कथा:
एउटा हराएको गन्तब्य
भाग १ र २ पढेर मात्र यो पढ्नु होला ।
भाग:३
“साँच्ची ?”उसले सोधी ।
“होईन ठट्टा गरेको” मैले भनेँ ।
“ह्या साँच्ची भन न” उसले उत्सुक हुँदै भनी ।
म:”साँच्ची कोही छैन त्यस्तो । मलाई कसले मन पराओस्”
उ: “लौ लौ किन नि यस्तो क्युट त छौ”
उसको मुख बाट “क्युट” शब्द सुन्ने बित्तिकै मन रमाउन थाल्यो,नाच्न थाल्यो ।
हामी आज पनि गफ गर्दै घर पुग्यौँ । त्यस दिन घर पुगे पछी घरको काममै ब्यस्त भईयो ।
भोली पल्ट शनिबार थियो । दिउसो तिर मोबाइलमा म्यासेन्जरले केहि सन्केत गर्यो । उसैको म्यासेज रहेछ “ओइ”
“हजुर” मैले उत्तर दिएँ ।
“दिन भर घर बस्न अल्छी लाग्दैन ?” उसले सोधी ।
“लाग्छ तर बाहिर निस्कने नि काम छैन” मैले भनेँ ।
“बाहिर निस्कन काम नै चाहिन्छ भन्ने छैन” उसले भनी ।
“त्यो पनि हो” मैले जवाफ फर्काएँ ।
“तिमी म्हैपी मन्दिर गएको छौ ?” उसले प्रश्न गरी ।
“गएको छु ।” मैले भनेँ ।
“आउ आज फेरी जाम” उसैले भनी ।
“अहिले ?” म केहि हिच्किचाएँ ।
“अहिले होईन पागल,बेलुका तिर हस ?” उसले सोधी ।
( म्हैपी मन्दिर हामी दुइको घरबाट नजिकै पर्छ )
उसलाई नाइ कसरी भन्न सक्थेँ र । केहि दिन देखी उसँग भएको आभस ले नै म रमाउने गर्थेँ ।
बेलुका भेट्ने कुरा भयो ।
यसपटक फोन नम्बर पनि साटासाट भयो ।
यसरी नै दिनहरु बित्दै गए । एक महिना भैसकेको थियो उसँग चिन जान भएको । हाम्रो भेटघाट एकदमै धेरै हुने गर्थ्यो । हामी कहिले म्हैपी त कहिले सिद्धपोखरी । कहिले फनपार्क त कहिले रत्नपार्क,कहिले पुल्चोक त कहिले न्यूरोड,जता पनि घुम्थ्यौँ । यि भेटघाटका क्रममा मैले उसलाई धेरै चिनी सकेको थिएँ,उसले पनि मलाई धेरै चिनेकी थिई । म उतर्फ केहि धेरै नै आकर्षीत हुन थालेको थिएँ । उसँग प्रेममा परिसकेको थिएँ । उसलाई धेरै नै चाहान थालेको थिएँ ।
यसै बिच १४ फेब्रुअरी आउँदै थियो । मैले आफ्नो भ्यालेन्टाइनका रुपमा उसलाई मनमा सजाउन थालिसकेको थिएँ । उसको मनमा के थियो, दैव जानोस् ।
धापासीको होटल सहंसामा भ्यालेन्टाइन स्पेसल कार्यक्रम भनेर राखिएको रहेछ, जोडीहरुका लागि । जानको लागी टिकट लिनु पर्ने ब्यवस्था रहेछ । मैले कार्यक्रमको बारे थाहा पाएको थिएँ ।
मैले रश्मितालाई “तिमी पनि खाली म पनि खाली आउ जोडी बनेर जाम न त भनेर अफर गरेँ ।”
“नाइ” उसले छिट्टै जवाफ दिइहाली ।
म निराश भएँ ।
१३ फेब्रुअरिको साँझ मोबाईलामा फोन आयो । उसैको फोन रहेछ ।
“शिशिर भोलिको प्रोग्रामको टिकट अब पाइन्छ ?” उसले सोधी ।
“खोइ पाइन्छ होला” मैले भनेँ ।
“दुइवटा लिइदेउ न” उसले अह्र्याइ ।
“कसको लागी ?” मैले सोधेँ ।
“तिम्रो र मेरो लागि” उता बाट आवाज आयो ।
मरो मनमा मैयुर नाच्न थाल्यो । हतार हतार टिकटको लागी भनिएको नम्बरमा फोन गरेँ । दुइ वटा टिकट बुक गरेँ । टिकट लिन भनेर एकैछिनमा धापासी पुगेँ र बोकेर आएँ प्रफुल्ल मुद्रामा ।
अर्को दिन म हतार हतार उसलाई लिन गएँ ।
रातो स्कर्टमा उ सजिएर निस्किई ।
