Woensdagavond zag ik de prijsvraag voorbij komen om een gesigneerd exemplaar van Dolle Mythes van Linda Duits te kunnen winnen.
Om antwoord op de vraag te geven wat de cover van het boek symboliseert of betekent zat ik een een beetje te denken.

Mijn stand van zaken.
Ik ben me nooit bewust geweest van feministische golven en dolle of Niet dolle mina’s.
Waarschijnlijk zat ik tijdens die golven onder een huwelijkse plak of lag ik onder de dekens van mijn kraambedden (x3…de mislukkingen niet meegerekend)

Eigenlijk ben ik me pas gaan emanciperen toen ik besloot om het huwelijkse leven achter me te laten en het na bijna 20 jaar huwelijk op eigen benen te gaan proberen.
In het eerste jaar van mijn zelfgekozen vrijgezellen bestaan had ik een dik pech moment en de gevolgen hebben ruim een jaar geduurd (misschien wel langer).

Vanaf dat moment heb ik de instelling….ik eerst…dan de rest.
Niet Als Het Gaat om geld, goederen en geluk maar als het gaat om keuzes maken.
Maar of dat iets met emancipatie of feminisme te maken heeft?

Ik heb ook eigenlijk niet iets om me tegen af te zetten, want mijn keukentafellief is de uitvinder van emancipatie als het zo uitkomt. Wij hebben het daar nooit zo over.
Ook mijn kinderen zijn niet zo van de golf (want ik weet even niet of het de eerste of de tweede golf is).

Ik denk dus dat de golven aan mij voorbij gegaan zijn.
Toch heb ik wel antwoorden bedacht op de prijsvraag: Wat symboliseren de lucifers op de cover?

• Misschien hebben andere vrouwen zich eerst af laten branden en hebben zij heel wat ijzers uit hetere vuren gehaald.
• Die vrouwen worden nu als aanmaakhoutjes gebruikt om de frisse jonge deernen te laten vlammen.
• De onderste lucifers verbeelden een ouwe afgebrande doos die het heel jammer vindt dat ze baas in eigen buik is. (Mijn buik is een beste buik waarin van alles groeit (vleesbomen) en doodgaat (eieren inclusief de leiders en stokken))
• Hashtag feminisme…klagen op facebook en twitter dat je het zo druk hebt.
• Instragramisme ….klagen dat je vriend nooit bloemen meeneemt en de romantiek er uit is. (Duh….je moest toch zo nodig alles zelf doen en regelen…hoe vaak neem jij bloemen voor hem mee?)

Eigenlijk ben ik gewoon heel nieuwsgierig naar het boek.
Ik geniet van de columns en de rechtstreekse soms confronterende maar open schrijfstijl van Linda.

(Noot: deze post is vooruit geschreven i.v.m. een paar dagen niks doen. Foutjes verbeter ik later wel)