Δεν έχω την πολυτέλεια να αφήσω αναμνήσεις και συνήθειες στο σύντομο πέρασμά μου. Προλαβαίνω να αφήσω μόνο σημάδια και σημειώσεις για ενθύμια. Ξέρεις, από εκείνα, που συμμαζεύοντας βιαστικά όταν περιμένεις επισκεψεις, πετάς μαζικά και δίχως δεύτερη σκέψη. Αλλά ποιος νοιάζεται για την υστεροφημία του τέτοιες ώρες, θα μου πεις;
Υπάρχουν και αυτά που δε μπορούν να γίνουν υπό χρονικούς ή συναισθηματικούς περιορισμούς. Δεν είναι θέμα έρωτος, δέσμευσης ή αποκλειστικότητας. Απλώς, δεν είναι ούτε λίγα, ούτε εύκολα ή εφικτά δίχως βάθος, ένταση και προϋπάρχοντα βήματα. Βέβαια προσδοκίες είναι αυτές, ποιος μπορεί να στις εγγυηθεί έτσι κι αλλιώς.
Το ανικανοποίητο ταΐζει τη φαντασία και η ολοκλήρωση τη σωφροσύνη. Δε μπορείς να έχεις και τα δύο μαζί.