हातमा कालो पर्स बोकेकी थिइ । कानमा ठुला ठुला टप थिए अनि खुट्टा मा अग्ला हिलवाला स्यान्डल । उ एक परम सुन्दरी जस्तै देखिएकी थिइ,अनुहारमा हल्का मेकअप अनि आँखामा गाजल झनै सुहाएको थियो ।
म एकैछिन उसलाई हेरिरहेँ ।
त्यसपछी हामी धापासी तर्फ गयौँ ।
म धेरै उत्ताउलिँदा हामी समयभन्दा चाँडै पुगेछौं । हामी नै कार्यक्रमस्थलमा पुग्ने पहिलो जोडी थियौं ।
एकैछिनमा चहलपहल सुरु भइहाल्यो । जोडीहरु एकअर्काको हात समाएर आउन थाले । हामी दुबै पुल नजिकको एउटा टेबलमा बसेर कफी पिइरहेका थियौं । हरेक टेबलमा राखिएको थियो रेड रोज । प्रेममय माहोल थियो । सबै हिसाबले प्रेम प्रस्ताव राख्नका लागि उपयुक्त समय थियो । मेरो मुटुको ढुक्ढुकी बढ्दै गयो । उसलाई पुलुक्क हेरें । गाजल लगाएका आँखा भुईंतिर झुकेका थिए । ओठामा रातो लाली लगाएकी थिइ। गाला लाजले आफैं राता भएका थिए ।
ठूलो साहस बटुलेर मैले टेबलमा राखिएको रोज हातले टिपें । कुर्सीबाट उठेँ अनि घुँडा टेकेर फिल्मी पोजमा आफूलाई राखेँ । अनि उसलाई गुलाब अफर गर्दै भनेँ, “आइ लभ यू रश्मिता”
उसका आँखा अनायासै ठूला भए । आधा लजाएकी थिइ भने आधा नर्भस थिइ । मैले आफ्नो गोजीबाट चकलेट र डल निकालेर उसलाई दिएँ, जुन मैले उसलाई पिकअप गर्नुभन्दा अगाडि किनेर राखेको थिएँ ।
‘डु यु लभ मी ?’ उ चुपचाप बसेपछि मैले प्रश्न गरें । उसले अहम्-अहम् गर्दै ‘सोचेर एक-दुई दिनमा जवाफ दिन्छु’ भनि। तर त्यतिञ्जेलमा मैले उसको आँखा र अनुहार मज्जाले पढिसकेको थिएँ, जहाँ जताततै ‘एस’ ‘एस’ लेखिएका थिए । मेरो आत्मविश्वास बढिसकेको थियो ।
कडा स्वरले भनिदिएँ, “भोलि-पर्सीको कुरै छैन । अहिले नै ओके भन । यस्तो माहोल नत्र कहिले आउँछ ?” मेरो कन्फिडेन्सबाट उ लर्याकलुरुक गलि। लामो सास तानि, अनि घोसे मुन्टो लगाएर भनि, “आइ लभ यु टु ।”
म फुरुङ्ग भएँ । हावामा उडुँ-उडुँ झैं लाग्यो । संसारकै मूल्यवान चिज पाएँ झैं भयो । पहिलोपटक उसलाई स्पर्स गरें । अघि टेबलको वल्लो-पल्लो सिटमा बसेको म अब एउटै सिटमा टाँसिएर बसेँ । अंगालो मार्न खोज्दा उ करेन्ट लागे झैं हल्लिइ।
त्यसपछि हामीले स्टेजमा हात समातेर कपल डान्स गर्यौं । उसका हात ताता थिए ।
त्यसदिन साथिको बाइक मागेर उसँग गएको थिएँ । प्रोग्राम सकेर राति साढे नौ बजेतिर हामी फर्कियौं । आउने बेला बाइक पछाडी बस्दा पनि बिचमा ठाउँ खाली राखेर बस्ने उ चपक्कै टाँसिएर बसी । एउटा हात मेरो काँधमा र एउटा कम्मरमा राखि । टाउको मेरो ढाडमा अड्याइ । मलाई बाइक गुडेको होइन, उडेको झैं लागिरहेको थियो । मैले उसलाई घरसम्म पुर्याइदिएँ । घर अगाडी पुगेपछी उसले मलाई हेल्मेट खोल्न भनी । हेल्मेट खोल्ने बित्तिकै उसले मेरो गालामा किस गरी अनि गेटतिर दगुरी ।
“मेरो पालो कहिले आउँछ ?” म चिच्याएँ ।
“आउँदैन” उसको पनि हाँसो मिसृत आवाज सुनियो ।
त्यसपछी आफ्नो कोठामा गएँ । त्यो रात म के निदाएँ होला र ?
क्रमश:
अर्को भाग भोली पोस्ट गर्नेछु,पढ्न नबिर्सनु होला । सल्लाह,सुझाव र प्रतिकृया दिन पनि नभुल्नुहोला । म दिल खोलेर राम्रा,नराम्रा सबै खाले प्रतिकृया सुन्न उत्सुक छु ।
धन्यवाद ।
