اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، یک اختلال رشدی عصبی است که بر نحوه تعامل، برقراری ارتباط و رفتار فرد با دنیای اطرافش اثر میگذارد. این اختلال در طیف وسیعی از علائم و نشانهها خود را نشان میدهد و شدت آن در افراد مختلف متفاوت است.
تشخیص زودهنگام اوتیسم، نقشی کلیدی در ارتقای کیفیت زندگی و بهبود مهارتهای اجتماعی و ارتباطی افراد مبتلا به این اختلال ایفا میکند.
نشانههای اولیهی اوتیسم چیست؟
- تأخیر در مهارتهای زبانی و ارتباطی: عدم برقراری ارتباط چشمی، عدم پاسخ به نام خود، تأخیر در صحبت کردن و یا تکرار کلمات و جملات به طور مداوم
- مشکلات در تعاملات اجتماعی: عدم تمایل به بازی با همسالان، عدم درک احساسات دیگران، دشواری در برقراری و حفظ روابط
- رفتارهای تکراری و کلیشهای: تکان دادن دست یا بدن، چرخاندن اشیاء، وابستگی شدید به روتین و نظم خاص
- علایق محدود و وسواسگونه: تمرکز شدید بر روی یک موضوع خاص و عدم تمایل به فعالیتهای دیگر
- حساسیتهای حسی: واکنشهای غیرمعمول به صداها، بوها، مزهها، نور و یا لمس
در صورت مشاهده هر یک از این نشانهها در کودک خود، چه باید کرد
- به هیچ عنوان به خودتان برچسب نزنید و به دنبال مقصر نباشید. اوتیسم یک اختلال ژنتیکی و یا ناشی از عوامل محیطی خاص نیست.
- در اسرع وقت با یک متخصص اطفال یا روانشناس کودک مشورت کنید. تشخیص زودهنگام و مداخلات به موقع، میتواند به ارتقای مهارتهای کودک و بهبود کیفیت زندگی او کمک کند.
- از منابع و خدمات حمایتی موجود در جامعه استفاده کنید. انجمنها و مراکز تخصصی اوتیسم میتوانند اطلاعات و راهنماییهای لازم را به شما ارائه دهند.
نکته مهم درباره اوتیسم
تمام کودکان مبتلا به اوتیسم، تمام علائم و نشانههای ذکر شده را نشان نمیدهند. شدت و نوع علائم در افراد مختلف متفاوت است. تشخیص اوتیسم باید توسط متخصصان انجام شود. با تشخیص زودهنگام و مداخلات به موقع، میتوان به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کرد تا زندگی شاد و پرباری داشته باشند.
نوشته چطور نشانههای اولیهی اوتیسم را تشخیص دهیم؟ اولین بار در روانکده. پدیدار شد.
This post first appeared on اختلال صوری Ùکر چیست؟, please read the originial post: here