حدود یک سال پیش از محمدرضا شعبانعلی عزیز خواهش کردم که مطلبی راجع به دهه چهارم زندگی بنویسد و تجربیات خودش را با ما به اشتراک بگذارد. چون دقیقا من سی و یک ساله و ایشان چهل و یک ساله بودند. خوشحالم که لطف کردند و درخواست من را قبول کردند.
برای حمید | درباره دهه‌ی چهارم زندگی (سی تا چهل سالگی)
در کامنت ها برای تشکر و قدردانی، قول دادم که من هم مطلبی اینچنینی برای افرادی که در دهه سوم زندگی هستند، بنویسم. در این یکسال هر نکته ای در این مورد به ذهنم می رسید رو روی یک تکه کاغذ می نوشتم.
پی نوشت 1: تمام این مطلب صرفا تجربه شخصی هست و صرفا دهه سوم زندگی را آنطور که خودم گذراندم و از زندگی اطرافیانم برداشت کردم تعریف خواهم کرد. اما از آنجا که حلقه ارتباطی من نسبتا بزرگ است، حدس می زنم که مطلب مفیدی بتواند باشد.
پی نوشت 2: من تمام مواردی که به نظرم باعث پیشرفت من شده اند را می آورم. به آن ها یک سری مطالب هم اضافه می کنم که به نظرم اگر انجام داده بودم امروز جای بهتری بودم.
پی نوشت 3: لطفا در نظر بگیرید بیشتر زندگی من در دهه سوم در کسب و کار و تلاش شدید در پی موفقیت سپری شده و همیشه فکر می کردم با تلاش می شود به همه چیز رسید. بسیار ریسک پذیر هستم و تمام دهه سوم به دنبال ساخت یک بیزنس بزرگ در ایران بوده ام. پس قطعا تجربیات من و پنجره ای که از آن به دنیا نگاه می کردم اینگونه بوده است.
پی نوشت4: اگر در حین خواندن متن حس کردید منظورم این است که من آدم موفقی هستم و خط فکری و کاری من را دنبال کنید، بدانید اصلا قصدم این نیست و من را بابت اینکه متنم این حس را به شما می دهد پیشاپیش ببخشید. چون خوب نوشتن، مهارت بسیار سختی است که علی رغم تلاش هایم هنوز نتوانستم در آن ماهر شوم.
اصل مطلب:
از آنجا که علاقه شدیدی به دسته بندی دارم از همین ابتدا دهه سوم زندگی (20 تا 30 سالگی) را به دو قسمت تقسیم می کنم:
1- دوران دانشگاه
2- بعد دانشگاه
دوران دانشگاه:
می تواند دوران دانشگاه شما بیست و یک سالگی تمام شود (کارشناسی را سه ساله به پایان برسانید) یا شاید بیست و شش سالگی (پنج سال کارشناسی و سه سال کارسناسی ارشد)، دکتری در ذهن من نمی گنجد که حتی در مثال آن را بیاورم.
تجربه من و برداشت من، نشان می دهد که عموما در دوران دانشگاه ما کار خاصی نداریم. یعنی زمان و مهمتر از آن ذهن مان، آزاد است. به نظر من مهم نیست در مقطع کارشناسی هستید یا بدتر از آن کارشناسی ارشد را هم ادامه می دهید، فقط مهم این است که به موازات آن وارد بازار کار شده باشید.
خودم از بیست سالگی به صورت خیلی جدی شروع به کار کردم و این شروع به موقع را یکی از نقاط قوت دهه سوم زندگی ام می دانم.
اگر توان مالی آن را دارید سعی کنید که در این دوران، کار برای شما جنبه یادگیری داشته باشد و بعد درآمدزایی (البته برای من بیشتر جنبه درآمد زایی داشت، اما به دلیل علاقه خودم به توسعه مهارت ها و رشد به موازات درآمدزایی جنبه های یادگیری را هم جلو می بردم)
دوران بعد دانشگاه:
تبریک می گویم شما وارد اولین قسمت از اولین دهه ای از زندگی شده اید که فرمان بیش از همیشه در دست خودتان است.
