Dead Rising 4 staat voor een ondankbare taak, proberen Het Origineel te doen vergeten. Daar slaagt het niet in, maar is dat erg? Nee en ja. Het blijft een zeer vermakelijke en gestroomlijnde zombieslachter, maar te vaak herinneren we ons weer die oude Frank West weer.

Onze eerste kennismaking met het winkelcentrum van Willamette kunnen we maar moeilijk vergeten. Niet dat de eerste Dead Rising een briljante game was. Frank West bestuurde af en toe lomp en de zeer strakke tijdschema’s waarin je de missies moest voltooien leken schier onmogelijk.

Dead Rising 4 daarentegen Loopt Een stuk vloeiender, ondanks de zombies die in grote getale over je scherm schuifelen. Je eigen wapen creëren gaat nu ter plekke in plaats via een werkbank zoals in eerdere delen. Verder zijn er dus geen deadlines meer. Deze waren in eerdere delen al afgezwakt, maar nu kan je alles in je eigen tijd doen.

Dat geldt ook voor het knokken. Speciale wapens zijn snel te verkrijgen en er loopt een combometer die je na zoveel slagen een speciale aanval geeft. Verder liggen er door heel de game speciale exo-suits: robotpakken die je kan upgraden om nog meer dood en verderf te zaaien. Combineer je pak met een ijsmachine en de sneeuwstormen vliegen je vijanden om te oren.