Απόδοση στη νεοελληνική
Δεν είναι το φαγητό που μας κάνει ευάρεστους στο Θεό. Γιατί ούτε αν φάμε ούτε αν δεν φάμε προοδεύουμε στην αρετή. Προσέχετε όμως, μήπως το δικαίωμα αυτό που έχετε να τρώτε από όλα, ακόμη και όσα έγιναν θυσίες ειδωλολατρικές σε κάποιου ναού το τραπέζι, γίνει η αιτία να αμαρτήσουν οι έχοντες ασθενή την πίστη. Διότι εάν κάποιος από αυτούς δει εσένα που έχεις την ορθή γνώση να κάθεσαι στο τραπέζι του ναού των ειδώλων και να τρως εκείνα που θυσιάστηκαν στο είδωλο, δεν θα πιστέψει, αφού αυτός δεν έχει δυνατή πίστη, πως είναι καλό και άξιο ευλαβείας το να τρώει όσα θυσιάστηκαν προς το είδωλο; Κι έτσι θα χαθεί στην ειδωλολατρεία ο αδερφός σου που είναι πνευματικά αδύναμος, εξαιτίας της δικής σου γνώσης. Όμως για τη σωτηρία αυτού του αδύναμου αδερφού σου θυσίασε τη ζωή του ο Χριστός. Κι έτσι διαπράττεται αμάρτημα, από το οποίο βλάπτονται οι αδερφοί, πληγώνεται η συνείδησή τους που είναι αδύναμη, όμως διαπράττεται αμάρτημα και προς τον Χριστό που πέθανε για τη σωτηρία των αδερφών αυτών. Γι' αυτό το λόγο, εάν αυτό το κρέας που τρώω γίνεται αιτία σκανδάλου και αμαρτίας του αδερφού μου, δεν θα το φάω ποτέ. Κι έτσι σας δείχνω πως για τους ασθενείς την πίστη αδερφούς μου έκανα και εξακολουθώ να κάνω θυσίες των δικαιωμάτων μου. Δεν είμαι Απόστολος με δικαιώματα ίσα προς τους άλλους Αποστόλους; Δεν είμαι ελεύθερος όπως όλοι οι Χριστιανοί; Δεν είδα τον Κύριό μας Ιησού Χριστό; Και δεν είστε εσείς το έργο που με τη βοήθεια του Κυρίου συνετέλεσα; Εάν για άλλους δεν είμαι Απόστολος, για εσάς τουλάχιστον είμαι. Γιατί εσείς είστε η σφραγίδα του αποστολικού μου αξιώματος.
Λίγα λόγια πριν την ερμηνεία
Την εποχή εκείνη η Κόρινθος ήταν μία πόλη όπου κυριαρχούσε η διαφθορά, κι ο απόστολος Παύλος έκανε δεύτερες σκέψεις για το αν θα έμενε να κηρύξει εκεί. Όμως του αποκαλύφθηκε (Πράξεις ιη' 9-10) η επιθυμία του Κυρίου να συνεχίσει διότι εκεί (στην Κόρινθο) υπήρχαν και πολλοί Ιουδαίοι και ειδωλολάτρες που δεν είχαν διαφθαρεί και διψούσαν να γνωρίσουν τον Λόγο Του. Έτσι ο απόστολος Παύλος έμεινε και άρχισε να κηρύττει. Γύρω στο 52 μ.χ., έφυγε από την Κόρινθο λήγοντας το δεύτερο αποστολικό οδοιπορικό έργο του με σκοπό να κατευθυνθεί στα Ιεροσόλυμα κι έπειτα στην Αντιόχεια της Συρίας όπου θα ξεκινούσε το τρίτο οδοιπορικό του αποστολικό έργο. Μαζί του στο ταξίδι ως την Έφεσο πήρε και τον Ακύλα και την Πρισκίλλη, το ζευγάρι με το οποίο πρώτα από όλους σχετίστηκε στην Κόρινθο. Εκείνοι, προσέλκυσαν στην πίστη τον Ιουδαίο Απολλώ, ο οποίος ταξίδεψε στην Αχαΐα και εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο για να συμπληρώσει το έργο του Παύλου. Ο Απολλώς ήταν δεινός ρήτορας και συνέπαιρνε τους χριστιανούς τόσο που από θαυμασμό στο πρόσωπό του αντί να ενώσουν την εκκλησία και να συνεχιστεί το έργο του αποστόλου, κατάφεραν να τη διαιρέσουν σε ομάδες και να δημιουργηθεί σχίσμα. Γι' αυτό λοιπόν έχουμε τις δύο επιστολές του αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο. Για να τους ψέξει για τις αταξίες, να δώσει λύσεις σε διάφορα ζητήματα που προέκυψαν (συμπεριφοράς των πιστών αλλά και οργάνωσης), να τους συνεφέρει από τα σκάνδαλα και τις έχθρες που είχαν συμβεί μεταξύ τους βγάζοντάς τους από τον Θείο δρόμο που τους είχε διδάξει ο ίδιος και τέλος, (στη Β' επιστολή του ειδικότερα) για να τους ενθαρρύνει και να τους ευχαριστήσει τονώνοντας την πίστη τους. [Πηγή: https://invivolia.blogspot.com/2019/01/pros-korinthious-b-d6-15-apostoliko-anagnosma.html#moreⒸ Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, ολική ή μερική, του περιεχομένου του Ιστότοπου με την προϋπόθεση της ρητής αναφοράς της πηγής με ενεργό σύνδεσμο, σύμφωνα με την κείμενη Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία (Ν.2121/1993) και τους όρους χρήσης].