پس همانطور که می دانید دهه سوم زندگی واقعا 10 سال نیست. آن تعداد سال هایی است که شما تحصیل می کردید (اگر پسر هستید سربازی هم اضافه می شود) عملا عنان امور به کلی دست شما نبوده است.
از این قسمت زندگی به شکل رسمی ترشروع می شود و می توان گفت مسئولیت های جدی شروع می شوند.
1- کارآموزی
بدانید که وقت شما آنچنان که خودتان فکر می کنید ارزش ندارد و بهتر است برای کسب تجربه هر انچه که به دهنتان می رسد را انجام دهید (البته سنجیده)
زیاد به کارهای باکلاس و صرفا حقوق بالا اهمیت ندهید، بدانید دهه سوم زندگی بهترین زمان برای کارآموزی و خطا کردن است.
سعی کنید از کارآموزی و رایگان کار کردن برای افراد دیگر به شدت استقبال کنید اما در انتخاب مناسب محل کار هم تمام تلاشتان را بکنید ولی کمال گرا نباشید.
من کارآموزی نکردم، اما بسیار زیاد فروش و بازاریابی انجام دادم. اگر فرصتی برای این کار بود استقبال کنید، چون:
- همزمان نتورک خود را افزایش می دهید
- با خلق و خوی مردم بیشتر آشنا می شوید
- مذاکره و ارتباطات شما به صورت تجربی بهتر می شود
- فروش چیزی هست که تا پایان زندگی به کارتان می اید
- اصول متقاعد سازی را یاد می گیرید
برای من آن زمان شرایط کارآموزی نبود (محل کار مناسبی پیدا نکردم و درمورد کارآموزی و فوایدش هم نمی دانستم)، اما امروز که کارآموزهای شرکت خودمان را می بینم و شاهد رشدشان هستم به شدت به کارآموزی در مکان مناسب باور دارم.
شاید هم برای این دهه در این روزها ورود کردن به بورس (منظورم ایران نیست اما آن هم برای یادگیری خوب است) یا حوزه کریپتو کارنسی توصیه خوبی باشد، اما به نظر من توسعه نتورک در بازار کار به صورت شرکت یا در بازار کار ساده تری است.
من سال ها در سطح کشور فروش و بازاریابی کردم، اما الان (با اینکه سن خاصی ندارم) نمی توانم در هفته حتی دیدن دو نفر جدید را هم تحمل کنم. شاید هم اینقدر زود متسهلک شدن من برای افراط در کار فروش است، نمی دانم.
به قول جک ما (بنیانگذار علی بابا چین): از بیست تا سی سالگی مهم این هست که رئیست چه کسی است، جایی که کار می کنی زیاد مهم نیست.
2- زیاد به دنبال علایق خودتان نباشید
به نظر من دنبال کردن علایق مربوط به افرادی است که توان مالی خانواده به صورت کاملا مطلوب است یا این جمله مربوط به زندگی در کشورهای دیگر است (یادتان باشد این مطلب صرفا نظر شخصی است)
شاید هم من اشتباه می کنم و علت مستهلک شدن زود هنگام من بابت همین است که کاری را انجام دادم که باید انجام می دادم، نه کاری را که دوست داشتم.
کاری را انجام دهید که برای تان بیشتر نفع دارد و ستون نفع را، صرفا یادگیری و توسعه مهارت های فردی تعریف کنید
آن زمان انچنان به کار بازاریابی و فروش علاقه نداشتم اما انقدر در آن زمینه مطالعه می کردم و پرشور بودم که خیلی از اطرافیان فکر می کردند حمید آفریده شده برای این کار.
حاشیه: چنانچه شما در شرایطی هستید که باید درآمد زایی داشته باشید و هزینه خانوده هم با شماست، حتما به کار و درامد بیشتر اهمیت دهید. اما تجربه زیسته من در ایران نشان می دهد سال بعد (نه پنج سال بعد) شما کماکان درگیر پُر کردن چاله های زندگی هستید. پس یک جایی باید سرعت رشد شما از تورم جلو بزند، که توسعه مهارت های فردی این کمک را به شما می کند.
