سال ۸۸ بود و در جستجوی اجاره اولین دفتر کارم بودم.
دنبال یک دفتر در یک برج
LCD به دیوار
مبل های کاملا چرم
و …
چون در ذهن من دفتر کار این شکلی بود. ساختمان های زیادی رفتم و گشتم.
حاشیه: با یکی از آن ها هم حتی داشت معامله امان می شد. در مشاور املاک نشسته بودیم که گفت باید با شریکم مشورت کنم. شخص میانسالی بود حدودای ۵۰ یا ۵۵ سال و شروع کرد تماس گرفتن با او
چیزی که خیلی خوب از او یادم هست کمربندش بود که دور تا دورش را با چسب برق پیچیده بود.
در نهایت هم بر سر مبلغ کوچکی معامله صورت نگرفت
اصل مطلب:
وقتی داشتم برای دوستم حسام تعریف می کردم که دفتری که مد نظرم هست باید چه شکلی باشد، نکته مهمی به من گفت:
مهم نیست این دفتر چند متر است و در چه ارتفاعی یا در کدام محله، مهم این است که در آن چه کسی و چقدر کار می کند
طبقه n ام برج بودن و آن LCD بر دیوار برای تو پول نمی آورد، تلاش و دانش تو هست که منجر به خروجی می شود
شاید بی ربط باشد اما حسام در زمینه دفتر داری یک حرف دیگر هم زد
هیچ وقت در محل کارِت کثافت کاری نکن
هیچ وقت در محل کارِت شیطنت نکن
(واقعا نمی دانم ادبیات درست برای رساندن منظور چیست، اما فکر کنم گرفتید چی میگم)
هنوز بعد ۱۱ سال حرف های حسام آویزه گوشم هست.
پی نوشت: بعد از آن بیخیال دفتر زدن شدم و اولین دفتر کار خودم را سال ۹۲ گرفتم.
باتشکر
حمید طهماسبی
نوشته اصل مطلب اولین بار در سایت شخصی حمید طهماسبی پدیدار شد.
This post first appeared on وب سایت شخصی Øمید طهماسبی, please read the originial post: here
