Πέρασαν τόσα χρόνια. Θα μου πεις, "μα καλά, δεν κουράστηκες;" Και θα σου απαντήσω με την ίδια ευκολία πως υπήρξαν άπειρες φορές που θέλησα να κλείσω το blog μου, για εξίσου άπειρους λόγους! Κάποτε βέβαια το έκανα κιόλας! Ναι ναι! Για έναν ολόκληρο μήνα! Έναν μήνα με φαγούρα στις χούφτες, με μια ανείπωτη νευρικότητα στις άκρες των δαχτύλων και ένα στερητικό σύνδρομο να! (μετά συγχωρήσεως κιόλας δηλαδή!)
Που κατέληξε τούτη η αποχή;
Μα φυσικά στο να το ξανά ανοίξω και να επιδοθώ στο αγαπημένο μου blogging με μεγαλύτερο πόθο, πάθος και λατρεία. Α!  και στο να γίνω ακόμη πιο ξεροκέφαλη κι αδιάφορη  προς οτιδήποτε μέχρι πρότινος φρόντιζε να μου σπάει επιμελώς τα νεύρα, να μου χαλάει τη διάθεση, να προσπαθεί γενικά να με "διώξει" από την κοινότητα των bloggers!
- Όχι βρε! Εγώ ήρθα για να μείνω! Εσείς να πάρετε την κακία σας, την κακεντρέχειά σας και τον αρνητισμό που κουβαλάτε και να πάτε αλλού! είπα μια ωραία μέρα κι ανάσανα βαθιά...
Ε, από τότε είμαι εδώ, με συνέπεια, για να σας δίνω τον χρόνο, τις γνώσεις και την αγάπη μου και εσείς να κάνετε τούτη την συμπάθεια αμοιβαία. Τι έχουμε να χωρίσουμε; Το blogging πρέπει να μας ενώνει!

Πέρα από τα πολλά τα λόγια (γιατί είμαι και γλωσσού άμα με πιάσει, κι εσείς το ξέρω πως βαριέστε τα μεγάλα κείμενα) σήμερα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικά "κολπάκια" στα οποία μπορείτε να σπεύσετε για βοήθεια όταν νιώθετε πως... το έχετε "κάψει"! Έχετε κουραστεί δηλαδή, δεν βρίσκετε θέματα που να σας εμπνέουν, χάσατε -πιστεύετε- τον εαυτό σας στην πορεία, ή απλά νιώθετε πως τούτο το blogoτάξιδο πνέει τα λοίσθια...



#1# ΔΙΑΒΑΖΕ ΔΙΑΒΑΖΕ ΔΙΑΒΑΖΕ οτιδήποτε είναι εκτός της θεματολογίας του blog σου!

Μην με κοιτάτε έτσι, αλήθεια είναι! Διαβάζοντας μόνο άλλα blogs που αφορούν τη θεματολογία που έχεις κι εσύ στο blog σου, δεν πρόκειται να εμπνευστείς, να κουραστείς πρόκειται, μα και να μπεις σε μία αυτόματη διαδικασία να συγκριθείς μαζί τους! Κακό αυτό, πολύ κακό! Ποτέ να μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους bloggers, καθώς το κάθε blog κι ο κάθε blogger είναι μοναδικά, δεν κοπιάρονται, και δεν πρέπει να συγκρίνονται!

#2# ΝΑΙ, ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ, ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΕ!

Πάρε όσο χρόνο θέλεις, αποσυνδέσου από όλα, όλα όμως όχι να φεύγεις από το δημιουργικό σου blog για να κολλάς στο facebook ή το twitter, ξέρεις πόσοι καλοί bloggers χάθηκαν έτσι; Τα social media είναι τερατάκια που καταπίνουν οποιονδήποτε ξεχαστεί λίγο παραπάνω μέσα τους...
Πάρε λοιπόν τον ωφέλιμό σου χρόνο, προσδιόρισε πάλι τις επιθυμίες και τον ρόλο του blog στη ζωή σου, ανασύνταξε τις δυνάμεις σου και... Εκτοξεύσου! Ο blogoκοσμος σε περιμένει!

#3# ΜΟΛΥΒΙ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙ!

Γιατί; Δεν σου αρέσει η ιδέα να γράφεις με τον παλιό τρόπο; Ξέρεις πόσες σκέψεις προτιμούν το χαρτί για να εκφραστούν; Θα σε εκπλήξει το αποτέλεσμα! Κατέγραφε οτιδήποτε σου κατεβαίνει στο νου και ίσως να ήθελες κάποτε να το μοιραστείς. Μπορείς (αν είσαι τόσο σούπερ ντούπερ blogger) να συμπληρώσεις το καρέ με μία φωτογραφική μηχανή, δηλαδή να έχεις το τρίπτυχο: ΜΟΛΥΒΙ, ΧΑΡΤΙ, ΚΑΜΕΡΑ και να ξεπεράσεις και την παραμικρή σου αμφιβολία περί blogging  αντλώντας έμπνευση από την μικρή, πεζή -νομίζεις!- καθημερινότητά σου!

