Call me old fashioned, maar bij de naam Reddi denk ik als eerste aan frituurvet. In dit geval behelst het de naam van de Deense Eurovisiedelegatie. Een poprockband bevolkt door twee Deense en twee Zweedse vrouwen: Siggy, Ida, Agnes en Ihan. Drummer Ihan was al 'es te zien op het Eurovisiepodium als slagwerker bij Soluna Samay (Denemarken 2012, 23ste plaats). Reddi werd een paar maanden voor de Deense voorronde opgericht. Volgens eigen zeggen zijn ze er helemaal klaar voor.

Denemarken heeft een neus voor inzendingen die je direct na beluisteren of bezien vergeet. Ter voorbereiding (ja echt, ik bereid voor) van dit geschrijf, keek ik naar de lijst met Deense inzendingen. Van de afgelopen tien jaar waren er vijf waar ik geen actieve herinneringen aan had. Datzelfde lot is The Show beschoren. Het thema van de inzending: laat je door niemand weerhouden als je iets echt wil. Reddi wil echt wel, dat merk je aan alles. De groep gaat door roeien en ruiten met een lied dat gedurende 1.20 min. niet op gang komt. Al die tijd huilt Siggy zich op Freddie Mercury-achtige wijze naar een soort van rockontladinkje uit de categorie obligaat.  Alles aan deze inzending schreeuwt: ik heb ook bestaansrecht. Maar niemand die het hoort of ziet. Deens vulmateriaal. Maar er is een lichtpunt. The Show doet niemand kwaad. En dat is ook wat waard.