Tutor jest osobą, która, posiadając wiedzę w danym temacie, pomaga osobie słabiej znającej temat poprawić swoje umiejętności. To w pewnym sensie opiekun naukowy, korepetytor. Tę rolę w szkole pełni zazwyczaj nauczyciel, ale coraz częściej mamy do czynienia z tak zwanym tutoringiem rówieśniczym. Zobacz, na czym on polega i jakie są jego zalety!

Skąd tutoring się wziął?

Pierwsze formy tutoringu pojawiły się już w starożytnym Rzymie. Miał on za zadanie wyrównać szanse uczniów w dogonieniu poziomu grupy. W dzisiejszych czasach system tutoringu jest najbardziej powszechny na brytyjskich uczelniach. Tam tutor jest pracownikiem czuwającym nad przebiegiem nauki studentów mu przydzielonych.

Jak przebiega tutoring rówieśniczy?

Uczniowie często pomagają w nauce sobie nawzajem. Aby móc nazwać to tutoringiem, potrzebne jest ustalenie jakiejś częstotliwości spotkań  , cel , a także program . Tutoring rówieśniczy polega na współpracy dwojga uczniów, z tym że jeden jest starszy lub ma większą wiedzę w danym temacie. Wtedy taki uczeń pomaga młodszemu lub doświadczającemu trudności z nauką. Czasem rolę tutora naturalnie przyjmuje starsze rodzeństwo.¹

W takiej sytuacji dziecko o mniejszych zdolnościach przyjmuje wiedzę bardziej naturalnie, ponieważ nie czuje takiego dystansu z osobą, która ją uczy. Nauczanie nie wynika już z roli społecznej, a po prostu z kompetencji.

Rodzaje przebiegu zajęć z tutorem

Rozróżnia się kilka rodzajów aktywności związanych z uczeniem się dzieci wzajemnie²:

1. Modelowanie – jedno z dzieci rozwiązuje zadanie, a rolą drugiego jest zrozumienie zagadnienia poprzez zadawanie pytań, proponowanie dalszych działań lub komentowanie.
2. Działania indywidualne – tutaj dzieci pracują nie kontaktując się ze sobą, a zamiast tego po wykonaniu części zadania przekazują je sobie, tak aby drugie dziecko mogło je dokończyć.
3. Podzielna aktywność – każde z dzieci zajmuje się pewną częścią zadania, aby na koniec połączyć fragmenty w całość.
4. Alternatywne konstruowanie – dzieci na zmianę dokładają kolejne fragmenty zadania.
5. Współpraca – tutaj partnerzy razem zastanawiają się nad najlepszym możliwym rozwiązaniem, doradzają sobie i negocjują każdy etap zadania.

Co daje taka forma nauki?

Dzięki takim zajęciom poprawiają się zdolności obojga uczniów. Maluchy mają większe szanse na pełne zrozumienie tematu, rozwijają swoje kompetencje społeczne i nawiązują więzi.

Naśladując rówieśników, łatwiej przyswaja się wiedzę, do tego relacja dwójki uczniów ma mniej formalny aspekt, dzięki czemu dziecko mniej kompetentne może śmielej wyrażać opinię oraz będzie się czuło swobodniej niż przy nauczycielu. Dzieci uczą się umiejętności miękkich, a także mają szansę odkrywać jakie metody nauki są im najbliższe.

Młodszy maluch doskonali swoje zdolności komunikacji i nie boi się zadawać pytań w obawie o to, co pomyśli nauczyciel. Do tego wśród dzieci korzystających z tutoringu rówieśniczego odnotowano znaczącą poprawę efektów w zakresie płynności czytania, rozumienia tekstu, poprawnej pisowni oraz rozwiązywania zadań matematycznych w stosunku do tych, które z niego nie korzystały.

Starsze dziecko zyskuje świetną okazję do tego, aby zgłębić i usystematyzować swoją wiedzę. Poprzez tłumaczenie trwalej zapamiętuje informacje, a odpowiadając na pytania, musi kreatywnie podejść do tematu od różnych stron. Takie dzieci mogą też stać się pewniejsze siebie i wytrwalej dążyć do celu, ponieważ czują się zauważeni i doceniani przez młodszych.³

A ty masz już swojego tutora?

Tutoring rówieśniczy to świetna sprawa. Korzystnie wpływa na naukę obu stron, jest świetnym narzędziem wychowawczym i społecznym, a do tego promuje współpracę zamiast rywalizacji. Warto wypróbować tę metodę! Tutaj możesz także sprawdzić, jakie ogólnie korzyści daje wspólna nauka.

Artykuł Tutoring rówieśniczy – o co w tym chodzi? pochodzi z serwisu Misja Pi.