Το σαββατοκύριακο για πολλούς είναι μια ανάσα ζωής μέσα σε μια ασφυκτική καθημερινότητα. Δουλειά ή σχολή ή δουλειά και σχολή, οικογένεια, γονείς, παιδιά, υποχρεώσεις, τρέξιμο. Το σαββατοκύριακο μοιάζει με όαση μέσα στη ζούγκλα. Όπου μπορείς να ξεχάσεις για λίγο οοοόλα αυτά που σε βαραίνουν και να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί.
Δε συμφωνώ. Συμφωνώ, προφανώς, ότι πρέπει κι εσύ να χαλαρώσεις λίγο κάποτε και να κάνεις κάτι που σου δίνει χαρά, χωρίς να σκέφτεσαι τις χίλιες υποχρεώσεις που έχεις στο μυαλό σου τις υπόλοιπες ώρες. Αν όμως βλέπεις το σαββατοκύριακο ως σανίδα σωτηρίας και έτσι λες στον εαυτό σου ότι δεν πειράζει, αξίζει να υπομένεις όλη αυτή την φρικτή καθημερινότητα γιατί το Σ/Κ θα ξεσκάσεις λίγο και για μερικές ώρες δε θα σε νοιάζει τίποτα, τότε δεν δίνεις στον εαυτό σου ένα ικανοποιητικό κίνητρο για να αλλάξεις αυτή την ασφυκτική καθημερινότητα. Ή, από την άλλη, στερείς από τον εαυτό σου τη χαρά του να βιώνεις την πάλη και να προχωράς παρόλα αυτά, τη χαρά ότι συνεχίζεις να προσπαθείς και να βρίσκεις τρόπους να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες που η ζωή συνεπάγεται.
Αν περιμένεις το σαββατοκύριακο για να ζήσεις, θα ζήσεις λιγότερο από το μισό της ζωής σου. Αν περιμένεις το Σ/Κ για να ζήσεις, θα ζήσεις μόνο 104 μέρες το χρόνο αντί για 365!
Η ζωή δεν είναι μόνο το Σ/Κ. Δεν είναι μόνο όταν δεν έχεις δουλειές και υποχρεώσεις και μπορείς να χαλαρώσεις. Η ζωή εξ’ ορισμού δεν είναι χαλάρωση. Δεν ξέρω πώς καταφέρνει να μπει αυτή η ιδέα στο μυαλό μας ότι η ζωή θα έπρεπε να είναι πιο εύκολη και πιο απλή από ό,τι είναι, θα έπρεπε να έχει λιγότερα άγχη και λιγότερες έγνοιες, θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα πασχαλιά και κάθε μέρα γιορτή και κάθε μέρα σχόλη. Ζούμε όμως με αυτή την παράξενη ιδέα. Και προφανώς όταν συμβαίνει οτιδήποτε πέρα από ευκολίες, πασχαλιές, γιορτές και σχόλες δυσανασχετούμε. Kι έτσι, λόγω της εντύπωσης ότι αυτό δεν έπρεπε να συμβαίνει, περνάμε ακόμα χειρότερα, γιατί δημιουργούμε ένα ακόμα πρόβλημα στο μυαλό μας. Έχουμε το πρόβλημα-δυσκολία που όντως αντιμετωπίζουμε και το πρόβλημα ότι «κανονικά» δεν θα έπρεπε να έχουμε αυτό το πρόβλημα.
Μας αρέσουν οι διακοπές. Τρελαινόμαστε για διακοπές. Όλη τη χρονιά σκεφτόμαστε για το όταν θα πάμε διακοπές και πού θα πάμε και τι θα κάνουμε και τι υπέροχα που θα περάσουμε. Κι αυτό είναι εντάξει. Σκέψου ωστόσο, αν υπήρχε τρόπος να κάνουμε διακοπές όλο το χρόνο, θα είχαν ακόμα την ίδια αξία και την ίδια αίγλη;
Αποδέξου ότι η ζωή δεν είναι 100% θετικά συναισθήματα. Η ζωή δεν είναι 100% εύκολες καταστάσεις. Η ζωή ίσως είναι 50% θετικά συναισθήματα και εύκολες καταστάσεις και 50% αρνητικά συναισθήματα και δυσκολίες. Εκτός κι αν βρήκες κάποιο manual που λέει κάτι διαφορετικό. Αλλά αν συνειδητοποιήσεις ότι εξ’ ορισμού δεν γίνεται 24 ώρες τη μέρα να νιώθουμε υπέροχα και να πετάμε στους εφτά ουρανούς τότε ίσως μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι και το πώς νιώθεις για τη ζωή που έχεις.
Αν μπορείς να αποδεχτείς ότι κάποιες φορές θα νιώθεις άσχημα και δεν χρειάζεται να το αποφύγεις, γιατί είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας που λέμε ζωή. Αν μπορείς να αποδεχτείς ότι κάποιες φορές θα πετυχαίνεις εύκολα και κάποιες φορές θα συναντάς όλα του κόσμου τα εμπόδια στο δρόμο σου λες κι είναι όλοι συνεννοημένοι. Αν μπορείς να αποδεχτείς ότι αυτές οι λίγες ώρες το σαββατοκύριακο σε κάνουν να νιώθεις τόσο καλά ακριβώς γιατί η βδομάδα σου ήταν δύσκολη, τότε μπορείς να δεις τη βδομάδα σου με άλλο μάτι, να δεις τις δυσκολίες που συναντάς όχι σαν προβλήματα αλλά σαν μέρος της ζωής.
Γιατί, είτε θέλεις να το πιστέψεις είτε όχι, δεν υπάρχει ζωή χωρίς προβλήματα. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς βάσανα, δυσκολίες, αρνητικά συναισθήματα κι άλλες δυσκολίες κι άλλα βάσανα. Κι αν νομίζεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους είναι μια πανδαισία και 100% ευκολία και χαρά, τότε μάλλον δεν στέκεσαι αρκετά κοντά.
Γιατί κι οι τριανταφυλλιές είναι πανέμορφες, έχουν τα αγκάθια τους για προστασία, έχουν κάποιον να τις ποτίζει και να τις φροντίζει και είναι θαύμα να τις κοιτάς και να μυρίζεις να άνθη τους, αν όμως πλησιάσεις αρκετά κοντά θα δεις ότι πρέπει να ζήσουν όλη τη ζωή τους σε ένα κρεβάτι στρωμένο με κοπριά.