3- منابع خود را 50/50 کنید
نظر من برای عموم این است که 50% درآمد و زمان و فکر و ذهن خود را روی یادگیری مهارت های امروز بگذارید. همان هایی که نتورک شما را بیشتر گسترش می دهند و امروز برای شما درامدزایی دارند. به گونه ای همان دانش حرفه ای برای شما حساب می شوند.
50% دیگر را به یادگیری مهارت هایی که زیرساختی هستند اختصاص دهید. این ها به شما در کوتاه مدت پول نمی دهند اما در آینده مانند سکوی محکمی می شوند که چنانچه موشکی داشته باشید، شما را به آسمان های موفقیت پرتاب می کند. پس از مهارت های نرم غافل نشوید.
مهارت های نرم بنیادی:
کاری که خودم کردم (اما توصیه نمی کنم) 80% منابع را به آینده اختصاص دادم. (همانطور که گفتم ریسک پذیری من بالاست). این کار در کشوری که بی ثباتی بسیار زیاد است واقعا کارخطرناکی است. اما اگر منابع آن را دارید و ریسک پذیریتان زیاد است و توانایی زندگی به شکلی را دارید که محدود افرادی حاضر باشند اینگونه زندگی کنند (حسابی به خودتان سختی بدهید و تلاش کنید)، دستاوردهای بسیار مطلوبی به دست خواهید آورد. (باز هم تاکید می کنم شاید اگر به عقب برگردم و وضعیت کشور را اینقدر آشفته می دیدم، خودم هم همان 50/50 را رعایت می کردم)
حالا شاید فردی مشکلات حال حاضرش زیاد باشد پس می تواند 90% توان را برای حل مشکلات امروز و 10% را برای آینده بگذارد. صحبت کلی من این است، ظرف مهارت های آینده را حتی شده کم پُر کنید، اما خالی نگذارید.
4- برای شخصیت شناسی و خودشناسی وقت بگذارید
اینکه راندمان شما برای کار یا مطالعه شب بهتر است یا صبح، چقدر در طول روز بخوابید برای شما کافی است. تیپ های شخصیتی خود را بشناسید و سعی کنید در این زمینه چند تست شخصیت شناسی بزنید. این درس ها هم به شما کمک خواهند کرد.
سلسله درس های شخصیت شناسی
سلسله درس های خودشناسی
سلسله درس های سبک زندگی
این سال ها بهترین سال ها برای شناخت بیشتر خودتان و بدنتان و عادت هایتان است. حالا که به گذشته نگاه می کنم به نظرم خیلی بیشتر باید برای این قسمت وقت می گذاشتم. چون این بدن و شخصیت تا پایان عمر با ماست و شناخت بیشتر آن قطعا می تواند به ما کمک کند.
5- قدرت عادت
به نظر من فرق بین انسان ها یموفق و شکست خورده بیشتر در عادت های خوب و سازنده و عادت ها یمخرب و بد است. سع یکنید تا می توانید در خودتان عادت های خوب ایجاد کنید. هر چه سن ما بالا تر می رود تغییر سخت تر می شود. از خودن یک لیوان آب به صورت ناشتا تا ورزش و مطالعه یا یادگیری یک آلت موسیقی
قدرت عادت را دست کم نگیرید.
6- ندانستن عامل نترس بودن
به نظر من ریسک پذیری با وضعیت مالی و اقتصادی رابطه مستقیم و با سن رابطه معکوس دارد، در همین سن وقتی به کارهایی که در دهه قبلی زندگی خودم انجام دادم فکر می کنم، تعجب می کنم. بعید است که آن کارها را در این دهه جرات کنم انجام دهم.
