Ναι, θέλω να λέγομαι συγγραφέας. Όχι, δεν έχω γράψει τους τελευταίους πολλούς μήνες. Και όχι, αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα.

Το γράψιμο δεν είναι αγγαρεία, δεν είναι χρέος με κόπο και μοιρολατρία που πρέπει να βγάλω από τη μέση. 

Είναι δικαίωμα.

Έχω δικαίωμα να γράφω όταν νιώθω ότι το θέλω. Και έχω δικαίωμα να μη γράφω τίποτα για μήνες αν δεν έχω κάτι να πω.

Έχω δικαίωμα να εξερευνώ άλλες πτυχές της δημιουργικότητάς μου.

Έχω δικαίωμα να δίνω πιο πολλή βάση στην καινούρια μου δουλειά που τόσο πολύ ήθελα να ξεκινήσω. 

Και έχω δικαίωμα να νιώθω κουρασμένη –ναι, κάθε βδομάδα –καθώς προσαρμόζομαι στη νέα μου ρουτίνα. 

Δεν θα με κρίνω πια που δεν κάνω journaling κάθε μέρα. 

Ναι, ακόμα και ένας τρίλεπτος διαλογισμός είναι ωφέλιμος και μπράβο μου που αφιέρωσα αυτά τα 3 λεπτά από το διάλειμμά μου για να ακούσω την αναπνοή μου και να καταλαγιάσω τις σκέψεις μου.

Και ναι, έχω δικαίωμα να ξεκουραστώ όπως θέλω εγώ κάθε βράδυ και σε κάθε ρεπό. 

Μετά από τόσα χρόνια βρήκα και επέλεξα μια δουλειά συνειδητά που με γεμίζει χαμόγελο και όρεξη.

Έχω δικαίωμα –και χρέος –να δώσω χρόνο στον εαυτό μου να βρει που παν’ τα τέσσερα. Και στη δουλειά αλλά και στην υπόλοιπη ζωή μου με βάση τα νέα δεδομένα. 

Κανείς δεν με κρίνει ή δεν με κάνει να βιάζομαι και εντέλει το κάνω εγώ στον εαυτό μου. 

Ε, όχι άλλο. Κι αν έπρεπε να κολλήσω κορονοϊό για να κάτσω 10 μέρες με τον εαυτό μου και να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα, ας είναι.

Όλα καλά πήγαν στο τέλος. Κερδισμένη θα βγω αρκεί να έχω την καρδιά μου ανοιχτή. 

Αρκεί να σέβομαι τα δικαιώματά μου και να δίνω στον εαυτό μου τη στήριξη και τις ευκαιρίες που θα έδινα στις αδερφές μου ή σε μια καλή μου φίλη. 

[Βαθιά ανάσα.] Σταμάτα να σκέφτεσαι τα πρέπει και άφησε τον εαυτό σου να ζήσει. Να απολαύσει, να κοπιάσει, να χαρεί, να ξεκουραστεί, να φάει, να βγει, να μείνει μέσα και να δει TV. Να παίξει, να γελάσει, να φάει και να παραχορτάσει. Σταμάτα να μετράς τις μπουκιές σου επιτέλους.

Φάε ελεύθερα, γέλα ελεύθερα, μη σε νοιάζει αν έχεις μαρούλι ή κοτόπουλο στα δόντια. 

Στην καρδιά τι έχεις μετράει.

Άφησε την καρδιά σου ανοιχτή. Να μπαίνει και να βγαίνει η αγάπη χωρίς να χρειάζεται κλειδιά.