Lviv heeft een rijke historie, deze kom je tegen in vele delen van de binnenstad.
Alle invloeden zijn terug te vinden in de oude gebouwen en kerken.
Lviv werd rond 1250 gesticht, de Roetheense vorst Danylo Romanovytsj van Galicië liet voor zijn zoon Lev een burcht bouwen, deze droeg zijn naam.
Rond de burcht, die al snel in handen van de Polen kwam, groeide een belangrijke handelsnederzetting.
Er woonden Polen en Roethenen (Oekraïners), maar ook Duitsers, Joden en Armeniërs en andere nationaliteiten.
In 1772 kwam Lviv bij de Eerste Poolse Deling aan Oostenrijk.
Onder het Habsburgse bewind bloeide de stad als nooit te voren, Lviv heette toen Lemberg en was de hoofdstad van het kroonland Galicië-Lodomerië.
Het behoorde tot de belangrijkste steden van het rijk.
In 1784 kreeg de stad van keizer Jozef II een universiteit, waar in vier talen werd gedoceerd.
In 1918 viel Oostenrijk-Hongarije uiteen.
De stad werd uitgeroepen tot hoofdstad van het onafhankelijke West-Oekraïne, maar uiteindelijk werd Lviv weer Pools.
Ook onder Polen was het toenmalige Lwów een metropool: er woonden toen 318.000 mensen (1939).
Een derde daarvan was joods, ongeveer 60% Pools.
Lviv bleef Pools totdat Sovjet-troepen de stad in september 1939 binnenvielen.
Van 1941 tot 1944 bezetten de Nazi’s de stad.
De Tweede Wereldoorlog verliep dan ook rampzalig voor de stad: de nazi’s deporteerden en vermoordden het overgrote deel van de joodse inwoners.
De uiteindelijke overwinnaar, de Sovjet-Unie, annexeerde in 1945 de oostelijke strook van Polen, waaronder ook Lviv.
De meeste Poolse inwoners belandden honderden kilometers westelijker, in gebieden die Polen van Duitsland toegewezen kreeg: die van Lviv kwamen vooral in Wrocław, het eerdere Breslau, terecht.
In hun plaats kwamen Oekraïense en Russische immigranten.
De stad kwam achter het IJzeren Gordijn te liggen en was veel van haar inwoners, haar geheugen en haar contact met de rest van Europa kwijt.
Aan het eind van de jaren 80 was Lviv wederom het centrum van de Oekraïense nationale beweging, een rol die de stad tot op vandaag is blijven spelen.
Na de staatsgreep in Moskou riep het Oekraïense parlement op 24 augustus 1991 de onafhankelijkheid uit.
Het land wordt sinds de onafhankelijkheid meestal aangeduid als ‘Oekraïne’, zonder het lidwoord ‘de’.