احساس می کنم ندانستن، قدرت ریسک ادم را بالا می برد. چنانچه بتوانید از این ندانستن هوشمندانه استفاده کنید می توان در این دهه اتفافات خوبی را رقم بزنید.
7- تمرکز
در این دهه خیلی مفهوم ها هنوز برای ما جا نیافتاده اند مانند اهمیت دوستان، خانواده، مسئولیت، فقر جامعه و …
تا می توانید از این نامفهمی کمال استفاده را بکنید و روی کار و توسعه مهارت هایتان تمرکز کنید
وقتی که به دهه سوم زندگی خودم نگاه می کنم می بنیم فقط بر محوریت دوستان و کسب و کار و توسعه مهارت می گذشت و دیگر هیچ. تا حدی که بعضی اوقات با دوستانم شوخی می کنم و می گویم انگار که یکی دو سال است که تازه به ایران آمده ام. (در این حد در جریان هیچ چیز و هیچ کس نبودم)
آنقدر تمکر و تمام حواسم روی موارد فردی خودم بود که هیچ چیز دیگر را نمی دیدم. (اگر به عقب بازگردم حتما دوباره همین کار را می کنم)
باز هم یادمان باشد این ها صرفا تجربه شخصی است و من راوی گذشته از نگاه خودم هستم. شاید اگر در همین سال ها عزیزی را از دست داده بودم در قسمتی از این نوشته به این می پرداختم که برای دیدن عزیزان، وقت صرف کنید.
حالا که به سال های قبل نگاه می کنم می بینم، چقدر نمی دانستم و چقدر درک نمی کردم و این برای تمرکز بر روی هدف خوب بود. اما این روزها وقتی می خواهم کاری را انجام دهم به ده مورد فکر می کنم، سعی می کنم همه اطرافیان را در نظر بگیرم، کسی ناراحت نشود، عدالت درست پیاده سازی بشود و … همین ها بیش از نصف ظرفیت فکری من را می گیرد و باعث می شود به چابکی قبل نباشم.
8- از این شاخه به آن شاخه نپرید
سیاحت کنید و دور بزنید در کسب و کارها اما زیاد از این شاخه به آن شاخه نپرید.
تجربه من به ثابت کرده حداقل 12 ماه باید برای یک کار وقت گذاشت تا بتوان در مورد آن تصمیم گرفت و بتوان لایه های پنهان و یادگیری های عمیق شکل بگیرد. زیر این مدت کمی به نظرم زود هنگام است.
در مورد خودم در کارهایی که بودم یا ورشکت شدن یا تعطیل شدن و از این دست، که من از آن ها بیرون آمدم.
9- دهه مهم بودن مسائل بی اهمیت
اگر پسر هستید اینکه ماشین شما چه باشد یا شماره موبایل شما با کد 1 شروع شود، اگر دختر هستید اینکه دوست پسر شما فلان مهمانی را می گیرد یا فلان دوست شما مسافرت زیاد می رود و … جزو مسائل زود گذر و کم اهمیت هستند. در سال های جلوتر متوجه می شوید بازی چیز دیگری است و شما در حاشیه بودید.
نمی گویم من اینکار ها را نکردم، اما خوشحالم که از آن موقع به چشم حاشیه و اقامتگاه های زود گذر مانند استراحتگاه های بین راهی به این ها نگاه می کردم. اگر بخواهم کلی تر بگویم از ایجاد عادت های مخرب پرهیز کنید. واقعا ترک عادت کار بسیار سخت، طاقت فرسا و زمان بر است. پس چرا عاقل کند کاری …
درگیر این بازی ها نشوید، چون شاید جزو عادت شما بشوند و با آن وارد دهه بعدی شوید.
10- دوری از اعتیاد
می توانستم این را هم در مورد قلی یعنی عادت ها بگویم اما آنقدر با اهمیت بود که صلاح دانستم جدا مطرحش کنم.
