Titel: Sheol, de wachtkamer
Auteur: Patrick Maes
Uitgever: Beefcake Publishing
ISBN: 978 94 931 1112 7

Wat als Darwin het bij het verkeerde eind had en de Bijbel toch blijkt te kloppen? Met dat gegegeven in het achterhoofd schrijft Patrick Maes “Sheol, de wachtkamer”. Een thriller in limbo.

Hoofdpersoon van “Sheol” is Peter. Al vroeg in het boek gaat hij dood. Tot zijn eigen stomme verbazing ziet hij zijn eigen lijk, waarna hij door een tunnel van licht naar Sheol, het dodenrijk, wordt gezogen. Daar komt hij terecht bij al zijn familie, die samen een dorp vormt. Dit is de wachtkamer, waar de doden verblijven in afwachting op het Laatste Oordeel.

Dat er een hemel en hel bestaan is op zijn zachtst gezegd nogal een schok voor Peter, die altijd geloofd heeft in Darwin. Helemaal omdat zijn voorouders ervan overtuigd zijn dat hij als atheïst zal branden in de hel. Hij besluit dat hij zijn zoontje een kans wil geven en gaat op zoek naar een medium om contact te leggen.

Samen met neef Anthony en de stoere Yelena van het buurdorp gaat hij op een levensgevaarlijke, nee…ziels-gevaarlijke reis.

Een stoer hoopje ellende

Met het personage Yelena laat Maes helaas een paar steken vallen. Ze wordt geïntroduceerd als een Russin, de eerste vrouw die in het buurdorp “wachter” is geworden. Op aarde was ze immers militair. Een stoer wijf, met wie je geen ruzie wil zoeken. Maar op reis verandert Yelena al snel in een cliché vrouwtje, dat bij de eerste de beste strijd in een paniekerig en hulpeloos hoopje ellende verandert. En verzekeringsagent Peter wordt ineens een stuk heldhaftiger. Right…

Zou het…?

Patrick Maes, gepassioneerd door wetenschap, religie en de kloof ertussen schrijft op spannende wijze een verhaal waarin niet alleen alle elementen van een goed “queste-boek” aanwezig zijn, maar waarin hij ook een interessant idee biedt over de verhouding tussen godsdienst en wetenschap.
Dat hij daarbij, vooral naar het einde van “Sheol, de wachtkamer” een aantal dingen die iedereen als keiharde waarheid ziet ter discussie stelt versterkt het boek en zet je aan het denken. Dat het einde wat onbevredigend is (waarom kan ik niet zeggen zonder teveel spoilers) komt daardoor toch als een lichte teleurstelling.

Maar dan is daar het dankwoord, waarin Patrick Maes in de schrijfstijl blijft. Dat geeft het boek net een stukje extra mysterie. Het wordt net even een tikkeltje meer fascinerend.

“Sheol, de wachtkamer” is volgens Maes geïnspireerd door “Playground” van Lars Kepler: “Het leven na de dood vergelijke met een Chinese stad was op zijn minst gezegd een opmerkelijk gegegeven” (p.272). Goed, het is dus niet helemaal 100% origineel, maar Maes heeft het idee “wat als de Bijbel waar is” een verrekt mooie draai gegeven.

Waardering: 7,5/10

Lees “Sheol, de wachtkamer” zelf!

Het bericht Sheol, de wachtkamer – Patrick Maes verscheen eerst op Lekker lezen.