Get Even More Visitors To Your Blog, Upgrade To A Business Listing >>

Peekaboo

Είναι και εκείνες οι φορές που θες να κρατήσεις κακία σε κάποιον ή τέλος πάντων πόζα, αλλά δυστυχώς ταυτίζεσαι παραπάνω απ’ όσο θα ήθελες μαζί του.
Ξέρεις τι στάση πρέπει να έχεις. Αλλά ξέρεις και την κατάσταση. Και ξέρεις ότι και εσύ έτσι θα ήσουν, ίσως και χειρότερα. Ή τα έχεις περάσει και εσύ, οπότε διακρίνεις τις συνιστώσες και τη βαρύτητα αυτών. Άλλωστε, όλοι κάνουν λάθη δε μπορείς να τους αρνηθείς αυτή την επιλογή, ούτε να τους καταδικάσεις και να τους κρίνεις από μία φάση ζωής. Μα στο τέλος της ημέρας, όλοι από τις πράξεις μας κρινόμαστε και υπάρχουν μόνο τόσες ευκαιρίες. Τίθενται όρια, ελαστικά για όσους έχεις αδυναμία, αλλά υπαρκτά.

Χώρια, δε, που οι άνθρωποι δεν είναι μονοδιάστατα καλοί ή κακοί, αξιόλογοι ή για πέταμα κλπ. Υπάρχουν κλίμακες και περιστάσεις. Το ότι ένας άνθρωπος είναι καλός, δε συνεπάγεται απαραίτητα ότι θα ναι και καλός μαζί σου. Μπορεί να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που δε θα του φερθεί σωστά. Αυτό δεν τον κάνει κακό, ούτε τον κάνει, όμως, κατάλληλο για σένα.  Γι’ αυτό ίσως είναι σημαντικό σε κάθε ξεχωριστό γεγονός στη ζωή μας να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου κι να μη παίρνουμε τίποτα σα δεδομένο. (Αν μας ενδιαφέρει ο απέναντι, αλλιώς δεν ωφελεί η χρονοσπατάλη!)

Ποτέ δε με εντυπωσίαζαν οι άνθρωποι που έχουν μία συγκεκριμένη φήμη να τους ακολουθεί. Ακριβώς γιατί δεν ξέρω πως θα ναι μαζί μου και προσωπικά αυτό με ενδιαφέρει περισσότερο από το πως είναι κατά μέσο όρο και γενικώς. Προτιμώ να παρατηρώ σιωπηλά και να μαγεύομαι σιγά σιγά, αναπάντεχα και ανεπιστρεπτί. (Μη το δοκιμάσετε στο σπίτι!) Σα να αναμένω τις ενδείξεις και τις πράξεις που θα με πείσουν ότι η παρατήρηση άξιζε τον κόπο. Κι ταυτόχρονα, όταν ανακαλύπτεις κάτι ξεχωριστό και σπουδαίο, χαίρεσαι τόσο πολύ με τον θησαυρό που εντόπισες. Τον έχεις κερδίσει!

Επιπλέον, μ’ αρέσουν και οι άνθρωποι που ξέρουν τι θέλουν. Την καρδιά αυτού που θέλουν. Με μία φράση. Ειδικά όταν είναι σε θέση να το εκφράσουν με ειλικρίνεια, τόλμη και αμεσότητα εκεί που δεν το περιμένεις, σα να είναι το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, προκαλώντας μεγάλη απορία και ανακούφιση γιατί δεν απαιτείται κόπος να μάθει κανείς τι σκέφτονται. Κι μ’ αρέσουν κι οι άνθρωποι που ξέρουν να ζητάνε. Ποτέ δεν ήμουνα καλή σε αυτό. Συνεπώς, το θαυμάζω απεριόριστα. Θα έλεγα αποτελεί κλασσικό χαρακτηριστικό όσων ερωτεύομαι, συνήθως. Λατρεύω πως για εκείνους το να ζητάνε δε δηλώνει αδυναμία αλλά προσήλωση. Στο κάτω κάτω θα ήταν αδύνατο να ήμασταν δύο άνθρωποι με μεγάλη περηφάνεια. Ή θα κάναμε μαζί βήματα συγκρουόμενοι ή δε θα έκανε κανένας, με μηδέν μέλλον.

Μ’ εντυπωσιάζει καθημερινά το πως και πόσο αλλάζω. Είναι κάτι που συμβαίνει τα τελευταία σχεδόν 2 χρόνια πολύ έντονα. Πραγματικά είναι πολύ ευγνώμων για τους ανθρώπους που συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτό. Όσους με έκαναν να δω έναν άλλο τρόπο ζωής και σκέψης, άλλες ποιότητες χαρακτήρα, που ήταν διαφορετικοί από μένα, που φέρθηκαν λιγότερο ή περισσότερο καλά, που άφησαν πολλές η λίγες αναμνήσεις πίσω τους. Όλοι είναι τόσο σημαντικοί. Για την ακρίβεια το αποτύπωμά τους είναι σημαντικό, οι ίδιοι όχι πάντα, αν και σίγουρα κάποια στιγμή πολλοί εξ αυτών υπήρξαν ιδιαίτερα σημαντικοί.  Ναι, ξέρω έχω γίνει μία μικρή Πολυάννα πάλι (που ποτέ δε διάβασα , παρά τα τόσα βιβλία που μου έκαναν δώρο, είναι τόσο βαρετή όσο φαινόταν;).

Με φαντάζομαι σε 30 χρόνια (αν ζω) να μνημονεύω όλο το συρφετό της ζωής μου, δε θα ξέρω ποιον να πρωτοσκεφτώ και να στείλω νοερά ευχαριστίες ή να χαρώ που με έμαθε τόσα! Για να μη μιλήσω για τις νοερές αγκαλιές δύναμης και υποστήριξης σε όσους νιώθω ή ξέρω ότι περνάνε δύσκολα (είτε τους γνωρίζω, είτε όχι). (Πολύ αναίσθητος τρόπος εκδήλωσης συναισθημάτων, το ξέρω. Αποφεύγεις, όμως, τη δέσμευση και το παρατεταμένο της κατάστασης, που μπορεί να οδηγήσει σε άλλα δεινά ή αποκαλύψεις.)

Για άλλη μία φορά, δε διακρίνω καμία συνοχή στις θεματικές ενότητες της σημερινής ανάρτησης. Βατραχάκι. Πρέπει να αρχίσω να κοιμάμαι σαν άνθρωπος, γιατί πέραν του ότι δε λέω αυτά που θέλω, λέω και ασυναρτησίες -πρώτη φορά μου συμβαίνει! (δεν είναι αυτό που νομίζεις, σε βλέπω σα φίλο και δε φταις εσύ, εγώ δεν είμαι έτοιμη/σε φάση... και άλλα τέτοια)-. 




This post first appeared on , please read the originial post: here

Subscribe to

Get updates delivered right to your inbox!

Thank you for your subscription

×