Τα παραμύθια (που επιλέγουμε εν γνώση μας να ζήσουμε) είναι τα ταξί της ευτυχίας. Ικανοποιούν την επιθυμία σου με μία μουδιαστική ευκολία και επιτυχία, αφήνοντας αμέσως μετά ένα κενό και μία πεποίθηση ότι παραήταν ακριβά για αυτό που σου έδωσαν. Σχεδόν αυτοκοροϊδεύτηκες και αυτοπαραπλανήθηκες. Έπειτα πάντα σκέφτεσαι να κάνεις καλύτερο προγραμματισμό κι επιλογές, ώστε να μη καταφεύγεις σε αυτά, αλλά να που κι πάλι εκεί καταλήγεις. 

Για τους αθεράπευτα ρομαντικούς και τους έχοντες ανάγκη από ανακούφιση :) Ας αφήσουμε τα παραμύθια εκεί που ανήκουν. Σε ανεκπλήρωτα και κρυφά γραπτά για νοσταλγικά απόβραδα. 

Κι όπως λέει και το τραγούδι, όλα αλλάζουν κι όλα ίδια μένουν (όχι αυτό το τραγούδι, γενικά κάποιο τραγούδι που μου διαφεύγει τώρα).