...H Τίνα Μιχαηλίδου
Το κείμενο που ακολουθεί είναι φιλοξενούμενου blogger
Τους ανθρώπους με κατάθλιψη, να τους αγαπάτε λίγο περισσότερο
Κατάθλιψη, μια λέξη χιλιάδες αναμνήσεις καλές και κακές. Για την κατάθλιψη έχω μιλήσει πολλές φορές γιατί ήταν μια κατάσταση που με τσάκισε και δεν φεύγει ποτέ, μένει και επιμένει και παραμονεύει πάντα.
Η κατάθλιψη δεν θέλει δίπλα σου τοξικούς ανθρώπους, δεν θέλει άτομα που να χαίρονται με την κατάστασή σου, αλλά θέλει αγάπη και υπομονή.
Υπάρχουν πολλές μορφές κατάθλιψης και ο καθένας την περνάει με τον δικό του τρόπο, εγώ πχ κοιμάμαι συνέχεια, άλλωστε ο ύπνος για εμένα είναι ο πιο γλυκός μου θάνατος.
Κοιμάμαι και δεν σκέφτομαι τίποτα, βέβαια υπάρχουν και οι βραδιές εκείνες που νιώθω ότι πνίγομαι, κάτι σαν κρίσεις πανικού που μου στερούν τον ύπνο.
Μέσα από αυτή την κατάσταση έχασα πολλά, αλλά πήρα και πολλά μαθήματα : Δεν αφήνω κανέναν να μου στερεί το χαμόγελό μου και να με στεναχωρεί, έμαθα να βάζω την Τίνα πάνω από όλα και μετά όλα τα άλλα.
Τους ανθρώπους με κατάθλιψη να τους αγαπάτε και να τους προσέχετε λίγο περισσότερο γιατί μέσα τους δεν είναι καλά και χρειάζονται στήριξη.
Και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε, γιατί το αξίζετε!
Την Τίνα θα την βρεις εδώ:
It’s my life by Tina Michaelidou
αλλά και εδώ:
Nagging In Bed – Κρεβατομουρμούρα
Related Articles
This post first appeared on Jajala Majala ‖ Life.Blog.Design, please read the originial post: here