Ερμηνεία
Στο σημερινό απόσπασμα ο Θείος Απόστολος επισημαίνει στους Κορίνθιους ακολούθους του το σημείο εκείνο της συμπεριφοράς τους που μπορεί να σκανδαλίσει, όπως το να συνηθίζουν να τρώνε σε ειδωλολατρικούς ναούς από τα θυσιασμένα κρέατα. Μπορεί εκείνοι να το έκαναν με καλό σκοπό, για να συναναστραφούν με τους ειδωλολάτρες ή τους άπιστους και μέσω των συνηθειών τους να τους πλησιάσουν και να τους προσηλυτίσουν στον Χριστιανισμό, ωστόσο αυτή τους η συνήθεια θα μπορούσε να προκαλέσει αμφιβολίες για το ποιόν τους ή ακόμη και να οδηγήσει σε αμάρτημα και τους ίδιους και τους αδερφούς τους που δεν είχαν δυνατή την πίστη. Θα μπορούσε, λέει ο Απόστολος, επίσης να δημιουργήσει αυτή τους η συμπεριφορά νέες συνήθειες που θα έκαναν σε βάθος χρόνου κακό στους πιστούς που ενώ θα νόμισαν πως πράττουν κάτι τελετουργικό από ευλάβεια, τελικά θα υπέπιπταν σε αμάρτημα ασυναίσθητα και δίχως εκ βαθέων γνώση του τι πράττουν· και για το αμάρτημα αυτό θα έφεραν βαρέως την ευθύνη οι υπεύθυνοι του αποστολικού αξιώματος που με τις πράξεις τους έγιναν παράδειγμα προς μίμηση και αφορμή για αφομοίωση δόλιων συμπεριφορών.
Με λίγα λόγια, εδώ ο Απόστολος θέλει να μας τονίσει τη σημασία του παραδείγματος που δίνουμε στους άλλους μέσω της δικής μας ζωής. Εάν η ζωή μας είναι ευλαβής, καθαρή, κι ακολουθεί τις οδηγίες που μας έδωσε ο Κύριός μας, εάν η ζωή μας δεν είναι "δήθεν" και μόνο "για τα μάτια του κόσμου" αλλά είναι όντως φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, τότε γινόμαστε ευάρεστοι και στο Θεό και στους ανθρώπους.
Τι πιο όμορφο από έναν καθαρό άνθρωπο; Από έναν άνθρωπο που είναι αυτό που δείχνει και δείχνει αυτό που είναι; Από έναν άνθρωπο που κάθε πράξη της ζωής του τιμά τα λόγια του Κυρίου του κι ακολουθεί το δρόμο που Εκείνος του άνοιξε ώστε να φτάσει στη σωτηρία του μέσω Εκείνου;
Και αντίθετα, τι πιο άσχημο από έναν υποκριτή άνθρωπο, που άλλα διδάσκει, άλλα πρεσβεύει και άλλον δρόμο ακολουθεί ενώ η καρδιά του είναι μαύρη και το εντός του δεν συνάδει με εκείνα με τα οποία φτιασίδωσε το εκτός του...
Να μία καλή αφορμή, τούτο το σημερινό αποστολικό, άγιο, ανάγνωσμα, για να μιλήσουμε αγαπημένοι μου φίλοι για την υποκρισία!
Με λίγα λόγια, εδώ ο Απόστολος θέλει να μας τονίσει τη σημασία του παραδείγματος που δίνουμε στους άλλους μέσω της δικής μας ζωής. Εάν η ζωή μας είναι ευλαβής, καθαρή, κι ακολουθεί τις οδηγίες που μας έδωσε ο Κύριός μας, εάν η ζωή μας δεν είναι "δήθεν" και μόνο "για τα μάτια του κόσμου" αλλά είναι όντως φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, τότε γινόμαστε ευάρεστοι και στο Θεό και στους ανθρώπους.
Τι πιο όμορφο από έναν καθαρό άνθρωπο; Από έναν άνθρωπο που είναι αυτό που δείχνει και δείχνει αυτό που είναι; Από έναν άνθρωπο που κάθε πράξη της ζωής του τιμά τα λόγια του Κυρίου του κι ακολουθεί το δρόμο που Εκείνος του άνοιξε ώστε να φτάσει στη σωτηρία του μέσω Εκείνου;
Και αντίθετα, τι πιο άσχημο από έναν υποκριτή άνθρωπο, που άλλα διδάσκει, άλλα πρεσβεύει και άλλον δρόμο ακολουθεί ενώ η καρδιά του είναι μαύρη και το εντός του δεν συνάδει με εκείνα με τα οποία φτιασίδωσε το εκτός του...