#4# ΒΑΛΕ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!

Τους Όρους Χρήσης τους ξέρεις; Δεν φτάνει μόνο (κατά τη γνώμη μου) το Copyright statement σε ένα blog, πρέπει να υπάρχουν και οι Όροι Ορθής Χρήσης για να είναι όλα ωραία και εν τάξη. Έτσι και οι εισερχόμενοι γνωρίζουν τη θέση τους, μα και εσύ. Ναι, ναι, κι εσύ, ο άρχοντας, η βασίλισσα, η Queen Bee του blog σου, χρειάζεται να έχεις έναν μπούσουλα για να μην χάνεσαι!
Θέλεις πχ να γράφεις κάθε μέρα; Βάλε χρονικό διάστημα απασχόλησης για να μην είσαι όλη μέρα πάνω από τον υπολογιστή και με το υποψήφιο αυχενικό κρεμασμένο πάνω από την καρέκλα σου!
Θέλεις να βρεις τον τρόπο να μην σε εκνευρίζουν μερικοί μερικοί που σε προκαλούν τελευταία;
Βάλε στον εαυτό σου απαγορευτικό εισόδου! Που; Οπουδήποτε: στα σχόλια, στα social media, στα analytics, στο forum, στην ομάδα/group ♦ Οπουδήποτε θεωρείς πως αν μπεις και δεις κάτι που θα σε  συγχίσει, θα χαλαστείς και άντε πάλι από την αρχή θα μπεις στη διαδικασία να αναρωτιέσαι
"μα καλά, τι κάνω εγώ εδώ τώρα; μου αξίζει αυτό;"

#5# ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΦΑΝΑΤΙΚΟΤΕΡΟ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΞΙΣΟΥ!

Χαχα! Έτσι είναι γιατί σου φαίνεται παράξενο; Πάντα έχουμε έναν αγαπημένο οπαδό του εαυτού μας και της δουλειάς μας εκτός από τον εαυτό μας! Κάποιον που να μας αγαπάει ανιδιοτελή, να μας συμβουλεύει δίχως να επιδιώκει κάποιο κέρδος, να του αρέσει ό,τι κάνουμε ακόμη κι όταν αυτό που κάνουμε είναι -έλα τώρα, το ξέρεις πως το κάνεις κι εσύ- μια βλακεία!
Βρες λοιπόν αυτόν τον τύπο που του αρέσεις όπως είσαι, γι' αυτό που είσαι, γι' αυτό που κάνεις ακόμη κι όταν δεν το κάνεις ή όταν ζορίζεσαι να το κάνεις!
Μπορεί βεβαίως να είναι του αμέσου οικογενειακού περιβάλλοντος! Συνήθως έτσι γίνεται;)

#6# ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΥΥΥΥ ΛΕΜΕΕΕΕ!

Ο ορισμός της επιτυχίας αν θέλεις να μάθεις, είναι η οργάνωση! Το ίδιο και της διασκέδασης, της ασφάλειας και άλλων πολλών που θα μπορούσα τώρα να σου αναφέρω αλλά στα υπόλοιπα δεν πιάνει η γνώμη μου γιατί είμαι control freak και δεν θέλω να σε κολλήσω!
Οργανώσου λοιπόν! Κάτι θα καταφέρεις περισσότερο από ό,τι είχες καταφέρει έως τώρα.
Γράψε μια λίστα με το τι νομίζεις πως φταίει που νιώθεις για το blogging έτσι όπως νιώθεις. Τράβα μια κάθετη γραμμή, ας είναι και κόκκινη είναι της μοδώς τελευταία, και δίπλα αντιπαράθεσε όλα όσα σε είχαν σπρώξει στο να ξεκινήσεις να blogάρεις.
Τι ισχύει ακόμη;
Τι έφυγε και πέταξε μακριά σαν τα πουλάκια;
Τι θα ήθελες να ισχύει και νομίζεις πως πια δεν ισχύει;
Τι θέλεις τέλος πάντων;
ε;

Και θα την βγάλεις την άκρη. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη! Και σένα και στα υπόλοιπα τόσα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που κάποτε ξεκίνησαν να blogάρουν με χαρά για να ανακαλύψουν στην πορεία πως... κάηκαν στην προσπάθεια!

Σε φιλώ! Να μου γράφεις, να μαθαίνω αν το ξεπέρασες! ;)

[Αν δεν βαριέσαι, διάβασε κι αυτό το παλαιότερο άρθρο σχετικό με το "Λευκό Σεντόνι" του blogger...]