De afgelopen maanden zou ik graag overgeslagen hebben. Corona was daarin voor mij Niet eens het grootste probleem, maar wel de Achtbaan Van Emoties rondom de ziekte van mijn keukentafellief.
In juni schreef ik over onze thuissituatie, zijn ziekte en de laatste strohalm die hij pakte met immunotherapie.

Inmiddels liggen er heel wat kilometers op de A28 en eurootjes in de parkeergeldenkassa van het UMCG. Dokter hier, specialist daar, prikje hier en infuus daar.

Vorige week werd hij via de SEH opgenomen in het ziekenhuis met verschillende problemen. Eerlijk gezegd hield ik mijn hart vast of dit nog wel goed zou komen.

Gisteren kregen we echter wonderbaarlijk goed nieuws: op de Petscan zijn geen tumoren meer zichtbaar…weg…foetsie. De immunotherapie heeft onverwacht goed zijn werk gedaan.
Er is nog wel een vervelende bijwerking waar nu aan gewerkt wordt…..maar we hebben een fors cadeau gekregen.

Tijd!

Garantie tot de voordeur want deze kankersoort is zo gemeen dat het zich altijd wel ergens verstopt houdt en weer opvlamt.
Maar voor nu een diepe opgeluchte zucht.

Verwerken van emoties
Het is heel erg moeilijk om zoveel emoties te verwerken en een plek te geven. Ook voor mij als zijlijner. Het brein doet (vooral ‘s nachts) akelige dingen met mij.
In mijn dromen heb ik mezelf echt verschillende keren alleen in dit huis zien zitten inclusief de niet geregelde zaken en andere zwartgallige gedachtes.


Aan het werk met verschillende dingen.
Omdat er in de afgelopen weken veel zorg nodig was, is er niet veel terecht gekomen van vakantie/ontspanning. Ook qua werk en opdrachten kon ik niet echt goed focussen en stond mijn werkbrein uit.
Toch moet ik echt weer aan de slag, want thuis elkaar een beetje zitten aankijken is niet goed. Voor mij helemaal niet, omdat ik heel ongeduldig ben en zorgen voor, ook zijn grenzen kent.
Voor mezelf zorgen en op mezelf passen vind ik ook heel moeilijk, maar dat is nu echt hoognodig.
Dat is de komende tijd mijn streven. Het is geen egoïsme maar zelfbehoud, alleen moet ik mezelf daar nog even van overtuigen.

We moeten samen opnieuw leren om weer te genieten van elkaar en van het leven en dat is best ingewikkeld.
Zou het er dan toch nog van komen dat de KarinVan in 2020 van zijn plek komt?