Πριν από λίγες ημέρες την Ελευσίνα, η επιχείρηση Παπαστράτος – εταιρεία της Philip Morris International – απέλυσε εργαζόμενο, όταν διαπίστωσε ότι ο συγκεκριμένος, που είχε προσληφθεί μετά από διαγωνισμό στον οποίο συμμετείχαν περίπου 500 άτομα, πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Παρά την ωραία εικόνα που προσπαθεί και βγάζει η εταιρεία προς τα έξω, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός οι σκληρές πρακτικές που εφαρμόζει στους εργαζόμενούς της, που τυγχάνει να αντιμετωπίζουν πρόβλημα υγείας.
Μπορεί ένας ασθενής να συμμετέχει στον κόσμο της εργασίας και να προσφέρει ή όχι;
Πρέπει ο ίδιος αυτός εργαζόμενος άνθρωπος να μένει απροστάτευτος και χωρίς εισόδημα;
Αξίζει να γυρίσουμε την πλάτη στην πόλη του αποτέλεσε πόλο έλξης εργατών που συμμετείχαν στην έντονη βιομηχανική και βιοτεχνική ανάπτυξη της περιοχής, συνεισφέροντας σημαντικά μέσω της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης και της παραγωγής στο ΑΕΠ της χώρας; Ειδικά τώρα, που τώρα η Ελευσίνα, όπως και ολόκληρη η Δυτική Αττική, μαστίζονται από την ανεργία, την αδήλωτη και την υπαμειβόμενη εργασία.
Όλα τα ζητήματα εξίσου σημαντικά και εξίσου ακανθώδη. Οι απαντήσεις, όμως, θα πρέπει να είναι ξεκάθαρες:
–ΝΑΙ! Τόσο οι χρόνια ασθενείς όσο και τα άτομα με αναπηρία θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά εργασίας.
–ΝΑΙ! Η κατάστασή τους, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογεί την απόλυσή τους. Ειδικά, όταν αυτή γίνεται γνωστή (ή επέρχεται) μετά την πρόσληψη. Ειδικά, όταν μιλάμε για νέους και ταλαντούχους ανθρώπους, όπως το παλικάρι στην ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ, που έχουν και μπορούν να προσφέρουν πολλά στην κοινωνία μας.
Και για αυτό θεωρούμε αδιαπραγμάτευτη την επαναπρόσληψη του συγκεκριμένου εργαζομένου και τη ζητούμε τώρα!
–ΝΑΙ! Ο εργαζόμενος είναι πέρα και πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Προσφέρει την εργασία του, τον κόπο του και καταθέτει ένα κομμάτι της ζωής του και της προσωπικότητάς του στην εργασία του. Όποια και εάν είναι αυτή. Και για τον λόγο αυτό, όταν βρίσκεται μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις θα πρέπει να τυγχάνει και της αντίστοιχης υποστήριξης από το εργασιακό του περιβάλλον. Και όχι να πετάγεται, σαν άψυχο και πλέον άχρηστο αντικείμενο.
Και για αυτό ζητούμε τη διαμόρφωση ενός πιο πρακτικού μοντέλου ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων!
–ΝΑΙ! Η Ελευσίνα, η πολιτιστική πρωτεύουσα 2021, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να την καταστήσουν το δικό μας πείραμα/πρότυπο ανάπτυξης της χώρας. Μακριά από ανάλγητες απολύσεις ανθρώπων που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν, αλλά κάποιοι τους αντιμετωπίζουν σαν αριθμούς παραγωγής. Μακριά από διακρίσεις και ρατσιστικές συμπεριφορές.
Στην Ελλάδα της αλληλεγγύης και της παραγωγής δεν χωρούν τέτοιες πρακτικές.
ΠΗΓΗ
