पुण्याच्या आसपास भटकंतीची अशी बरीच ठिकाणे आहेत जिथे पुणेकर जसा वेळ मिळेल तसे हमखास जाऊन येतातच ! पण अशीही काही वसुल अनामिक ठिकाणेही आहेत जिथे किमान एकदा तरी जाऊनच यायला हवे ! खंडाळ्याच्या घाटातला 'ड्युक्स नोज' चा सरळसोट सुळका त्यापैकीच एक ! अगदी पुणे-मुंबई प्रवासात खंडाळा घाटातून जाताना डावीकडे कोकणात कोसळताना दिसणारा हा कातळ म्हणजे 'ड्युक्स नोज'. नाव जरा विचित्रच. विंग्रजी लोकांचा उपद्व्याप दुसरे काय ? नाहीतर हा सुळका 'नागफणी' नावाने सर्वश्रुत आहे. भीमाशंकराच्या इलाक्यातही 'नागफणी' आहे. नाव साधर्म्याने बर्याचदा गफलत होते माझी ! राजमाची वारीत नेहमी खुणावणारी नागफणी अखेर सर करून आल्यावर माझे गेल्या काही वर्षांचे अपूर्ण तप सफल झ्हाले होते. झ्हाले असे, पेपर वाचत एका रविवारी बसलो होतो. गिरीदर्शनचे ड्युक्स नोज चे निवेदन वाचले. तत्क्षणी ड्युक्स नोज चा बेत पक्का केला. नागफणी म्हंटले की जनता किती बेफाम होते ते त्यादिवशी समजले. रविवारी साधारण सात च्या आसपास टाळकी पुणे स्टेशन ला जमली होती. सकाळी सहाच्या सिंहगड एकसप्रेसने खंडाळ्याला जायचे होते. तिथून धबधब्याच्या रस्त्याने नागफणी. पाउस अजिबात न्हवता, तरीही वातावरण सुखद होते. रेलवेतच सर्वाकडून विकासने सेल्फ रिस्क एक्सेप्टन्स फॉर्म भरवून घेतला. रविवारचा दिवस, त्यात पावसाळा, जनता पुरेपूर उत्साहात होती. दोन तासातच गाडी खंडाळ्यात येऊन धडकली.

            धुके, पाउस, उन यांचा लपंडाव पहात तासभर कसा गेला ते कळालेच नाही. पुन्हा एकदा दाट झ्हाडी, दहा मिनिटांच्या चढाइ नंतर छोट्या पठारावर येऊन पोहोचलो. डोळ्याचे पारणे फेडणारा समोरचा नजार पाहून मी थक्क झ्हालो होतो. समोर दूरवर नागफणीच्या सुळक्यावर उन्हाचा एक आकाशातून प्रकाशझोत पडला होता. बाकी आजूबाजूला धुके होते. आता नागफणी वर कधी एकदा पाय ठेवतोय असे झ्हाले होते. पुढे निघालो, पुन्हा पठार लागले पण विस्तीर्ण होते. इकडे आमच्या आधी येऊन ठेपलेल्या असंख्य भटक्यांची जमातच होती. व्ह्याली क्रोसिंग करून नागफणीवरून येथे उतरता येते एवढे विस्तृत पठार आहे. या पठारावरून समोर दूरवर प्रदेश दिसत होता. डावीकडे नागफणी आणि नागफणीला जोडूनच असलेले डचेस नोज साद घालत होते.


             सतीश मराठे आम्हाला राजमाची, कोरीगड, सुधागड, सरसगड, लोहगड, तुंग, तिकोना, विसापूर, माणिकगड, माथेरान दुरूनच हाताने खुणावून दाखवत होते. फोटोगिरी थांबवून पोटोबाला खुश केले. परतीचे वेध लागले होते. पुन्हा एकदा माथ्यावर उगीचच रपेट मारून घेतली आणि परतीचा मार्ग धरला. आम्ही उतरताना कुरुवांडे गावातून उतरलो. तिकडून थेठ लोणावळा गाठले ! सर्व टाळकी येईस्तोवर जाता येणार न्हवते. डुलकी काढली काहीकाळ. आठच्या दरम्यानची लोकल पकडून दहापर्यंत घरी पोहोचलो होतो.

                                  आता नवे तप सुरु झ्हाले होते, ' नागफणी कातळारोहणाचे !' ...

छायाचित्रे : जी.टी.सी