Να μία καλή αφορμή, τούτο το σημερινό αποστολικό, άγιο, ανάγνωσμα, για να μιλήσουμε αγαπημένοι μου φίλοι για την υποκρισία!
Λύκοι μασκαρεμένοι ως πρόβατα
Υπάρχει ένας Μύθος του Αισώπου που μας διδάσκει και μας περιγράφει υπέροχα το τι μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο που θα εμπιστευθεί κάποιον που δεν είναι αυτό που δείχνει. Πόσο ολέθρια μπορεί να είναι η παραπλάνησή του.
Όποιος όμως αυτό το καταφέρνει,- όποιος ζει αυτό που πραγματικά είναι κι εκδηλώνει, εκφράζει, εκπέμπει κι επικοινωνεί τον πραγματικό εαυτό του, δεν βοηθιέται μόνο ο ίδιος μέσα από την αίσθηση της ελευθερίας και τη δύναμη που θα έχει όταν δεν σπαταλά ενέργεια στο να υποκρίνεται και να εφευρίσκει τρόπους για να δείχνει κάτι άλλο από αυτό που είναι- βοηθά επίσης στο να μπορούν να ξεχωρίσουν τα άξια και φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση κι οι άνθρωποι εκείνοι που γίνονται οδηγοί προς το φως (όπως επίσης κι όσοι πρεσβεύουν το αντίθετο του φωτός, αποκαλύπτονται).
Έτσι λοιπόν μας λέει, μέσω της Πρώτης Επιστολής του προς Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος. Να μην είμαστε υποκριτές και να θυμόμαστε πως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα αλλά παραπλανεί· όχι μόνον εμάς που ακολουθούμε τον λάθος δρόμο νομίζοντας πως πράττουμε το σωστό επειδή έχουμε καλή πρόθεση, αλλά και εκείνους που παρατηρούν τη ζωή μας και μας έχουν ως παράδειγμα στη δική τους ζωή, πράγμα σύνηθες όταν είμαστε μέρος ενός κοινωνικού συνόλου.
ἐν ἐνδύμασι προβάτων,λύκοι ἅρπαγες" (Ματθ.7,15)Υπάρχουν σίγουρα πολλοί τρόποι να διδάξει ένας άνθρωπος έναν άλλο τον ορθό τρόπο πίστης. Υπάρχουν όμως κι άλλοι τόσοι που είναι παραπλανητικοί και δόλιοι. Προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να σας δείξει τον τρόπο που πρέπει να πιστεύετε και να εκδηλώνετε την πίστη σας, θεωρώ όμως -και γι' αυτό θα σας το πω- πως ίσως και να μην υπάρχει καλύτερος και πιο ειλικρινής τρόπος από το να είμαστε άνθρωποι κρυστάλλινοι, διαυγείς και λαμπροί. Με τον τρόπο ζωής μας να μην αφήνουμε αμφιβολίες στους παρατηρητές για το ποιοι είμαστε και ποιος είναι ο σκοπός μας. Πράγμα πολύ δύσκολο, το γνωρίζω, αφού ένας άνθρωπος μπορεί να είναι συνάμα πολλά πράγματα και η ψυχή του να φτάνει τα βάθη της αβύσσου.
Όποιος όμως αυτό το καταφέρνει,- όποιος ζει αυτό που πραγματικά είναι κι εκδηλώνει, εκφράζει, εκπέμπει κι επικοινωνεί τον πραγματικό εαυτό του, δεν βοηθιέται μόνο ο ίδιος μέσα από την αίσθηση της ελευθερίας και τη δύναμη που θα έχει όταν δεν σπαταλά ενέργεια στο να υποκρίνεται και να εφευρίσκει τρόπους για να δείχνει κάτι άλλο από αυτό που είναι- βοηθά επίσης στο να μπορούν να ξεχωρίσουν τα άξια και φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση κι οι άνθρωποι εκείνοι που γίνονται οδηγοί προς το φως (όπως επίσης κι όσοι πρεσβεύουν το αντίθετο του φωτός, αποκαλύπτονται).
Έτσι λοιπόν μας λέει, μέσω της Πρώτης Επιστολής του προς Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος. Να μην είμαστε υποκριτές και να θυμόμαστε πως ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα αλλά παραπλανεί· όχι μόνον εμάς που ακολουθούμε τον λάθος δρόμο νομίζοντας πως πράττουμε το σωστό επειδή έχουμε καλή πρόθεση, αλλά και εκείνους που παρατηρούν τη ζωή μας και μας έχουν ως παράδειγμα στη δική τους ζωή, πράγμα σύνηθες όταν είμαστε μέρος ενός κοινωνικού συνόλου.
Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις κι επιθυμίες. - Άγιος Βερνάρδος του Κλερβό, 1640 «L'enfer est plein de bonnes volontés et désirs»
Απόδοση από το πρωτότυπο
Ἀδελφοί, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.Βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν. Ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. Οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε.Διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω. Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; Οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.