در کارشناسی مواد مخدر و پوکر از موارد خیلی معمولی بودند (امیدوارم تجربه شما اینگونه نباشد). من کلا از بازی هایی که با پول انجام شود خیلی خوشم می اید اما چون می دانستم که قمار اعتیاد آور است حتی حاضر نشدم پوکر بازی کردن را یاد بگیرم (البته دورغ چرا من کمی هم در این موارد کم جنبه ام)
مواد مخدر موردی هست که می تواند حتی تا پایان عمر با شما بماند
اگر این دهه را سالم به در برید امکان اینکه در دهه های بعد دچار این اعتیادها شوید به شدت کاهش پیدا می کند.
به قول میلیاردر استرالیایی: چرا باید پسرم را بفرستم دانشگاه که طریقه کشیدن ماریجوانا را یاد بگیرد.
11- صبوری
اگر از من فرق بین فرد بالغ و خام را بپرسند می گویم: صبوری
به نظر من جوانی و کم صبری با هم عجین هستند و کسی از اینکه جوانان در این سن کم صبر باشند، کمتر گله می کند. کافی است شما این قانون نانوشته را برعکس بروید، در جوانی صبور باشید. به نظرم اتفاقات بسیار مثبتی می افتد.
در این مطلب در مورد اینکه چگونه تواستنم بیشتر به این مهم پی ببرم نوشتم.
مزیت رقابتی به نام صبر
این داستان: من و سفته
12- passion با action بالانس باشد
هستند کسانی که شور و شوق (passion) بسیار دارند، می خواهند به همه چیز برسند و همه کار بکنند. به نظرم بهتر است که شور و شوق با عمل ما برابر باشد. یعنی یک توازنی در ان ها باشد.
اگر من شب ساعت 3 می خوابم و فردا ساعت 11 بیدار می شوم و بیشتر وقت هم به تفریح می گذرد، نمی توانم در دلم هم رویای داشتن یک شرکت موفق، برند، خانه و مسافرت را داشته باشم. هر خواسته ای اقدامات و پیش نیازهایی لازم دارد.
13- اهمیت منتور / مشاور / الگو
خودم قبلا این را الگو می گفتم اما این روزها اسم های بسیاری دارند. به نظر من داشتن یک الگو و دنبال کردن یک شخص بخش زیادی از راه را می تواند به ما نشان دهد. چون دهه سوم برای من پر از مه بود و کمتر می توانستم راه را ببینم. اگر هم می دیدم توان تشخیص راه و کار درست را نداشتم.
به این فکر کنید می خواهید چه آدمی در آینده شوید، یک نفر که سرآمد آن حوزه هست را انتخاب کنید و چند سال او و حرف هایش را دنبال کنید.
14- اهمیت دوستان
با اینکه فرد برونگرایی هستم واقعا به راحتی دهه قبل زندگی نمی توانم با افراد اشنا شوم یا رابطه ای شکل دهم. در دهه سوم زندگی در پذیرش دوستان خوب و سازنده باز باشید و حتی برای پیدا کردن ان ها وقت بگذارید. دوستان علاوه بر حمایت و هم زبانی به رشد و پیشرفت ما بسیار کمک می کنند.
سعی کنید با زیرساخت بسیار مطلوب و مناسب و آمادگی کامل برای دستاورد های سال های آینده، این دهه را ترک کنید.
چند نکته پراکنده:
1- در ایران یک گزاره همیشه درست وجود دارد:
سال دیگر وضع از این هم خراب تر است
2- این را از من بخاطر داشته باشید، شما در این سن بیش از انکه بدانید سرخوش هستید و انرژی دارید، پس آن را درست استفاده کنید
3- به نظرم خواندن این سلسه پست ها با عنوان پازل موفقیت، خالی از لطف نباشد. چون این ها حاصل تجربیات من و نگاشت من در بیست و هفت سالگی است.
با تشکر
حمید طهماسبی
نوشته درباره دهه‌ی سوم زندگی (بیست تا سی سالگی) اولین بار در سایت شخصی حمید طهماسبی پدیدار شد.
This post first appeared on وب سایت شخصی Øمید طهماسبی, please read the originial post: here
