O εθελοντισμός αποτελεί μια ανθρωπιστική αξία και όπου αναπτύσσεται μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει.
Είμαστε περήφανοι που καταφέραμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για μία ακόμη για τον καθαρισμό και την ανάδειξη του χώρου της Παναγίας (πρώην Μοναστηριού), καθώς και του περιβάλλοντα χώρου, στα πλαίσια της εθελοντικής δράσης του συλλόγου μας, που ξεκίνησε την 1η Απριλίου με τη δεντροφύτευση του χωριού.
Η αγάπη για το τόπο μας είναι η κινητήρια δύναμη και ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλους εμάς στις εθελοντικές δράσεις που οργανώνει ο σύλλογος και υλοποιούμε όλοι μαζί ενωμένοι.
Ο συγκεκριμένος χώρος, που σήμερα καθαρίστηκε, δεν είχε επιλεχθεί τυχαία να γίνει μοναστήρι γιατί αποτελεί από μόνο του φυσικό ησυχαστήριο. Μια ματιά γύρω σε κάνει να νιώθεις ψυχική ανάταση και ηρεμία.
Χτισμένο μακριά από τα ανθρώπινα βλέμματα, στους πρόποδες του βουνού (παρακλάδι του Πάρνωνα), σε 700μ. υψόμετρο και δίπλα στο ποταμάκι που κατεβαίνει, κρυμμένο στο πράσινο, περίπου πέντε χιλιόμετρα από το χωριό, με εμφανή ακόμη τα ερείπια των κελιών, καθώς επίσης και ερείπια ενός άλλου ναού, που λέγεται πως ήταν ο Άγιος Αθανάσιος.
Στην απέναντι βουνοκορφή διακρίνεται ένα μικρό κτίσμα, το Σκηταριό, που όπως λένε, εκεί ασκήτευε κάποιος μοναχός και με αυτοσχέδια τροχαλία τον τροφοδοτούσαν από το μοναστήρι. Σύμφωνα με τους παλαιότερους, μάλιστα, η μονή αποτελούσε το θερινό θέρετρο του Δεσπότη Γερονθρών (σημερινό Γεράκι) που τα Βυζαντινά χρόνια παρουσίασε ιδιαίτερη ανάπτυξη.
Ήταν κάποτε αντρικό μοναστήρι και είχε στην ιδιοκτησία του πολλά περιουσιακά στοιχεία, ανάμεσα σε αυτά και ένα μεγάλο κτήμα στη Βίγλα με στάβλο για τα βόδια, που εκτρέφανε οι καλόγεροι, καμάρα όπως την ξέρουμε οι ντόπιοι, ονομασία που προέρχεται από το αψιδωτό του κτίσματος. Η περιουσία του μοιράστηκε στους ακτήμονες τη δεκαετία του ΄50.
Το μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στην κοίμηση της Θεοτόκου, γιορτάζει τα Νιάμερα στις 23 Αυγούστου και κατά πάσα πιθανότητα καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ, όταν ήρθε από την Αίγυπτο να βοηθήσει τους ομόθρησκους Τούρκους να καταπνίξουν την επανάσταση στην Πελοπόννησο γύρω στο 1823.
Ευχή και επιθυμία όλων μας να συνεχιστεί η προσπάθεια που ξεκίνησε γιατί ο τόπος μας, το Μαρί, όπως άλλωστε και η κάθε γωνιά της Ελλάδας, εκτός από τη φυσική ομορφιά με την οποία προικίστηκε από τον Πλάστη, έχει και μια ιστορία να διηγηθεί....που ξεκινάει πολύ παλιά… τόσο παλιά όσο και Ελλάδα!
Σύλλογος Απανταχού Μαριωτών
