Τώρα που ο άντρας μου κάθεται, θυμήθηκε πως έχει κι ένα blog. Κι αφού το θυμήθηκε, θέλησε να το φρεσκάρω λιγάκι, να το σουλουπώσω, να το φέρω και πάλι στα μέτρα του γιατί είχε παλιοκαιρίσει. Ε, πάει καιρός από τότε που το είχε για να περνάει την ώρα του... Άνεργος και τότε, μα για καλή μας τύχη δούλευα εγώ. Κάπως έτσι είναι από τότε που γνωριστήκαμε... Κάποιος σχεδόν πάντα φυλάει πίσω, το σπίτι! Μια εγώ, μια εκείνος, τώρα κι οι δυο.
Σοβάρεψε η κατάσταση...
Έτσι λοιπόν το αποφασίσαμε να την κάνουμε την ανακαίνιση στα TaXidia, να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας στους κώδικες, να έχουμε και με κάτι εποικοδομητικό ν' ασχοληθούμε γιατί οι ώρες στο σπίτι είναι πιο βαριές, δεν το ξέρεις; Κι αν κουβαλάς και το άγχος μίας αρρώστιας, ακόμη χειρότερα.
Αλλά εμείς θα το περάσουμε κι αυτό και θα το ξεπεράσουμε! Καιρός πανιά, καιρός κουπιά, έτσι δε λένε; Τώρα λοιπόν είμαστε με θάρρος κι αισιοδοξία πάνω στο κουπί, πάνω στο πετάλι (όπως έλεγα και σε αυτή την ωραία ανάρτηση), ενώ ο Προστάτης μας που έχει εμπρός του όλη την εικόνα (αντίθετα με μας βεβαίως...) προς το παρόν μας ψιθυρίζει "Όχι ακόμη!".

Ωστόσο, περιμένοντας να αλλάξει το σκηνικό προς το καλύτερο, σκεφτήκαμε να σας κάνουμε μία προσφορά· ένα δωράκι· λόγω συναδελφικής blogoαλληλεγγύης:



Έτσι σίγουρα σας ενδιαφέρει η προσφορά μας:

Οι πρώτοι πέντε που θα εκδηλώσουν την επιθυμία μίας blogoανακαίνισης στα σχόλια που θα ακολουθήσουν αυτό το άρθρο, θα την έχουν στο ελάχιστο κόστος, το οποίο και θα μάθετε σε ιδιωτικό μήνυμα (e mail) όσοι ενδιαφέρεστε! Είναι ευκαιρία!