De Nintendo Switch mocht deze maand Night in the Woods verwelkomen, een walking simulator vol met dierlijke mensen en ietwat kinderlijke stijl. Niet echt mijn smaak. Dus waarom zat deze game van Alec Holowka en Infinite Fall in mijn top tien van 2017?

Mae Burowski keert na terug naar Possum Springs. Ze verliet Haar geboorteplaats om te gaan studeren, maar om vage redenen besloot ze te stoppen. Ze trekt weer bij haar ouders in en wordt al snel geplaagd door vreemde dromen. Ook is een van haar vrienden verdwenen.

Al snel blijkt dat Mae alles behalve een modelstudent/dochter is. Op middelbare school sloeg ze om onbekende redenen een medescholier in elkaar, bij terugkomst hangt ze doelloos rond Met Haar Vrienden en ze flapt er van alles uit op een vaak bijzonder tactloze manier.

Possum Springs is niet veel beter: hoge werkloosheid, leegstaande winkelpanden, drugsgebruik en een algeheel gevoel van depressie. De inwoners hangen maar rond, zweven van baan naar baan en houden zich vast aan hun enige pleziertjes.

Niet zo vreemd dat er in Night in the Woods weinig lijkt te doen. Mae wordt wakker, praat Met Haar moeder, verkent Possum Springs, hangt en praat wat met haar vrienden, besteed wat tijd met haar vader en gaat weer slapen.