Usługa cash back łączy dwie podstawowe metody wykorzystania karty płatniczej, czyli możliwość dokonania wypłaty z powiązanego z kartą rachunku oraz bezgotówkowego regulowania należności w punktach handlowo-usługowych (np. supermarketach, stacjach benzynowych). Z usługi cash back może korzystać wielokrotnie w ciągu dnia w ramach obowiązującego limitu karty. Niezależnie od kwoty przeznaczonej na zakupy u akceptanta, za każdym razem posiadacz karty ma możliwość pobrania gotówki, w maksymalnej kwocie 300 zł w przypadku kart Visa i 500 zł w przypadku kart z logo Master Card. W Polsce usługa cash back została udostępniona klientom w 2006 roku, dla posiadaczy kart płatniczych PKO Banku Polskiego oraz mBanku i MultiBanku (marek handlowych BRE Banku)^[1].

Problem w upowszechnianiu omawianego rozwiązania w naszym kraju stanowi funkcjonowanie pod taką sama nazwą dwóch różnych usług. Oprócz omawiane powyżej formy usługi cash back, pojęciem cash back (money back) określa się również rabat (prowizję), wypłacaną przez bank posiadaczom kart kredytowych jako zwrot części wydatków, które zostały pokryte przy użyciu tejże karty^[2].

Z punktu widzenia klienta podstawowymi zaletami usługi cash back są oszczędność czasu i dostępność. Punktów handlowych umożliwiających pobranie środków za pośrednictwem usługi cash back jest w Polsce znacznie więcej niż bankomatów. Ponadto dla posiadacza karty operacja taka przebiega podobnie jak tradycyjna transakcja w systemie czterostronnym, z tą różnicą, że etap obciążenia rachunku klienta jest bardziej rozbudowany (składa się z dwóch osobnych pozycji, wypłaty i poprzedzonej jej transakcji bezgotówkowej)^[3]. Według „Raportu na temat usługi cash back na polskim rynku” opublikowanego przez NBP w czerwcu 2014 roku można stwierdzić, że dotychczas nie został wypracowany jeden obowiązujący model finansowy usługi cash back^[4]. Opłaty ponoszone w obrębie poszczególnych grup uczestników rynku (wydawców kart, agentów rozliczeniowi i klientów) nie są identyczne, co należałoby zmienić, przyjmując wspólną politykę cenową. Istotne jest przy tym, aby wszystkie podmioty biorące udział w przebiegu usługi cash back osiągały z tego tytułu wymierne korzyści. Pominięcie któregokolwiek z podmiotów może doprowadzić do niechęci w promowaniu/korzystaniu z tego rozwiązania, i tym samym znacznego spowolnienia w procesie jego upowszechniania.

^[1] A. Borcuch, Bankowość elektroniczna w Polsce, CeDeWu, Warszawa 2011, s. 80.
^[2] M. Rabong, Raport na temat usługi cash back na polskim rynku, NBP, http://www.nbp.pl/systemplatniczy/cash-back/cashback2014.pdf, [Dostęp: 20.08.2017], s. 26.
^[3] Ibidem, s. 27.
^[4] Ibidem, s. 29.

Artykuł Wypłaty sklepowe (cash back) pochodzi z serwisu Głos Nieważny.