Met controversiële AI-creaties om zo veel hoeken, is het verfrissend om een ​​analoog project als DROOMHUIZEN meekomen. Bedacht door Fort Makers en voortkomend uit het idee van levendige door een pandemie veroorzaakte dromen, is het project een online tentoonstelling van abstracte fantasiehuizen. Zes kunstenaars en ontwerpers creëerden hun eigen ‘droomhuis’ voordat ze werden gekoppeld aan schrijvers, die de creaties vervolgens gebruikten als aanleiding voor een begeleidend tekstwerk. De vangst was dat deelnemers alleen materialen konden gebruiken die in hun eigen huis beschikbaar waren. Het resultaat is een digitale buurt die het idee verkent van wat een thuis is voor de makers.

“De afgelopen jaren hebben ons gedwongen om onze relatie met onze huizen radicaal te heroverwegen, om te beseffen dat onze verbeelding hier samenkomt met de werkelijkheid: we creëren ruimtes naar ons eigen beeld en zorgen er tegelijkertijd voor dat ze ook aan onze alledaagse behoeften voldoen”, zegt Mede-oprichter van Fort Makers, Nana Spears. “Met dit project wilden we zien wat er zou gebeuren als de kunstenaar vrij is om het praktische deel van deze vergelijking te mijden en een ruimte van pure fantasie te creëren”, voegt mede-oprichter Noah Spencer toe.

“Parallel House”, gemaakt door het duo van CHIAOZZA, heeft een lay-out in hoefijzerstijl van twee huizen. Met een geheel witte buitenkant en een interieur vol felgekleurde objecten, profiteert het ontwerp van leefruimtes binnen en buiten. Dit moderne stuk architectuur, volledig gemodelleerd van bouwpapier, is klaar voor de Californische woestijn.

Janelle Zara schreef als reactie “Imagining Life Inside CHIAOZZA’s Dreamhouse, waarvan ik zeker weet dat het bestaat in LA”. “In mijn droomhuis is tijd een illusie, een sociale constructie; hier is vasthouden aan tijd 100 procent een keuze. Er zijn geen klokken, geen geplande zoombijeenkomsten, alleen de beweging van licht en schaduw terwijl de zon zijn baan langs de hemel volgt. Het hele jaar door, van dag tot dag, staat deze beweging nooit vast; de dag strekt zich uit en trekt samen volgens de seizoenen.” Lees Het Hier Volledig.

Het meeslepende werk van Harry Nuriev vervaagt graag de grens tussen werkelijke en virtuele realiteit, dus het is logisch dat “Off The Road” zou volgen. De 3D-weergave gebruikt zijn kenmerkende kobaltblauw om een ​​hemelbed in een groene weide te benadrukken. Zodra de lucht dimt, gaat er een eigen buitenaards licht aan.

In “Sense Index Zero” duikt Drew Zeiba in hoe we ons voelen als we alleen zijn in het comfort van ons huis en de kleur blauw. “Men kan zich blauw voelen; blauw is niet iets wat men wil voelen. In Maggie Nelsons obsessieve catalogus van de kleur, Bluets, schrijft ze: “Eenzaamheid is eenzaamheid met een probleem.” Roet landt op mijn tong als een herinnering dat er dingen zijn die ik niet onder controle heb, dat huis niet de vorm van een wereldbol heeft, dat er geen rand is. De wereld ontsnapt. Ik ben onder een hemel die ik zelf heb gemaakt terwijl woorden koolstofgrijs kristalliseren tegen mijn tanden. Ik werp beschrijving af: ik word primair. Lees Het Hier volledig.

Kunstenaar Laurie Simmons, ontdekkingsreiziger van nostalgie, gender en consumentisme, creëerde ‘Sparkle House’. Het is een spaarzaam ingericht Victoriaans landhuis en de persoonlijkheid komt van het textiel met patronen dat in de kamers wordt gebruikt – inclusief de sprankelende tapijten die tot leven komen wanneer ze met licht worden geraakt.

Onmiskenbaar een geweldige setting, Natasha Stagg schreef “Nowhere to sit” als begeleiding. Het korte verhaal vertelt over een groep kamergenoten, hun verschillende persoonlijkheden en de dynamiek die in dergelijke situaties bestaat. “De bank was zo anders dan de afbeelding toen hij aankwam. Alle huisgenoten keken ernaar, afgeleverd en uit de doos, het eerste nieuwe meubelstuk dat ze als groep hadden gekocht. Het moest zijn wat de kamer bij elkaar bracht, een luxueus blauw fluwelen ding. Ze hadden moeten weten, dachten ze allemaal, dat goedkoop fluweel er zo uit zou zien, meer weggeven dan wat hun tweedehands of geërfde meubels deden. Lees Het hier volledig.

“Sunshine Daydream” werd tot leven gebracht door mede-oprichter van Fort Makers, houtbeeldhouwer en schilder Noah Spencer. De kleine mixed-media hut heeft een enkele ongemeubileerde kamer die met je door het begeleidende woestijnlandschap kan bewegen – bijna als een huisdier.

Criticus en essayist Philippa Snow schreef in het verlengde daarvan Ithaca.
“Ithaca, wiens naam eigenlijk Jane was, had haar studie Creative Writing opgegeven om een ​​nieuw leven te beginnen in de woestijn, waar ze van plan was een roman te schrijven, wat acid te laten vallen en zich precies te gedragen als het soort blanke meisje dat noemde dingen haar ‘geestdier’.’ Lees het hier volledig.

Bevolkt met niet-binaire figuren, gebruikt Marcel Alcalá’s “Corner Studio Girlies” geglazuurde keramische figuren tegen een rood geverfde kartonnen stad om alternatieve uitingen van vreemdheid te delen. Het werd gefotografeerd in de hoek van Alcalá’s studio, die ook de naamgever van het stuk is.

Whitney Mallet verkende de hectische, speelse maar donkere “Corner Studio Girlies” en schreef #Justiceforglitter. Het stuk draait om Mariah Carey, 9/11, en de film Glitter. “En hoewel ik niet suggereer dat het saboteren van het voertuig dat bedoeld was om Carey tot filmster te katapulteren een rol speelde in het aanvalsplan van Al Qaeda, is gedocumenteerd dat Osama Bin Laden’s favoriete zangeres met een bereik van vijf octaven Whitney Houston was.” Lees het hier volledig.

Sam Harvey x Tash Nikol, “Van hier heb ik nog meer gezien”

Als iets uit een sprookje creëerde keramist Sam Harvey een enkele toren. Bedekt met lichtblauwe gordelroos en zwaaiend met een vlag met de tekst ‘geen idee wat het allemaal betekende dat hij ervoor koos om thuis te blijven’, kan je fantasie de vrije loop gaan.

Dichter, schrijver en curator Rash Nikol interpreteerde de toren in woorden, misschien als een link naar een andere wereld, in ‘Waiting Room for Spirits’. “de wijzen spreken van het geestenhuis / hier en daar / onze voorouders spreken van een plek daar / een bewaarplaats voor geesten / buiten de huid / niet ver van wolken.” Lees het hier volledig.

Ga voor meer informatie over DREAMHOUSES naar dreamhouses.fortmakers.com.