Διαβάζω για ακόμη μία φορά αυτές τις ημέρες "Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου".
Τον Λειβαδίτη, μου τον έμαθε ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο στο παρελθόν. Αναπολώ τις ημέρες εκείνες και μου λείπουν και μου λείπει.
"Και να που φτάσαμε εδώ χωρίς αποσκευές μα μ΄ένα τόσο ωραίο φεγγάρι..."
Είχα γράψει στο τοίχο μου.
