من نابغه نیستم، چون حس نمی کنم که نبوغ خاصی داشته باشم

هوشمند هم نیستم. به نظرم هوشمند از آن کلمه هایی هست که هرکس معنایی برای خودش در ذهنش متصور است

واقعیت این هست که آدم خیلی با استعدادی هم نیستم

بعید می دانم که باهوش هم باشم، در حدی که هیچ وقت نرفتم ببینم IQ ام چند هست. (شاید زیر 100 باشه)

EQ ام را زیاد نمی دانم، اما آن هم هر چه هست باشد

احساس خیلی خاص بودن هم ندارم

اما

چون می دانم هیچی نیستم، و این هیچی نبودن من را اذیت می کند. این تصمیم را گرفتم:

کار تمام وقت بر روی هدفم

کار تمام وقت باعث شده خیلی از خودم راضی باشم و دستاوردهای هر چند کوچکم را دوست داشته باشم. به نظرم حالا که من می دانم هیچ چیز خاصی ندارم از خیلی ها می توانم جلوتر باشم اگر آن چاه جهلم را با کار تمام وقت پُر کنم. این روزها هر چه جلوتر می روم تازه به حرف های چند سال پیش محمدرضا می رسم. ایکاش روزی برسد تا بتوانم بیشتر و زودتر حرف های او را متوجه شوم (حداقل با یک تاخیز فاز چند ماهه)

پی نوشت: مرسی از خواهر عزیزم که زحمت بک گراند زیبای تابلو را کشید و امین پاک گوهر که آن را برای من چاپ کرد.

با تشکر

حمید طهماسبی

نوشته مسیر موفقیت و پیشرفت اولین بار در سایت شخصی حمید طهماسبی پدیدار شد.