Γύρισα σπίτι νιώθοντας πως είχα στεγνώσει, πως είχα αφήσει πίσω, εκεί, μαζί της, όλη μου την ενέργεια με αποτέλεσμα γυμνή και παγωμένη να τριγυρνώ τόση ώρα στους δρόμους ώσπου να διαπιστώσω πως, το μόνο που έπρεπε πραγματικά να κάνω, ήταν να επιστρέψω εκεί όπου ένιωθα πως με αγαπούσαν· στον δικό μου, προστατευμένο χώρο.

  Οι τοξικοί άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα κακοί και δεν σκορπούν την αρνητική τους ενέργεια με αποκλειστικό σκοπό να βλάψουν. Τουλάχιστον, όχι όλοι. Μπορεί να είναι άτομα του πολύ στενού σου κύκλου, αδέρφια, κολλητοί φίλοι, γονείς. Θέλουν να περάσουν την άποψή τους, επιδιώκουν να σου "βάλουν μυαλό", ή θεωρούν πως δεν αξίζεις τίποτα και είναι εκείνοι που πρέπει να σε αλλάξουν.
Προβάλλουν πάνω σου τη δική τους ζωή; Το παρελθόν τους; Ή μήπως εσύ ενσαρκώνεις τη ζωή που δεν έζησαν; Όποιος και να είναι ο λόγος που σου συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, το θέμα είναι πως καταφέρνουν πάντα να σε κάνουν στο τέλος της μέρας  να νιώθεις στεγνός και γεμάτος αρνητική ενέργεια. Έχουν επίσης την τάση να συζητούν για σένα με άλλους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας συνήθως βαριές εκφράσεις για θέματα που σε αφορούν, διαιωνίζοντας έτσι μία ήδη δυσάρεστη κατάσταση μεταξύ σας, στέλνοντας κύματα αρνητικής ενέργειας να σε βρουν όπου κι αν είσαι, όσο μακριά τους κι αν επιδίωξες να φύγεις προστατεύοντας τον εαυτό σου. Με λίγα λόγια,
Φέρνουν στη ζωή σου τα πάνω κάτω. Το έχεις σίγουρα αισθανθεί.

  Αν όμως θυμηθούμε τον Νόμο της Φύσης που λέει πως "Προσελκύουμε αυτό που είμαστε", τότε τι ακριβώς συμβαίνει;

Ας υποθέσουμε πως ένας πολύ δικός μας άνθρωπος, ένας άνθρωπος που δεν θα μπορούσαμε να αποβάλλουμε έτσι εύκολα από τη ζωή μας γιατί μας συνδέουν δεσμοί αίματος, κάθε φορά που μας συναντά φροντίζει να μας γεμίζει με τόνους αρνητικής ενέργειας που κάνει καιρό να φύγει από πάνω μας. Τι πρέπει να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση;

Εξετάζουμε κατ' αρχήν αν η αρνητική ενέργεια έρχεται μόνο από την μεριά του. Αν είναι βέβαιο δηλαδή πως κι εμείς δεν είμαστε αρνητικά προδιατεθειμένοι απέναντί του. Αν, για παράδειγμα, ξεκινάμε να τον συναντήσουμε έχοντας σκεφτεί όλα τα στραβά κι ανάποδα που έχουμε πάθει εξαιτίας του, τότε μάλλον ασυναίσθητα εμείς είμαστε που προσελκύουμε (με την δική μας αρνητική ενέργεια) την δική του σκοτεινή ενέργεια.

Είμαστε αλήθεια ανοιχτοί να δούμε το που φταίμε εμείς και που οι άλλοι; Είναι ορατά τα λεπτά περιγράμματα της ανταλλαγής συμπεριφορών; Γνωρίζουμε, είμαστε σε θέση να διακρίνουμε, που αρχίζει η δική μας ενέργεια και που τελειώνει και σε ποιό βαθμό συνδέεται με την ενέργεια του άλλου; Ή είμαστε τόσο εγωιστές ώστε να θεωρούμε πως εμείς είμαστε η μετενσάρκωση του φωτός σε αντίθεση με το σκότος των άλλων;

Παίρνοντας την απόφαση να είμαστε θετικοί και να αντικρίζουμε με αισιόδοξη ματιά οτιδήποτε μας συμβαίνει στη ζωή, ουσιαστικά παίρνουμε την απόφαση να λειτουργήσουμε ως ανακλαστήρες της αρνητικής ενέργειας, από όπου κι αν προέρχεται. Κι ας μην ξεχνάμε πως η Καλοσύνη είναι ένας συνεχής αγώνας, κι όπως κάθε αγώνας θα έχει και στιγμές όπου θα νιώσουμε κουρασμένοι κι αδύναμοι. Ένα χαμόγελο, ένας καλός λόγος μπροστά στον καθρέφτη, μπορούν να γίνουν το έναυσμα για να συνεχίσουμε.
Τότε, όχι μόνο δεν θα έχουμε αφήσει την τοξικότητα κάποιων ανθρώπων να μας προσβάλλει και να μας αρρωστήσει, αλλά θα έχουμε ανακαλύψει επίσης το που έχουμε συνεισφέρει εμείς στο να δημιουργηθεί αυτή η αρνητική ενέργεια οπότε και θα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε προσπάθειες διόρθωσης των λαθών μας.

Ας μην ξεχνάμε πως, η ζωή, δεν είναι άλλο από ένα "αλισβερίσι" κι επιστρέφει συμπεριφορές.