Η γραφή μου ανθεί στον παφλασμό της έντασης της συναισθηματικής μου αναρχίας. Μα μου έχει λείψει να μπορώ να δημιουργώ και να εκφράζομαι έτσι.
Το κενό κάλυπτε η ζωγραφική, που για μένα, σε αντίθεση με τα γραπτά μου, δεν ορίζεται με κάποια διεύθυνση, σκοπό και προσδοκίες. Η ανάγκη για τάξη, αρμονία, συνοχή και αρτιότητα είχε δώσει την θέση της στον πόθο του καινούριου, του απροσδόκητου, του ελεύθερου, του άκριτου.Σαν παλιός γνώριμος, να που η γραφή επιστρέφει. Ίσως σποραδικά, ίσως φευγαλέα. Μάλλον, ναι,.
Κλείσε τα μάτια και αφέσου στις αισθήσεις σου. Η μυρωδιά της θάλασσας, η δροσερή της αύρα, το βρεγμένο παντελόνι σου που κολλάει στον αστράγαλο σου κι στεγνώνει ράθυμα πάνω σου. Η αλμύρα των χειλιών σου, καθώς μικρές σταγόνες ιδρώτα κυλούν και γλύφουν το δέρμα σου. Ο ρυθμικός παλμός της απομακρυσμένης μουσικής, η αντανάκλαση της πισίνας στην νυσταγμένη ματιά σου σαν σπίθα. Η άμμος που έχει κολλήσει στα δάχτυλα των ποδιών σου, κάπως ενοχλητικά. Τόσο ενοχλητικά που τα παπούτσια σου σε πνίγουν. Τα παπούτσια της ύπαρξης που αρκούν κάποιοι αθώοι μικροσκοπικοί κόκκοι για να καταλάβεις ότι δε σου χωράνε. Ότι είναι εκεί για να σε στενεύουνε.
Αλλά απόψε είσαι εξοδούχος. Προβλέπεται να μην τα φοράς. Έτσι, για να αναθαρρείς κι να μην τα βγάλεις να τα πετάξεις σε μια άκρη για πάντα. Δεν προσέχεις πως μονάχα μερικοί κόκκοι αρκούν για να μη χωράς. Αλλά απόψε είσαι εξοδούχος. Με την άδεια της αρχής.
Το καλούπι σου εκεί είναι κι σε περιμένει. Από πριν δε σου χώραγε. Κομμένα και ραμμένα πάνω μας είναι. Μέχρι που γίνεται ένα με εσένα κι δε θυμάσαι που ξεκινάς εσύ και που σε αγκαλιάζει ασφυκτικά εκείνο.
Έλα να χορέψουμε ξυπόλητοι απόψε, ίσως και αύριο. Μπορεί να μην ξανα-είμαστε ποτέ εξοδούχοι. Μακάρι να μην ξανα-είμαστε ποτέ φυλακισμένοι. Βούτα στην απεγνωσμένη ανάγκη της διψασμένης σου ψυχής. Ξέβγαλέ την με λήθη και μεθυστικά όνειρα. Περιπλανήσου. Κάνε την ευτυχία σου, δική σου. Κι ακρωτηρίασε στα αχόρταγα κι βρώμικα χέρια που διεκδικούν να την πλάσουν για σένα.
Αυτή τη νύχτα είσαι εξοδούχος. Κι αυτή τη νύχτα θα την κάνω να κρατήσει για πάντα. Λυσσαλέα κι ασυμβίβαστα.
