Κοιλοπονούσε μήνες. Τη βλέπαμε,
μαθαίναμε τα νέα της, μαντεύαμε
όλα όσα προμηνύονταν, κι ύστερα
σταυροκοπιόμασταν.
"Μακριά από μας τούτο το κακό!"
ψιθυρίζαμε, ανάμεσα στα δόντια μας.
Όμως η ώρα ήρθε, όπως κάνει πάντα άλλωστε.
Και το κακό έγινε και δικό μας.
Άρχισε η γέννα που ανήσυχους μας κράταγε.
Γεννάει, η θάλασσα
νεκρά παιδιά
που τα στήθια τους γέμισαν
την αμαρτία
του Κόσμου
...
Related Articles
This post first appeared on Jajala Majala ‖ Life.Blog.Design, please read the originial post: here
