Έρωτες ημιτελείς.
Οι ανήθικοι προσφέρουν διδάγματα ηθικής.
Όλα στα γραπτά είναι γραμμένα σοφά.
Μόνο οι ζωές διαλύονται.
Κι εσύ προσπαθείς, με δανεικές ανάσες να πορευτείς.
Με τις προσευχές δε φυτρώνουν φτερά.
Ίσως είσαι ο μοναχικός... που στο λιμάνι περπατά.
Περνάς δίπλα απ' τον Πήγασο που πλέον αγνοείς.
Λες βαρέθηκες, τις ίδιες να κάνεις διαδρομές.
Τότε άλλαξε τες, ψιθυρίζει στο μυαλό σου ο σοφός.
Αλήθεια ποιος είναι αυτός;
είχε άραγε κάποια αξιόλογη αποτυχία;
και αν ναι, ξαναπροσπάθησε;
.γύρνα το κεφάλι αριστερά, ένα αυτοκίνητο περνά.
Τώρα που διέσχισες το δρόμο, στο πεζοδρόμιο ξανασκέψου.
Τίποτα δε φταίει μα και όλα μαζί μπορούν να φταίνε.
Ίσως το μυαλό σου...
άλλωστε εσύ είσαι ο μοναχικός, θυμάσαι;
εσύ είσαι που αρκέστηκες σ' έναν έρωτα μισό
καθοδηγήθηκες από κάποιον πιο “σοφό”.
Όταν αγνοείς τον Πήγασο σε αγνοεί και αυτός.
Όταν αρνείσαι σε αρνούνται,
δε συμβαίνει όμως το ίδιο με την αποδοχή.
.γύρνα το κεφάλι σου δεξιά, ένα αυτοκίνητο περνά.
Στο σπίτι τώρα έφτασες, σε περιμένουν οι μπύρες στο ψυγείο.
Είναι σίγουρο πως το αλκοόλ δε βοηθά.
Όμως μην ξεχνάς πως εσύ είσαι ο μοναχικός.
Ή μήπως εγώ...;
Αλέξανδρος Β.
Related Articles
This post first appeared on Στιχοποιήματα και κείμενα (blogspot), please read the originial post: here
