpırdanıyordu. Bir bebeği okşarcasına kabını sıvazladı bir süre. Gözleri yumuk sakince konuşmaya başladı.
“ Şu ana kadar hiç görmemiştim bunlardan birini. Bunu yazan mübarek zat dört en iyi öğrencisine kendi elleriyle yazmış. Yani dört taneler. Her biri farklıdır. Kişiye ve onun öğrencilerine yazılmıştır. Dedem bunlardan birini görmüş uzaktan. O babama anlatmış, babamda bana anlattıydı. Ne demek istediklerini anlayamamıştım. Çok zaman düşündüm üzerinde. Ama böyle bir şey hayal edememiştim. Bunun adı Gönlü Taht. Şeyhin halifesine yazılmıştı.”
Çok eskilere dalıp gitmişti. Bir süre kıpırtısız sakinliklerde bekledi. Konuşmaya başladığında sesi daha derinden, bambaşka tınılarda çıkmaya başlamıştı.
“ Bunun sahibine götürülmesi gerekiyor.”
Ona bakıyordu ama gören bir bakış değildi bu. Ardında ki çok uzak bir noktaya bakıyor gibiydi.
“ Neler yazıyor içinde bakmayacak mısınız. ?”
“ Okumak bizim harcımız değil kızım. Zaten okuyabil sekte anlayamayız ne ilmimiz yeter ne gönlümüz.”
“ Ama ben onun için bu kadar uğraştım sizi buldum.”
“ Daha aramanız yeni başladı. Ben sadece bir durağım. Sizi bunun sahibini buluncaya kadar durmamalısınız.”
“ Ben nerden bulurum sahibini ? hem bu kitap yazıldığından bu güne, ne kadar zaman geçti. Ölmüştür hepsi.”
“ Onun öğrencileri vardır kızım. Yer yüzü var olduğu sürece de olmaya devam edecek.”
“ Ya Allah aşkına beni öyle şeyhlerle, tarikatçı tayfasıyla falan uğraştırmayın.”
“ Cenne Şa-nühü. Dur evladım. Bilmediğin konularda öyle yüksek perdeden konuşma.”
“ Benim ki sadece meraktı. Ben böyle başıma iş olacağını nerden bileyim. Siz alın bunu sahibine götürün. Hem bu kadar değerli olduğuna göre iyi de para kaldırırsınız.”
“ Paramı ?”
yüzünde iğrenir bir ifade belirmişti.
“ Gönlü Taht çok özel bir kitaptır. Kendine has bir enerjisi vardır. Anlatabilmeyi isterdim ama anlatacak ilme sahip değilim. Sadece şu kadarını bilmelisin ki sen onu seçemezsin. O seni seçer ve seçmişte. Rüyaların başladı mı ?”
Tokat yemiş gibi olmuştu. Neye bulaşmıştı böyle. İçinden bir ses yalan söyle diye bağırsa da, söyleyemedi.
“ Akşam bir dede gördüm. Dev gibiydi. Çok iri yarı bir ağ….”
Adam susturdu elini kaldırarak,
“ Bana anlatma kızım. Boşuna yorma kendini. O gördüklerini yorumlayacak bir gönül ehli bulmak lazım. Yol göstersin sana.”
“ Ya ben size anlatamadım galiba benim bunlarla uğraşacak zamanım yok diyorum. Bana ne yahu. Bunca sene bi yerde atılıp kalmış. Biraz daha beklesin.”
Gözü bir an Gönlü Taht’a kaydı rengimi koyulaşmıştı ne. İhtiyarında o huzurlu hali kalmamıştı.
“ Bakın siz kime götürecekseniz götürün bu kitabı ben vaz geçtim para pulda istemiyorum merakta etmiyorum.”
“ Ben size anlatamadım kızım. Siz artık vazgeçemezsiniz. Eninde sonunda o yolu arıyacaksınız. İnanınki başka bir şansınız yok.”
“ Ne demek bu yahu. Kim beni zorlayacakmış.”
Adam çaresiz gözlerle kitaba bakıyordu. Anlatamadığı ve anlatamayacağı çok şey var gibiydi. Kadın kapıdan çıkarken son kez dönüp baktı. Kitabı alıp almamak arasında kararsızdı. Son anda dönüp kitabı aldı. Bir kişinin demesiyle korkacak değildi. Elbet başka birileri bulunurdu… HİKAYENİN DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
This post first appeared on Bendedir Kalp Ilahi AÅŸk Yolunda..., please read the originial post: here
