Όταν ήμουν στη δευτέρα δημοτικού γράφτηκα στα αγγλικά. Σχετικά μικρή δηλαδή. Κι ενώ τα πήγαινα καλά τα βαρέθηκα γρήγορα. Και σταμάτησα. Στη δευτέρα γυμνασίου αποφάσισα ότι αν θέλω να κάνω κάτι καλό στη ζωή μου, τα αγγλικά τα χρειάζομαι. Κι έτσι τα συνέχισα. Με όρεξη.
Related Articles
Είχα όρεξη παρόλο που δεν είχα πολλή αυτοπεποίθηση. Δεν ήξερα ότι τα πήγαινα καλά. Έκανα και θερινά εντατικά μαθήματα, μιας και είχα χάσει χρόνο. Έτσι ξυπνούσα πρωί πρωί τα καλοκαίρια και έτρεχα στα φροντιστήρια. Μια χρονιά παραθερίζαμε στα σπιτάκια. Τα σπιτάκια δεν είναι απλά σπίτια. Είναι μέρος παραθερισμού για ιερείς στην Αλεξανδρούπολη. Ήμασταν εκεί λοιπόν, μισή ώρα με το αμάξι έξω από την Αλεξανδρούπολη. Κι εγώ ξυπνούσα κάθε μέρα στις εφτά, να πάρω το λεφορείο στις εφτά και είκοσι να πάω στο φροντιστήριο. Τέλειωνα κατά τις δέκα. Βαριόμουνα να περιμένω το λεφορείο στις δωδεκάμιση, να χάνω το πρωινό μου μπάνιο. Οπότε έπαιρνα το λεφορείο που πήγαινε στην Αγία Παρασκευή, οικισμό δέκα λεπτά μακριά από τα σπιτάκια. Κατέβαινα στο τέρμα, έβγαζα τα παπούτσια μου και παραλία παραλία γυρνούσα σπίτι. Μια μέρα όταν γύριζα, εκεί στο δασάκι (ναι όλα σ' αυτό το μέρος είναι υποκοριστικά, το δασάκι, το μπαλκονάκι και πάει λέγοντας) με είδε η γειτόνισσα και θαύμασε: "Οι άλλοι κοιμούνται ακόμα κι εσύ έχεις πάει κι έχεις έρθει κιόλας! Μπράβο σου!" Κι έτσι άρχισα να πιστεύω ότι τα πάω καλά, ότι κάτι κάνω σωστά.
Οι κόποι μου σύντομα απέδωσαν. Στη δευτέρα λυκείου πήρα το προφίσενσι. Και άρχισα να βλέπω τις ταινίες μπουλαματζέ και σιγά σιγά να τις βλέπω χωρίς υπότιτλους. Και έφτασε η ώρα να πάω στο πανεπιστήμιο. Κι αφού είχα τη δυνατότητα θέλησα να πάρω απαλλαγή από το μάθημα των αγγλικών. Έπρεπε απλά να φέρω το προφίσενσι και να κάνω μια δήλωση ότι θέλω απαλλαγή. Πήγα όμως στα πρώτα μαθήματα και είχα όρεξη να πηγαίνω και στα άλλα. Γράψαμε λοιπόν ένα τεστ για να εξακριβώσει η δασκάλα το επίπεδο της τάξης. Όταν διόρθωσε τα γραπτά μας είπε κάποια πράγματα και μετά φώναξε μια κοπέλα και τη ρώτησε αν είχε κάποιο πτυχίο. Αφού εκείνη απάντησε αρνητικά η καθηγήτρια εντυπωσιάστηκε. Μπράβο, της λέει, εσύ θα πρεπε να χεις όχι λόουερ, αλλά προφίσενσι. Μετά ακούω να φωνάζει το όνομά μου. Και με ρωτάει αν έχω κάποιο πτυχίο, και της λέω ναι, προφίσενσι. Και με κοιτάει με ένα βλέμμα δυσπιστίας και μου λέει "Απορώ ποιος σου το έδωσε και γιατί". Ναι, αυτό το είπε καθηγήτρια σε παιδαγωγικό τμήμα, μπροστά σε εξήντα φοιτητές. Προφανώς θεώρησε ότι ήταν εποικοδομητική κριτική; Δεν ξέρω τι σκεφτόταν, πραγματικά. Ένιωσα, χάλια, ένιωσα σκουπίδι, ένιωσα ότι όλα αυτά τα χρόνια που έκανα έξι ώρες φροντηστήριο κι έχασα διακοπές στην Πελοπόννησο, κατασκηνώσεις και τόσα άλλα ήταν χαμένος κόπος. Η αυτοπεποίθησή μου εξανεμίστηκε. Και θυμήθηκα τα καλά λόγια της κυρίας Πολυτίμης "Οι άλλοι κοιμούνται κι εσύ έχεις πάει κι έχεις έρθει, μπράβο σου!" Και σκέφτηκα, μα είναι δυνατόν; Να βλέπω ταινίες χωρίς υπότιτλους, να βλέπω ειδήσεις στο BBC και αυτή να μου λέει ποιος ηλίθιος με θεώρησε άξια για προφίσενσι; Και σιγά σιγά κατάλαβα ότι δεν είχα λόγο να ανησυχώ. Τα αγγλικά μου ήταν σε άριστο επίπεδο και ήξερα πια ότι δεν είχα ανάγκη κανέναν να μου το επιβεβαιώσει.
Και ναι, οι θυσίες μου δεν πήγαν χαμένες. Τώρα δίνω συνεντεύξεις για δουλειά στην Αγγλία και όλοι μου λένε "Τα αγγλικά σου είναι σε πολύ καλό επίπεδο, πώς έτσι;" Κι εγώ χαίρομαι, για την ωριμότητά μου, για την υπομονή και την επιμονή μου να ξυπνάω από τις εφτά καλοκαιριάτικα για τρεις συνεχόμενες χρονιές. Και ναι, να πάει νανανά η αγγλικού, που κατάφερε να με μειώσει μπροστά σε ένα ολόκληρο αμφιθέατρο ποιος ξέρει για ποιο κόμπλεξ δικό της.
Και να 'ναι καλά και τα σπιτάκια, που μου χάρισαν την εναλλακτική στις διακοπές μου, κι ας έχασα δυο χρόνια κατασκηνωτικής ζωής. Τα σπιτάκια. Με το δασάκι με την κούνια, το μπαλκονάκι που βλέπαμε τα αστέρια να πέφτουν. Την παραλία, που κολυμπούσαμε με την πανσέληνο. Και τους ανθρώπους με τον καλό λόγο στο στόμα. Οι θυσίες δεν πάνε ποτέ χαμένες. Και μην αφήσετε κανέναν να σας πει το αντίθετο!
